|
در این روزها که جنبش اعتراضی آزادی‌خواه و عدالت‌طلب سراسر
کشور ما را درنوردیده و جوانان، زنان، معلمان، دانشجویان،
دانش‌آموزان و زحمتکشان کشور ما با شهامت و آگاهی راه آزادی را
هموار می‌کنند، با تأسف و تأثر بسیار اطلاع یافتم که قلب رفیق
گرانقدر و انترناسیونالیست ما، عادل حبّه، از تپش بازایستاده
است. رفیق عادل عضو قدیمی و فعال حزب کمونیست جمهوری عراق و
یکی از رهبران آن حزب برادر بود. رفیق عادل را بسیاری از رفقای
توده‌ای به نیکی می‌شناختند و خاطرات ارزشمندی از او دارند. او
سال‌ها با رفقای توده‌ای در زندان رژیم شاه گذراند و گذشته از
پیوندهای نزدیک با رفقای زندانی، علاوه بر عشق و امید به آزادی
ملت عراق، عشق و علاقه ویژه‌ای به جنبش آزادی‌خواهانه و
عدالت‌جویانه مردم ایران داشت که فقدان او را در این روزها
بسیار دردناک می‌کند.
بخشی از خاطراتی که من از رفیق عادل دارم در کتاب «دُرد زمانه»
آمده است. در دهه هشتاد که به علت شکستگی پا در بیمارستان
ایرانمهر تهران بستری بودم یکی از دوستان خبر آورد که عادل
حبّه می‌خواهد تلفنی با من گفتگو کند! این ارتباط غیرمنتظره پس
از سال‌ها بی‌خبری از او بسیار مایه شادی و شگفتی من شد. طی
گفتگوی صمیمی و ضمن آرزوی تندرستی از جمله چند جلد از کتاب
«دُرد زمانه» را از من خواست که برایش ارسال کردم.
رفیق عادل پس از گذراندن دوران ۷ ساله زندان در رژیم شاه از
ایران خارج شد. در زندان مدتی در زندان قصر در کنار هم بودیم.
پس از انقلاب
۱۳۵۷
با مأموریت هدایت و رسیدگی به شرایط و امور فراریان عراقی به
ایران بازگشت. در این هنگام که دفتر حزب توده ایران در خیابان
۱۶
آذر قرار داشت او نیز همچون دیگر رفقای توده‌ای همه روزه به
دفتر مراجعه و با رفقای مسئول حزب دیدار می‌کرد. با کمال تأسف
عادل حبّه در جمهوری اسلامی نیز مدتی در بند بود و سرانجام با
وساطت رئیس جمهور سابق سوریه، "حافظ اسد"، از بند رهایی یافت و
به سوریه رفت. یادش گرامی باد.
محمد علی عمویی
۱۹ آذر ۱۴۰۱
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۷ دسامبر ۲۰۲۲ |
