|
اول ژانویه ۱۹۵۹ انقلاب کوبا در گام اول به پیروزی رسید و رژیم
دیکتاتوری "باتیستا" را سرنگون کرد. باتیستا که کوبا را تبدیل
به قمارخانه و فاحشه خانه بزرگ برای امریکا کرده بود از کوبا
گریخت و دولت انقلابی به رهبری فیدل کاسترو تشکیل شد. از فردای
پیروزی انقلاب تلاش های نظامی و تروریستی امریکا برای سقوط
دولت انقلابی و ترور رهبران آن آغاز شد و کوبا درمحاصره سنگین
اقتصادی امریکا قرار گرفت که همچنان ادامه دارد. کاسترو و نسل
اول انقلاب کوبا دیگر درصحنه نیستند اما انقلاب کوبا همچنان در
صحنه است و خار چشم امریکا. همرزم مشهور کاسترو، یعنی دکتر چه
گورا که برای ادامه انقلاب به دیگر کشورهای امریکای لاتین رفت
و سرانجام در کوههای بولیوی کشته شد. زندگی مردم کوبا زندگی
مرفهی نیست زیرا کشور در محاصره اقتصادی است اما آنچه که هست
میان همه تقسیم شده است. کوبا تا آستانه حمله اتمی امریکا در
خطر قرار گرفت و اگر نبود هشدار اتمی اتحاد شوروی به امریکا،
این تهدید عملی شده بود. در آنسوی آب، در ایالت میامی مهاجرین
کوبائی که از نسل اول فراریان کوبا هستند همچنان ارتش توطئه
امریکا علیه انقلاب کوبا هستند اما نه امریکا و نه مهاجرین
کوبائی (دو نسل) کاری از دستشان بر نیآمده و نمی آید زیرا مردم
کوبا پشت حکومتشان ایستاده اند. محرومیت ها را تحمل می کنند و
حامی انقلابشان هستند زیرا تبعیض و اختلاف طبقاتی، دزدی و
غارت حکومتی و خودی و غیر خودی بر کشورشان حاکم نیست. بین
اعضای حزب حاکم و مردم عادی که عضو حزب نیستند هیچ تفاوتی در
نحوه زندگی و بهره مندی از امکانات نیست. علوم پزشکی و دیگر
رشته ها و از جمله تکنولوژی های مدرن در کوبا به همت و ابتکار
مردم بسیار پیش رفته است. چین برای طرح های اقتصادی و توسعه به
کوبا کمک می کند. علاوه بر همه کشورهای دارای حکومت های
انقلابی و پیشرو، ویتنام که زخم جنگ طولانی با فرانسه و امریکا
را برای رسیدن به استقلال در پهلو دارد متحد استوار کوبا
هستند. پزشکان و تیم های امدادی کوبا هرگاه که حادثه ای در یکی
از کشورهای امریکای لاتین روی داده به آن کشور اعزام شده اند.
وقتی درایران انقلاب شد، بلافاصله کوبا حمایت خود از مردم
ایران و انقلابشان را اعلام کرد و فیدل کاسترو که هنوز رهبری
کشور را در دست داشت، میزبان نوبتی رهبران جمهوری اسلامی شد.
رهبران انقلاب ۵۷ می توانستند درس های بزرگی از کوبا بگیرند که
نگرفتند و جامعه را به خودی و غیر خودی تقسیم کردند و اکثر
کاربدستان دولتی و حکومتی امید به حمایت امریکا را از دست
ندادند و این درحالی است که امریکا از همان ابتدای شکل گیری
انقلاب ۵۷ نقشه تجزیه ایران را در سر داشت و بعدها این نقشه پس
از چند اقدام کودتائی کامل شد. محاصره اقتصادی ایران و انواع
توطئه ها که سرنخ اغلب آنها در دست اسرائیل وامریکا بود عملا
زمینه را برای فساد فراهم ساخت و تا عمق حکومت پیش رفت. امروز
کوبا قلب تپنده امریکای لاتین است و ایران نیز می توانست برای
خاورمیانه چنین قلبی بشود. صد افسوس که نشد. امروز اگر در
جستجوی دستآوردی برای انقلاب ۵۷ باشیم، همانا قدرت نظامی و
اتمی آن و سیاست خارجی نوین آن برای گردش به شرق و قرار گرفتن
در این جبهه است که امکان حمله مستقیم به ایران را به قدرت های
خارجی نمی دهد و حافظ تمامیت ارضی کشور است. این امتیازی است
که آن را باید در کارنامه رهبری علی خامنه ای نوشت. «عیب او
جمله بگفتی، هنرش نیز بگو». این سیاست نوین برای توده مردم
ایران که بشدت خشمگین از فقر و نابرابری و فساد حکومتی، گرانی
ها و سرکوب سیاسی اند آشنا نیست و فشارهای اقتصادی و اجتماعی و
مذهبی به مردم، آنها را نسبت به این سیاست بی اعتناء و بیگانه
کرده است، همچنان که با حکومت در حد طلب سقوط آن بیگانه کرده
است. نا همخوانی دو سیاست داخلی که علیه توده مردم است و سیاست
خارجی که ضامن استقلال ایران است موجب شده تا هر دو در
بلاتکلیفی زمان سپری کنند. اکثریت مردم خواهان تغییرات بزرگ در
کل حاکمیت و سیاست های داخلی آن هستند و حکومت بیمناک از
برداشتن هر گامی برای چنین تغییراتی. تغییراتی که خود به
انقلابی نوین می ماند و ظاهرا حکومت ناتوان از برداشتن چنین
گامی است و فلج حکومتی حاصل این تضاد است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۳ ژانویه ۲۰۲۳ |
