|
در کنار این سرکوب ها و بگیر و ببندهای صریح و علنی، یک سلسله
سرکوب های خاموش و غیر علنی هم در جریان است.
من ۶۵ سال دارم. هرگز شغل دولتی نداشته ام. سی سال است که یک
کسب و کار کوچک و مستقل دارم . سفارش دهندگان به شرکت من عموما
دانشگاه ها بوده اند.
حالا ۱۸ ماه است که حساب شرکت بسته اند. به هر دری زده ام به
جایی نرسیده ام. فقط گفته اند، دستور از بالا است. جرم من به
گفته مقامات امنیتی اینست که در دوران دانشجویی، یعنی چهل و
چند سال قبل سیاسی بوده ام و باید دوباره اعلام برائت و انزجار
کنم.
میگویند در
۷۶
مدافع خاتمی و جنبش اصلاحات بوده ای و باید از اینها هم اعلام
برائت و انزجار کنی.
در
۸۸
هم چون حامی میرحسین بوده و مدتی هم زندانی شده ام، حالا باید
اعلام برائت و انزجار کنی.
از تمام فعالیت های اجتماعی و صنفی در فضای واقعی و مجازی باید
اجتناب
کنی.
این بگیرو ببند و سختگیری ها محدود به من نیست و میدانم که
شامل خیلی ها شده است.
همزمان با من، یکی از دوستان مرا که مردی مؤمن، از خانواده
شهدا و استاد دانشگاه است، به واجا فراخوانده شد. حتی در
انتخاب مدیران پایین و میانی کوشش می شود که طرف هیچ سابقهٔ
انقلابی نداشته باشد و
...
این "بالا" کیست که نامش برده نمی شود اما با استناد به او
اینگونه مردم را زیر فشار می گذارند. همین نبردن نام "بالا"
بتدریج در تمام سالهای گذشته موجب شده تا انگشت به سمت رهبر
دراز شود.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۲ ژانویه ۲۰۲۳ |
