سانسور سیاسی و نه سانسور اجتماعی هنوز در جمهوری اسلامی قابل
مقایسه با این سانسور در دو دهه 40 و 50 دوران شاه نیست. هر
روزنامه نگار، نویسنده، مترجم، استاد دانشگاه، پژوهشگر
و هر رشته دیگری که به نوعی با سیاست کار داشته و دارد، دراین
زمینه می توانند شهادت بدهند. این به معنای تبرئه جمهوری
اسلامی نیست اما به این معنا هست که حکومت در جمهوری اسلامی
هنوز نتوانسته شانه های خود را به تمامی از زیر آوار شعارهای
انقلاب 57 (بویژه شعار آزادی) بیرون بکشد.
این توضیح لازم بود برای آن که اشاره شود به آنچه که امثال
مطهری و یا تاج زاده و یا عباس عبدی می گویند کامل نیست و لکنت
زبانی و قلمی دارند که سانسور بر آنها تحمیل کرده است. میگویند
و می نویسند اما چنان که گربه شاخشان نزند. برای مثال عباس
عبدی روز گذشته در توئیتی خطاب به آنها که در مجلس رانتی و
استصوابی نشسته و خواهان محاکمه روحانی هستند نوشت:
"اگر جرات محاکمه داشتید، اول احمدینژاد را محاکمه میکردید.
پرونده خیلیهای دیگر در نوبت است."
و رند دیگری این را کامل کرده و نوشت:" احمدی نژاد چند هفته در
وزارت اطلاعات بود و در همین فرصت به پروندهائی دست پیدا کرد
که حالا جرات ندارند محاکمه اش کنند تا مبادا دهان باز کند،
آنوقت دم محاکمه روحانی می زنند. به اینها باید گفت سری به
رزومه امنیتی روحانی بزنید تا حساب کار دستتان بیاید!"
(روحانی سالها دبیر شورای عالی امنیت ملی، سالهای رئیس مرکز
استراتژیک مجمع مصلحت، سالهای نماینده مجلس و همچنین مجلس
خبرگان بود و ظاهرا هنوز هم هست. در دوران جنگ هم همه نشست و
برخاست هایش اگر با هاشمی نبوده با علی خامنه ای و خیلی از
فرماندهان سپاه و ارتش بوده و.... حساب کنید چقدر میداند و
دهان نمی گشاید. ضمنا همه این توپ خالی که نمایندگان پایداری
در مجلس و یا جاهای دیگر در می کنند تلاشی است برای جلوگیری از
قرار گرفتن او بر مصدر یکی از نهادهای حکومتی.)
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 4 سپتامبر 2021 |