شاید مضحک ترین
اعلامیه طالبان،
پس از اعلام
اسامی اعضای
دولت، اعلامیه ای
باشد که وزیر
کشور طالبان در
آن برگزاری هر
گونه تظاهرات
خیابانی را ممنوع
اعلام کرده، مگر
آن که قبلا مجوز
دریافت داشته و
شعارهایشان نیز
مورد تائید قرار
گرفته باشد.
وزیر کشوری که به
جرم رهبری دهها
اقدام تروریستی و
کشته شدن عده
زیادی از مردم طی
20 سال گذشته تحت
تعقیب جهانی است
و دولتی که با
کمک ارتش یک کشور
همسایه (پاکستان)
و پس از 20 سال
کشتن مردم با
انفجارهای کور و
انتحاری در شهرها
و معامله ای با
امریکا که هنوز
جزئیات آن معلوم
نیست در کابل
ظاهر شده، حالا
تظاهرات مسالمت
آمیز خیابانی
مردم را ممنوع
اعلام کرده است.
اقلیتی قومی که
با زور تفنگ قدرت
را بدست گرفته،
با تظاهرات بی
تفنگ مردم مخالفت
کرده است. دولت و
حکومتی که نه با
خواست مردم و نه
با رای مردم حاکم
شده، حالا خود
را عین "قانون"
میداند. حداقل در
جمهوری اسلامی
آقای خمینی وقتی
به ایران بازگشت،
در بهشت زهرای
تهران دوبار به
انبوه مردم حاضر
در بهشت زهرا
اشاره کرد و گفت
که «به پشتوانه
این مردم دولت
تعیین می کنم،
توی دهن این دولت
(دولت بختیار)
میزنم، من دولت
تعیین می کنم» و
بعد هم یک
رفراندوم برگزار
کرد که بالای 90
در صد مردم آن
دوران به ختم
نظام سلطنتی و
برقراری آن
جمهوری اسلامی که
فکر نمی کردند
این جمهوری
اسلامی از آب
درآید رای دادند.
البته رفراندومی
که جمهوری اسلامی
کنونی از اسم آن
هم وحشت دارد.
طالبان که سخت در
پی مشروعیت خارجی
و سرکوب اعتراض
های داخلی است،
با یک ترفند
سیاسی برای مراسم
اعلام دولت از
چند کشور برای
شرکت دراین مراسم
دعوت کرد. از
جمله روسیه،
ایران، چین،
پاکستان و چند
کشور همسایه. روز
گذشته رئیس
پارلمان روسیه و
سخنگوی ریاست
جمهوری اعلام
کردند که این
کشور در چنین
مراسمی شرکت نمی
کند و سفیر روسیه
در افغانستان
مطابق پرتکل های
سیاسی در هر
مراسمی، از جمله
مراسم اعلام
اعضای کابینه
طالبان ممکن است
شرکت کند. ایران
هم تقربیا همین
مواضع را اتخاذ
کرد، اما نه با
صراحت روسیه.
طالبان خیلی زود
متوجه شد که یخش
نگرفته و به همین
دلیل کل مراسم را
لغو کرد و با یک
وعده سر خرمن
دیگر اعلام کرد
که در آینده در
افغانستان
انتخابات برگزار
خواهد کرد و همه
افغان ها می
توانند در آن
شرکت کنند.
پشتون ها که
طالبان از دل آن
برخاسته تنها 35
درصد جمعیت
افغانستان را
تشکیل میدهند و
تازه در همین 35
در صد هم قومیت
ها و نحله های
مختلف مذهبی (سنی
حنفی) حضور دارند
که با یکدیگر در
رقابتی تاریخی
اند. از جمله
خطراتی که جنگ
قومیتی و مذهبی
را درافغانستان
تشدید کرده همین
اختلافات درونی
پشتون های طالبان
از یکسو و
مقابله اقوام
دیگر افغانستان
با حکومت پشتون
هاست. درحالیکه
تشکیل یک دولت
فدراتیو می تواند
خطر جنگ داخلی را
در افغانستان
کاهش بدهد،
طالبان دولت
پشتون ها را
تشکیل داده و
روبروی بقیه
اقوام و مذاهب
ایستاده است. |