|
تظاهرات اعتراضی در شهرهای مختلف که موتور محرک آن عمدتاً
نوجوان ها و جوان ها (دختر و پسر) بودند تقریباً فروکش کرده
است. البته در برخی کشورهای خارج تظاهرات حمایتی همچنان ادامه
دارد که در برخی از آنها شعارهائی آلوده به ادبیات اوباش
خیابانی سر داده می شود. تظاهرات در زاهدان و برخی شهرهای
کردستان که ادامه نیز دارد، از جنس دیگر و با شعارهای مطالباتی
دیگری است که هیچ تشابهی با شعارهای برخی تظاهرات حمایتی در
خارج از کشور ندارد و عمدتاً، هم ناشی از خشونتی است که در
هفته های اخیر علیه مردم به کار گرفته شد و هم محرومیت ها
مذهبی، قومی و ملی. فروکش کردن اعتراضات خیابانی به معنای
پایان خشم و اعتراضی نیست که در عمق جامعه ایران وجود دارد و
ریشه های آن به تبعیض، تقسیم جامعه به خودی و غیر خودی، مکتبی
و غیر مکتبی، بیکاری، گرانی، اختلاف غیر قابل تصور طبقاتی،
غارت کشور توسط خودی ها و سرکوب در پاسخ به هر نوع مطالبه صنفی
و معیشتی و ... دارد. تا برای این مجموعه فکری اساسی و ریشه
ای نشود، قطعاً خشم مردم به گونه ای دیگر، در فرصتی دیگر و با
وسعتی بیشتر به خیابانها خواهد آمد. این مشکلات ریشه ای با
زندان و سرکوب و تبلیغات نخ نمای برخی روزنامه ها و صدا و سیما
حل نمی شود و این خوابی است خرگوشی که خود را به آن می زنند.
امید بسیار بود و همچنان هست که حکومت از اعتراضات خیابانی
اخیر و حمایت های سیاسی همراه با طرح مطالبات اجتماعی از این
اعتراضات درس گرفته و در سیاست های گذشته خود تجدید نظری اساسی
بکند، اما نماز جمعه های روز گذشته و رجزخوانی های گذشته امام
جمعه ها نشان داد که حداقل و فعلا "در" می خواهد همچنان روی
همان پاشنه گذشته بچرخد. شاید در راس نظام تجدید نظرهائی در
دستور کار باشد که هنوز باد آن عمامه امثال علم الهدا را در
مشهد نبرده! و "پر" آن صدا و سیما را نگرفته! باید دید نظام به
کدام جمعبندی از تظاهرات و اعتراضات چند هفته اخیر رسیده است.
این که تلویزیون های سه قلوی لندن مطابق برنامه ای که به آنها
ابلاغ شده در هیجان سازی نقش داشته اند و یا همه چیز زیر سر
اینترنت است همه ماجرا نیست و آن که همه چیز را در این نقش ها
خلاصه کند خود را فریب داده است. مشکلات اقتصادی و معیشتی در
کنار تحمیل ارتجاع مذهبی به جامعه و بویژه به زنان و بیگانگی
حکومتیان با نسل جوان ایران در اعتراضات سهم اصلی و تعیین
کننده را داشته است و بهره برداری های تبلیغاتی و هیجان سازی
ها روی همین بستر انجام شد. بستری که اگر وجود نداشت هیجانی هم
نمی توانست ساخته و پرداخته و تشویق شود!
زمان طرد تفکر حجتیه، نقش آفرینی حزب موتلفه، مرخص کردن امثال
حسین شریعتمداری و گرفتن تریبون از امثال حسن عباسی ها، رسائی
ها، رائفی پورها و بادامچیان ها و ترقی ها (رهبران موتلفه
اسلامی) و تغییر امام جمعه ها و ترکیب شورای ائمه رسیده. حتی
از تاریخ ضرورت آن گذشته!
قضاوت نهائی در این باره که حکومت چه درسی از تظاهرات پر تلفات
سه هفته اخیر گرفته هنوز زود و سخت است. شاید این تغییر سر در
پلیس امنیت اخلاقی و تبدیل آن به "پلیس امنیت عمومی" آغازی
باشد که خیلی ها منتظر آن هستند. اما قضاوت درباره کوته بینی
آنها که فکر کرده بودند انقلاب شده و همین روزها جمهوری اسلامی
سقوط می کند، نه زود است و نه سخت!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۵ اکتبر ۲۰۲۲ |
