|
اخیرا در فرهنگستان
علوم یک میز گرد اقتصادی برگزار شد. فرشاد مومنی اقتصاددان دگر
اندیش و عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی از جمله
سخنرانان بود که طی سخنانی از جمله گفت:
گرفتاری ساختار قدرت
در ایران اینست که گروه های پرنفوذ دست بالاتر را دارند و اهل
علم در حاشیه قرار گرفته اند. اگر ما به سمت علم برگردیم، راه
نجات و برون رفت کشور از بن بست ها وجود دارد. گزارش های رسمی
می گوید در این سه دهه به اسم حل و فصل تخصیص درست منابع در
زمینه ارز، بالغ بر ۳۵۰ میلیارد دلار دارایی های بین نسلی کشور
تلف شده تا نرخ را کنترل کنند اما در واقع قیمت ارز بیش از ۲۰
هزار برابر شده است. چه زمانی باید بفهمند این سیاست غلط است؟
آزمون و خطا برای یکی دوبار است نه همیشه! عین این مساله
درباره بازار مسکن هم رخ داده است. چرا دوباره بر همان مسیری
اصرار می کنند که این بحران ها را به وجود آورده است؟ تا سال
۱۳۹۵ چیزی حدود ۱۵۰ میلیارد دلار اضافه هزینه برای پیشبرد طرح
های عمرانی، پرداخت کرده ایم. سوال این است که چرا این کارها
پایان ندارد؟ چرا کسانی که این بحران ها را پیش می آورند،
مرتبا پاداش بیشتری می‌گیرند؟ در سال ۱۳۸۵ دولت آقای احمدی
نژاد طرحی به نام سهام عدالت ارائه کرد. ما همانجا گفتیم شما
می خواهید ۱۵۰ میلیارد دلار دارایی بین نسلی را جابجا کنید که
در اثر آن بهم ریختگی در نظام تولیدی را بیشتر و فساد را
افزایش می دهید و به جای عدالت، فلاکت به مردم می دهید. همین
اتفاقات هم رقم خورد.
در رسمی ترین سطوح تصمیم گیری کشور گفته می شود
در دهه ۹۰ حدود ۷۰۰ تا ۹۰۰ میلیارد دلار تخصیص ارزی داشته ایم
اما درآمد سرانه مردم ۳۴ درصد کاهش پیدا کرده است. چرا گزارش
رسمی روشن راجع به دهه ۱۳۹۰ داده نمی شود؟ چرا در سازمان
برنامه برای اسناد پشتیبان برنامه مدت میان پاور پویینت تهیه
می شود؟ این شیوه اداره کشور است؟ در بودجه ۱۴۰۲ ما شاهد این
هستیم که یک رشد ۹۰ درصدی در بودجه طرح های عمرانی نسبت به
عملکرد سال ۱۴۰۱ درج شده است. شما مگر نمی گویید بیش از ۸۰
هزار طرح عمرانی معوق دارید؟ چرا مجددا طرح جدید کلید می زنید؟
چرا الزام افشای اطلاعات تسهیلات کلان اشخاص حذف شده است؟ چه
کسی نفع می برد از اینکه
تخصیص
اعتبارات شفاف نباشد؟ چرا بانک مرکزی از سال ۱۴۰۰ شفاف سازی
نحوه تخصیص دلارها را متوقف کرده است؟ چرا علیرغم تغییر سه
رییس بانک مرکزی از سال ۱۳۹۶ تا کنون، همچنان از شفاف کردن
تخصیص
دلارهای
سال های ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۶ طفره می روید؟
دولت ومجلس توافق
کرده اند که ابعاد واقعی بدهی های حکومت آشکار نباشد. مگر شما
در تاریخ ایران نخوانده اید همه بحران هایی که به دست نشاندگی
و وابستگی به دنیای خارج منجر شده، از بدهی های دولت شروع شده
است؟ بار مالی خرید تضمینی گندم و یارانه تامین آب و برق
تولیدکننده ها در بودجه درج نشده است. شما می خواهید با اینکار
اندازه واقعی کسری مالی خود را پنهان کنید؟ چرا منابع و مصارف
صندوق هفمندی یارانه ها که چیزی حدود ۶۵۹ هزار میلیارد تومان
است در بودجه درج نشده است؟ چرا تعهدات بالغ بر ۴۶۰ هزار
میلیارد تومانی دولت به سازمان تامین اجتماعی در سرجمع منابع و
مصارف بودجه اعمال نشده است؟ چندبار باید ما در این زمینه
