|
پس از سالها بی خبری از مسعود رجوی رهبر سازمان مجاهدین خلق،
روز گذشته این عکس از وی منتشر شده که معلوم نیست مربوطه
روزهای اخیر است و یا مربوط به گذشته نه چندان دور. رهبری
اجرایئ سازمان مذکور را اکنون سالهاست مریم رجوی همسر مسعود
رجوی بر عهده دارد که در جریان یک جدائی ایدئولوژیک در مهاجرت
از همسرش "ابریشم چی" عضو دیگر رهبری سازمان مجاهدین خلق جدا
شد و در ادامه این اقدام ایدئولوژیک همسر مسعود رجوی شد. اینها
اصطلاحاتی است که خود سازمان مجاهدین خلق درباره این جدائی و
ازدواج اعلام کردند. مسعود رجوی که اعلام نشده در کجا مستقر
است، در طول سالهای رهبری مریم رجوی نه ظاهر شده و نه سخنرانی
کرده است. ظاهرا و بموجب این عکس، مسعود رجوی بدون کمک عصای
مخصوص "واکر" و همراه مراقبین قادر به راه رفتن نیست. معلوم
نیست که ناتوانی جسمی او ناشی از چه بیماری (احتمالا سکته)
است؟ این عکس نیز آنچنان که از موقعیت آن بر می آید، باید در
یک بیمارستان و یا آسایشگاه گرفته شده باشد. رجوی تقریبا از
رهبران جوان نسل اول بنیانگذاران سازمان مجاهدین خلق بود که پس
از ضربات رژیم شاه به این سازمان و دستگیری و تیرباران
بنیانگذاران آن، دستگیر و زندانی شد و تا آستانه انقلاب 57 و
سقوط رژیم شاه نیز در زندان بود. پس از آزادی از زندان به
همراه شماری دیگر از کادرهای زندانی سازمان مجاهدین که در راس
آنها موسی خیابانی و اشرف ربیعی همسر مسعود رجوی قرار داشتند،
سازمان مجاهدین خلق را بار دیگر سازماندهی کرد. از همان ابتدای
تشکیل جمهوری اسلامی با رهبران حزب جمهوری اسلامی و بتدریج با
روحانیون پرقدرتی مانند آیت الله بهشتی دچار اختلاف شد. پیش و
پس از انقلاب رابطه ای نزدیک با آیت الله طالقانی داشت و از
حامیان آیت الله خمینی بود و او را "امام" در بیانیه های
سازمان خطاب می کرد و حتی یکبار نیز به همراه موسی خیابانی با
آیت الله خمینی دیدار کرد که عکس آن دیدار موجود است. پس از
تشکیل جمهوری اسلامی حتی به او سمت شهرداری تهران پیشنهاد شد
که نپذیرفت. رجوی در دوران نسبتا کوتاه ریاست جمهوری ابوالحسن
بنی صدر که با رهبران حزب جمهوری اسلامی و شخص آیت الله بهشتی
بشدت مخالف بود، نزدیک شد و همزمان با این نزدیکی سیاست مخالفت
با آیت الله خمینی را آغاز کرد، تا جائی که دیگر به جای "امام"
او را "دجال" خطاب کرد. تشکیل میلیشیای مجاهدین که معروف بود
به شبه نظامیان مجاهدین و تشکیل خانه های تیمی بی شمار در
تهران و دیگر شهرها از ابتکارات او بود. در 30 خرداد سال 1360
و در آستانه سقوط و برکناری ابوالحسن بنی صدر از ریاست جمهوری
سازمان مجاهدین طی اعلامیه ای فرمان قیام مسلحانه به میلیشیای
سازمان داد و آنها با سلاح های سرد و گرم وارد خیابانها شده و
با حزب الله که به مراتب مسلح تر و خشن تر بود درگیر شدند. با
این فرمان فصلی خونین در ترور سیاسی و اعدام حکومتی در ایران
آغاز شد و در واقع دفتر انقلاب ورق خورد. چند هزار تن از افراد
جوان و حتی نوجوان میلیشیا که در خیابانها و خانه های تیمی
دستگیر شدند و بسیاری از آنها فورا بدستور لاجوردی دادستان
انقلاب مستقر در زندان اوین تیرباران شدند و در اینسو نیز
سلسله ترورهائی آغاز شد که در ابتدا شامل حال امام جمعه های
معروف و مسن طرفدار آیت الله خمینی در مراکز استانها و سپس
شامل حال دیگر افراد حکومتی شد. دو انفجار حزب جمهوری اسلامی
که منجر به کشته شدن آیت الله بهشتی و بیش از 70 تن از
نمایندگان مجلس و کادرهای وزارتخانه ها و روحانیونی نظیر محمد
منتظری فرزند بزرگ آیت الله منتظری شد و همچنین انفجار دفتر
نخست وزیری که موجب کشته شدن رئیس جمهور جانشین بنی صدر
"رجائی" و حجت الاسلام "باهنر" نخست وزیر و جانشین بهشتی در
حزب حمهوری اسلامی شد، از حوادث تکاندهنده آغاز دهه 60 بود.
سرانجام نیز مسعود رجوی به همراه ابوالحسن بنی صدر که از ریاست
جمهوری خلع شده بود از ایران خارج شد و به فرانسه رفت و شورای
ملی مقاومت را تشکیل دادند. این شورا عمری چند ساله یافت و پس
از آن "کمپ اشرف" که برگرفته از نام اشرف ربیعی بود در عراق
تشکیل شد که خود فصلی جداگانه از عمر سازمان مجاهدین خلق است.
این کمپ نیز پس از اشغال عراق توسط امریکا برچیده شد و نمونه
آن اکنون در "تیرانا" پایتخت کشور آلبانی تشکیل شده است. در
ایران موسی خیابانی و اشرف ربیعی رهبری سازمان را برعهده
گرفتند که چندان طولانی نشد. این دو نیز به همراه شماری دیگر
از کادرهای رهبری سازمان مجاهدین خلق سرانجام و در اوج اعدام
ها و ترورها بدام افتاده و در مخفیگاه خود به محاصره در آمدند
و در یک تیراندازی دو طرفه، همه آنها کشته شدند. اصطلاح
"سربازان امام زمان" در همان آغاز اعلام قیام مسلحانه سازمان
مجاهدین خلق از سوی آیت الله خمینی مطرح شد. او مردم را
سربازان امام زمان خطاب کرد و خواهان کشف و معرفی خانه های
تیمی و اعضای مجاهدین خلق به مقامات حکومتی شد. وقتی سخن از
دهه هولناک 60 گفته می شود، نمی توان از آغاز این دهه و آنچه
در بالا نوشته شد صرفنظر کرد و آن را به یاد نیآورد. همین دهه،
که سرشار است از مرگ و خون و ترور و اعدام سرانجام به مرداد و
شهریور سال 67 و قتل عام زندانیان سیاسی که اکثربت آنرا اعضای
زندانی مجاهدین خلق تشکیل میداد و ادامه این جنایت در همان
دوران و در اوج قتل عام، شامل حال رهبران و کادرهای حزب توده
ایران، برخی رهبران و کادرهای سازمان فدائیان اکثریت و اقلیت و
دیگر زندانیان غیر مجاهد که همگی در زندان بودند نیز شد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۴ سپتامبر ۲۰۲۲ |
