"توطئه" پشت شادی

به خشونت کشانده شدن اعتراضات اخیر بنحوی بسیار هوشمندانه - که خارج از ظرفیت فکری گردانندگان سازمان مجاهدین خلق یا تلویزیون اینترنشنال و بی بی سی  بود- روی کیش "سوگواری" برنامه ریزی و سازماندهی شده بود. یعنی این فکر که ما داغداریم و چون داغداریم همه باید در برابر ما سر فرود آورند و ما مجاز به هر کاری، هر جنایتی، هر خشونتی هستیم. بنابراین، باید کشته گرفت و بعد بنام سوگواری و انتقام این کشته ها هم خشونت را مجاز اعلام کرد، هم مراسم هفته و ماه  برای آنها گرفت و خشونت را گسترش داد و هم جلوی همه حرکات فرهنگی و هنری و ورزشی و اجتماعی کشور را بنام ضرورت همدردی و سوگواری برای کشتگان گرفت و بتدریج کل کشور را بنام سوگواری با گردانندگان خشونت همراه و آن را فلج کرد. ماجرای جشن شکست تیم فوتبال ایران از تیم فوتبال امریکا را از این زاویه باید دید. نمونه آن را در خارج کشور در برهم زدن کنسرت های خوانندگان بنام همین سوگواری دیدیم یا فشار به هنرمندان در داخل کشور که گویا نباید مثلا تئاتر اجرا کنند، یا بازیکنان و ورزشکاران که نباید در همایش های ورزشی شرکت کنند زیرا مردم سوگوارند یا باید برای همدردی و سوگواری دستبند سیاه بر دست کنند و غیره.

جشن و پایکوبی برای پیروزی آمریکا بر تیم ایران، با این توجیه ترتیب داده شد که گویا این تیم ایران نیست بلکه تیم آقای خامنه ایست. این توجیه زمینه ساز توجیهات دیگر برای گرفتن جشن های دیگر است. امروز تیم ملی ایران تیم آقای خامنه ایست، فردا موشک ها و پهپادها و نیروگاه های اتمی و دستاوردهای علمی و فنی ایران به موشک ها و دستاوردهای آقای خامنه ای تبدیل می شود که می توان برای حمله و نابودی آنها جشن گرفت، روز دیگر ذوب آهن و پتروشیمی و فولاد و تراکتورسازی به صنایع آقای خامنه ای تبدیل می شود که می توان آنها را با خوشحالی نابود کرد و نهایتا چیزی از ایران باقی نمی ماند که در تصرف آقای خامنه ای نباشد و نابود کردن آن ایرادی نداشته باشد که هیچ، برای نابودی ایران خامنه ای جشن هم باید گرفت.

نه خود جشن غم انگیزی که برای پیروزی تیم آمریکا بر تیم ایران گرفته شد بلکه توجیهی که برای آن شد دارای اهمیت است. چشم انداز سوریه سازی ایران از درون این توجیه بیرون می آید.

به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet @pyknet

 پیک نت  ۷ دسامبر ۲۰۲۲