|
خود داری روحانی از دهان به دهان شدن با مخالفان دولت یکی از
سیاست های موفق او بود. نباید نگاه کرد به سیاه نمائی هائی که
در مناظره ها کردند بی آن که حتی یک کلام از دشوارهای حفظ
مناسبات با شخص رهبر و بیت رهبری که معلوم نیست در آن چه می
گذارد و اختیارات فرزند رهبر (به گفته رئیس دفتر وی در سفر دو
سال پیش به قم که گفت رهبری بخشی از اختیارات خود را به آقا
مجتبی داده اند وایشان خیلی خوب و مسلط امور را اداره می کند)
تا کجاست؟ چیزی نگفتند. از دخالت در چینش کابینه توسط رهبر و
حتی انتخاب معاونان وزارتخانه ها در آغاز دور دوم ریاست جمهوری
روحانی چیزی نگفتند. از دستور گران شدن بنزین که درست یا
نادرست به فرمان شخص رهبر انجام شد و فیلم آن در یوتیوب موجود
است و پیک نت دوبار آن را منتشر کرده هم چیزی نگفتند. وزیر
کشور بعنوان عامل سرکوب خونین دو شورش 96 و 98 معرفی شدند اما
جرات نکردند از آمر آن نام ببرند و این در حالی است که برخی از
آنها بخوبی میدانستند یک شورای نظامی به رهبری مجتبی خامنه ای
این دو سرکوب را زیر چتر وزارت کشور رهبری کردند. روحانی همه
اینها را میداند و میدانست همچنان که دقیق ترین اطلاعات را
درباره قتل هاشمی در استخر میداند وگزارش آن را به رهبر داده و
به توصیه او مهر سکوت بر لب زده است. او درباره همه این
واقعیات لب از لب نگشود زیرا میدانست که دولت سایه که در مشهد
مستقر بود، منتظر باز شدن لب های روحانی است تا بار دیگر شورشی
مانند شورش دیماه 96 را سازمان بدهد و سپس بار دیگر یک هیات از
مجلس خبرگان را خدمت رهبر بفرستد و عزل او را خواهان شود.
بویژه که مجلس استصوابی و اقلیتی یازدهم را نیز دراختیار
دارند. درباره قبضه صدا و سیما توسط جبهه پایداری که همان
انجمن حجتیه است با نامی تازه و بسته بودن درهای آن به روی
روحانی چیزی نگفتند. جبهه ای که مجتبی خامنه ای روی آن بعنوان
یگانه تشکل موجود و تابع خود حساب باز کرده است چیزی نگفتند.
همچنان که درباره تحریم ها پس از روی کار آمدن ترامپ، لغو
برجام، کرونا و کارشکنی های کمر شکن دولت سایه سخن نگفتند.
همین روش و سیاست را دو تلویزیون ایران اینترنشنال بیشتر و بی
بی سی کمتر، نه تنها در ارتباط با انتخابات 1400 بلکه در طی 4
سال گذشته دنبال کردند و سرانجام نیز با سیاست تشویق تحریم نقش
مهمی توانستند در فلج کردن اصلاح طلبان بازی کنند. درباره
سیاست تحریم، مشوقان و نتایج آن در آینده بسیار گفته خواهد شد.
اکنون صحبت از این نقش نیست، صحبت از دولتی است که می رود و
حیرت آور است که درباره دوران سخت و دشوار و کمر شکن آن سخن
گفته نمی شود. روحانی نیآمده بود که جمهوری اسلامی بر بیاندازد
و یا رهبر را سرنگون کند تا برایش هورا بکشند، او آمده بود تا
در مردابی که از احمدی نژاد باقی مانده بود شنا کند. آمده بود
تا پرونده ایران را از شورای امنیت سازمان ملل خارج کند، به
سیاست خارجی رونق ببخشد و وضع اقتصادی کشور را که با سقوط قیمت
نفت تا بشکه ای 5 دلار سامان بدهد که نه ترامپ در امریکا و نه
مخالفان دولت در داخل اجازه ندادند و رهبر جمهوری اسلامی نیز
به مانورها و بندبازی هایش میان مافیاهای حاکم ادامه داد و آن
حمایتی که لازمه این مسیر بود را از روحانی نکرد. حتی اجازه
نداد او وزرایش را خود انتخاب کند و این درحالی است که چندین
کابینه صالح مرکب از افراد دست پاک و شایسته بودند اما در
حاشیه ماندند. اگر حافظه مردم گرفتار فراموشی نشود، همچنان که
درباره دوران خاتمی شد، در آینده درباره 8 سال ریاست جمهوری
روحانی سخنان تحلیلی بسیار گفته خواهد شد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 19 ژوئن 2021 |
