|
حزب "مردم
سالاری" تشکیل
کنگره داد و محمد
خاتمی برای این
کنگره پیامی
فرستاد که مضمون
آن، همچنان حرف
های کلی و همیشگی
در تائید
اصلاحاتی بود که
مضمون و برنامه
آن معلوم و مشخص
نیست. آن هم در
شرایطی که از
آغاز عملیات
نظامی روسیه در
اوکراین و سینه
به سینه شدن با
"ناتو"، جهان
وارد یک مرحله
نوین برای چند
قطبی شدن جهان
شده است و مانند
اسفند روی منقل
داغ خطر یک جنگ
گسترده و حتی
اتمی است.
بخشی از خاک
سوریه همچنان در
اشغال امریکا و
ترکیه است، منطقه
فلسطین زیر
بمباران اسرائیل،
ترکیه اگر گرفتار
زلزله نشده بود
تاکنون بی پروا
تر از گذشته
متاخر، با جمهوری
آذربایجان علیه
ایران همصدا شده
بود.
از هر سو نیز خطر
نظامی و تحریم
علیه ایران جریان
دارد، اما محمد
خاتمی درتمام
پیامهائی که برای
کنگره های احزاب
معروف به اصلاح
طلب منتشر کرده
به این مسائل
نپرداخته است،
چنان که در پیام
به کنگره حزب
مردم سالاری چنین
نکرد. حیرت آور
است که او درباره
ضرورت حفظ و
گسترش توان نظامی
ایران در شرایط
بغرنج خطرخیز
جهانی هم چیزی
نگفت و ننوشت،
همچنان که درباره
فعالیت های اتمی
ایران که می رود
تا به نوعی تبدیل
به یک قدرت
بازدارنده طمع
حمله نظامی به
ایران شود.
اینها، یعنی مهم
ترین مسائل روز
ایران و جهان که
همگی از نگاه و
قلم خاتمی غایب
است.
بحران اقتصادی
همچنان گریبان
ایران را گرفته و
او تاکنون طرحی
جامع برای برون
رفت از این بحران
نه ارائه کرده و
نه دلائل داخلی
بحران مورد اشاره
او قرار گرفته
است. از جمله
درباره نظام
اقتصادی حاکم بر
کشور، نقش سرمایه
داری تجاری ضد
تولید در بحران
اقتصادی و بحران
ارزی. خاتمی هم
مانند بقیه اصلاح
طلبان و غیر
اصلاح طلبان، در
پیام خود به
نارضائی جوانان
اشاره کرد، بی
آنکه درباره
اعتراضات صنفی
دانشجوئی،
معلمان، کارگران،
زنان و کارگران
چیزی بگوید و یا
بنویسد. چگونه می
توان رهبر
اصلاحات بود اما
مضمون و برنامه
ای اصلاحی را که
می خواهد آن را
رهبری کرد ارائه
نکرد؟
در بیانیه خاتمی
حرف تازه ای مطرح
نشد و از اشارات
کلی او که به
مقاله نویسی های
روشنفکرانه می
ماند دردی درمان
نمیشود. نه او،
نه هیچیک از
جریانات طرفداران
اصلاحات یک
برنامه منسجم
اقتصادی و سیاسی
و اجتماعی تاکنون
اعلام و ارائه
نکرده اند. این
کنگره ها و نشستن
و برخاستن ها و
پیام های
تشریفاتی تاکنون،
به حق با بی
اعتنائی عمومی
روبرو بوده و در
آینده نیز چنین
خواهد بود. |