گزیده شویم تا بفهمیم این شیوه اداره کشور ما را دچار گرفتاری
می کند؟
رییس سازمان برنامه
در ۲۰ دی ۱۴۰۱ از موضع رجزخوانی می گوید ۱۰۰ درصد منابع بودجه
محقق شده است. اگر اینطور است چرا مجلس از این آقا نمی پرسد
چرا تخصیص بودجه مربوط به اشتغال صفر بوده و بودجه های عمرانی
نزدیک یک سوم رقم مصوب تخصیص پیدا کرده است؟
این کارهای غیر
متعارف در یکی دوماه اخیر در کشور جریان پیدا کرده است. یورو و
دلار پخش می کنید در حالیکه تولیدکنندگان شما به سطح فاجعه
آمیزی از نظر استهلاک رسیده اند؟ برای چهارمین سال پیاپی میزان
سرمایه گذاری های صورت گرفته حتی جبران استهلاکات را پوشش نمی
دهد آن وقت شما انقدر دلار و یورو زیاد دارید که آن را خیرات
می کنید و بدون برنامه می گویید هرکس کارت ملی جور کند
می‌تواند 5 هزار یورو بگیرد؟ شما یادتان رفته با این کار، در
صفی که برای گرفتن دلار تشکیل شد، آدم کشته شد؟ این چه شیوه
حکمرانی است؟ چرا این ماجرای ترساندن منتقدان را مطرح می کنند؟
کاری به کار کسانی که تصمیمات فسادزا می گیرند ندارند و آنهایی
که دلسوز کشور هستند را می ترسانند. این اتفاقات نه تنها عادی
نیست بلکه مشکوک است. چرا شما عاملان بحران گازی موجود را رها
کرده اید و دائما مردم و تولیدکنندگان را تنبیه می کنید.
چندبار سند چشم انداز را جابجا کردید اما آنهایی که این
افتضاحات را رقم زدند، تنبیه نمی شوند. یک رویه فاسدی به نام
مولدسازی دارایی های دولت را مطرح می کنند و می گویند آنها که
این کارهای غیرعادی را می کنند از مواخده مصون شوند. شما دارید
می گویید مساله بهبود کشور نیست و یک کارهایی تحت این عنوان
انجام می دهید که خلاف قانون است.
در سال ۱۳۸۹ که به
هرفرد ۴۵ هزار تومان پرداخت کردند، حدود ۴۵ دلار قدرت خرید به
مردم داده شد. الان برای اینکه بخواهید به میزان ۱۰ دلار به
مردم قدرت خرید بدهید، باید ۴۵۰ هزار تومان بدهید چون تولید در
این کشور به فلاکت افتاده است. همه چیز به باج دادن به مفت
خوارها و دلال ها خلاصه شده و فقط هم برای آنها بازارگرمی می
کنند.
از دل لایحه بودجه
۱۴۰۲ بحران حاصل می شود. گزارش وزارت کار می گوید نزدیک به یک
سوم کل جمعیت با فقر معیشتی روبرو است. مرکز پژوهش ها می گوید
تولیدکننده های ایرانی قادر به استفاده از ۶۱ درصد ظرفیت های
تولیدی نصب شده خود نیستند یعنی چون تولیدکننده نمی تواند از
عهده مطالبات رباخوارها بر بیاید و پول جور کند، ظرفیت خود را
کاهش می دهد و مردمی که در فلاکت تورم گرفتار هستند، نان
آورشان هم بیکار می شود. اینجا بازار برای واردکننده ها گرم می
شود. کارد به استخوان معلمان کشور خواهد رسید. من مسئول کمیته
دانش آموزی حزب جمهوری اسلامی بودم. گواهی می دهم حساسیت هایی
که برای گزینش معلمان اعمال می شد برای صلاحیت وزرا صورت نمی
گرفت. شما این معلم ها را ناراضی کرده اید. آیا پاداش کسی که
سی سال به جامعه خدمت کرده باید این باشد که در خانه ی خود روی
ماندن نداشته باشد؟ اینطور می‌خواهید کشور دانایی محور باشد؟
ما از موضع علمی می گوییم می شود کشور را عالمانه و با آبرو
اداره کرد اما ردی از این تلاش ها را در سند لایحه بودجه ۱۴۰۲
نمی بینیم.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۵ فوریه ۲۰۲۳ |
