اخبار خارجی پیک نت درمقایسه با اخبار داخلی چنان است که توازن
گذشته در این زمینه بهم خورده است. البته بیشتر این اخبار
خارجی نیز مربوط به جنگ اوکراین است. دیگر رسانه های فارسی
زبان را هم که دنبال کنید و ببینید، تقریبا همین وضع را پیدا
کرده اند، البته با تفسیرهای دروغ و اخبار جعلی که همآهنگ است
با شبکه رسانه ای غرب که اغلب با هدف ترویج روسیه ستیزی در
ایران کاسه داغ تر از آش هم می شوند! زلنسکی نیز هر روز چند
پیام از فتوحات ارتش اوکراین و عقب نشینی ارتش روسیه می فرستد
تا تنور خبرهای دروغ سرد نشود. هدف از این پیام ها که نتیجه
مشورت ها، راهنمائی ها و حتی دستوراتی است که به او داده می
شود، روحیه دادن به ارتش اوکراین و در صورت امکان کشاندن پای
کشورهائی مثل لهستان به جنگ است. والا او خودش نه نظامی است و
نه دیپلمات، بلکه فعلا نقشی را برعهده اش گذاشته اند که مانند
یک هنرپیشه آن را اجرا می کند. در این میان گزارش هائی منتشر
شده که حکایت از تشکیل باندهای مافیائی برای بالا کشیدن
پولهائی است که بعنوان کمک در اختیار اوکراین گذاشته می شود.
در ایران عمده ترین خبر در این روزها گرانی آرد و نان و گیر
کردن دولت بر سر دو راهی یارانه ها و ارز 4200 تومانی و اخیرا
"کارت نان" است. خبرهای مربوط به مذاکرات وین در ایران به
حاشیه رفته و در خارج از ایران هم دیگر از داغی گذشته افتاده
است. ظاهرا هر دو طرف منتظر سمت و سوئی هستند که جنگ اوکراین
خواهد داشت. فعلا بازی پیام بده و پیام بگیر علنی حاکم است و
تکراری. چه توسط وزیرخارجه جمهوری اسلامی و چه در مجلس امریکا
و ناله های گهگاهی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا. مسکو و
چین هم مهر سکوت دراین مورد بر لب زده اند. ایران تمایلی به
عقب نشینی اتمی ندارد و در واقع هیچ حکومت عاقلی هم در شرایط
کنونی جهان و منطقه تن به چنین عقب نشینی نمیدهد. زرنگی آنست
که درعین دریافت پول های بلوکه شده، عقب نشینی اتمی هم نشود.
بنابراین، بهانه هایی مانند بودن یا خارج شدن اسم سپاه از لیست
تروریسم یک سوژه بی مزه رسانه ای بیش نیست. اصل مسئله همان است
که در بالا به آن اشاره شد و پیش تر نیز همین ارزیابی را پیک
نت چند بار و با تاکید بر حفظ قدرت نظامی و اتمی و "نگه داشتن
کلاه خود" در شرایط بحرانی جهان نوشته است. از این زاویه اگر
نگاه کنید، آنوقت مانند ما به این درک خواهید رسید که
رویدادهای اوکراین تا چه حد بر رویدادهای ایران سایه افکنده
است.
خبر دیگری که موضوع روز در رسانه های ایران است، ناتوانی دولت
رئیسی در اداره کشور و باصطلاح نداشتن برنامه اقتصادی است. این
وضع به گونه ایست که روزنامه جمهوری اسلامی روز گذشته با صراحت
پیشنهاد کناره گیری رئیسی را مطرح کرد. متاسفانه تمام رسانه
های منتقد دولت، معلول را چسبیده و به علت نمی پردازند. تنها
یک صدا در این رسانه ها از علت سخن می گوید و آن صدای فرشاد
مومنی اقتصاد دان است که بی وقفه می گوید باید ساختار و سمت
گیری اقتصادی ایران زیر و رو شود و آن نیست مگر خاتمه بخشیدن
به سلطه سرمایه داری تجاری بر مملکت. آیا در نظام جمهوری
اسلامی چنین عزم و اراده و توانا مقابله ای وجود دارد؟ تاکنون
که دست به دست کرده اند و رسانه های داخلی که تقریبا همگی
طرفدار غرب اند، به نوعی اخبار گرانی و کمبود و نارضائی ها را
منعکس می کنند که گوئی همه این مشکلات ناشی از سیاست خارجی است
و باید از روسیه و چین جدا شد و وصله تن امریکا و اروپا شد تا
مشکلات حل شود. سیاست "نه سیخ بسوزد و نه کباب" قابل دوام نیست
و تضاد میان سیاست خارجی کنونی و سیاست داخلی سرانجام باید حل
شود. نمیتوان سیاست خارجی کنونی را ادامه داد اما تسمه اقتصاد
داخلی را نکشید. با اسب رام نشدنی اتاق بازرگانی نمی توان در
میدان سیاست خارجی اسب دوانی کرد! بنابراین، حتی اگر دولت
رئیسی هم سقوط کند، گره اصلی که همانا حاکمیت مافیاهای اقتصادی
و مذهبی و سیاسی بر کشور است باز نمی شود. تحولی عظیم و ریشه
ای لازم است که در بالا به آن اشاره شد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۸ مه ۲۰۲۲ |