|
مجلس استصوابی که با رانت بیت رهبری و شورای نگهبان تشکیل شده،
روز گذشته بحث پیرامون وزرای پیشنهادی ابراهیم رئیسی را آغاز
کرد. آش کابینه ای که رئیسی با خود به مجلس برده آنقدر شور است
که حتی نمایندگانی از درون همین مجلس هم زبان به انتقاد گشودند
و شماری از وزرای پیشنهادی را در قد و قواره وزارت ندانستند.
از جمله و بویژه وزیر آموزش و پرورش را. این که چه تعداد از
این وزرا رای بیاورند و وزارت خانه ای را تحویل بگیرند و چه
تعداد مردود شوند و جانشین برای آنها معرفی شود یک بحث است،
اما بحث دیگر سخنرانی خود رئیسی در مجلس هنگام معرفی وزراء
بود. او بار دیگر، مانند مراسم تنفیذ لجنزار اقتصادی و سیاسی و
اجتماعی 40 و چند ساله جمهوری اسلامی را بر شمرد، اما خود نیز
هیچ برنامه مدونی برای بیرون کشیدن نظام از این لجنزار آلوده
به فقر، فساد، ناکارآمدی، اعتیاد، فحشاء، دروغ و تذویر، تحریم
و بی پولی، نفوذ و جاسوسی اسرائیل در نهادهای مهم حکومتی و....
ارائه نداد. همچنان که برای فاجعه کشتار کرونا طرحی عملی و
قابل اجرا را ارائه نداد. جدا از یکی دو چهره ای که در کابینه
او جای گرفته اند (از جمله امیر عبدالهی برای وزارت خارجه و در
چارچوب سیاست خارجی برخاسته از ادامه برنامه اتمی) بقیه کوتوله
هائی هستند که بعید است حتی در وزارتخانه هائی که میخواهند در
راس آنها قرار بگیرند با قبول و پذیرش بدنه آن وزارتخانه ها
روبرو شوند.
برجسته ترین و در عین حال مشمئزکننده ترین بخش بررسی وزرای
پیشنهاد و نطق ها و سخنرانی های موافق و مخالف، تاکیدهای پیاپی
همه آنها بر "تبعیت از مقام معظم رهبری" بود. این چاپلوسی
مشمئزکننده دو بازتاب دارد. نخست تداعی دهه 1350 رژیم شاه که
از نخست وزیر تا نمایندگان مجلس، از وزیر تا آبدارچی فلان
وزارتخانه بر پیروی از منویات شاهنشاه آریامهر (و در میان
ژنرال های شاه "فرمان مطاع شاهنشاه آریامهر بزرگ ارتشتاران)
تاکید داشتند و بعدها معلوم شد که این چاپلوسی تنها برای حفظ
موقعیت بود و جز معدودی در نهان خود کوچکترین باوری بر آن
نداشتند. آن معدودها یا مانند سپبهد ربیعی و سپهبد رحیمی تا
هنگام تیرباران روی بام مدرسه رفاه که محل استقرار آیت الله
خمینی بود بر همین باور و اعتقاد باقی مانند و یا پس از خروج و
فرار از کشور رنگ عوض نکردند. این تداعی دوران شاه با تکرار
"منویات مقام معظم رهبری" نیز همان تکرار "منویات اعلیحضرت
همایون شاهنشاه آریامهر" است، بی کم کاست.
اما نتیجه دوم- این پیش انداختن علی خامنه ای و تکرار چاپلوسی
"مقام معظم رهبری" همانطور که اکنون هم در تظاهرات مردم
شاهدیم، رهبر جمهوری اسلامی را تبدیل به "هدف" (سیبل روبرو)
کرده است. همانگونه که در انقلاب 57 شاه تبدیل به "سیبل" شد.
به این معنا که آن "رژیم" یعنی شاه و این رژیم یعنی "رهبر" و
شلیک شعار به سوی این "سیبل".
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 22 آگوست 2021 |
