عراق که در غیاب ایران دربازار نفت جهانی به ضلع سوم قدرت نفتی
منطقه (عربستان- کویت- عراق) تبدیل و از این طریق به قدرت مالی
بالائی دست یافته، با آمریکا و فرانسه برای خرید تسلیحات
پیشرفته نظامی و تقویت توپخانه نظامی خود قراردادهایی را امضا
کرده است.
حتی گفته می شود که این کشور حاضر شده پایگاه نظامی در اختیار
"ناتو" بگذارد که اگر چنین شود، دامنه جنگ اوکراین به مرزهای
ایران کشیده خواهد شد. این درحالی است که هنوز پارلمان عراق
نتوانسته یک دولت انتخاب کند و الکاظمی همچنان بعنوان نخست
وزیری که باید جای خود را به نخست جدید جدید میداد انجام وظیفه
می کند. هم الکاظمی و هم مقتدا صدر که اکثریت پارلمانی عراق را
در اختیار دارد، خواهان محدود کردن نفوذ جمهوری اسلامی در عراق
اند و ادغام گروه های شبه نظامی در ارتش واحد عراق از اهداف
آنهاست. هنوز اعلام نشده که عراق از امریکا و فرانسه چه نوع
سلاحی را خریده است.
این خبر را باید گذاشت در کنار خبر برکناری امریکائی عمران خان
از نخست وزیر پاکستان و روی کار آمدن نخست وزیری که برخلاف
عمران خان، موافق دادن دو پایگاه نظامی مهم در دهانه دریای
عمان و اقیانوس هند به امریکاست. همچنین اخبار مربوط به اتحاد
اسرائیل با چند کشور همسایه ایران در آبهای خلیج فارس. در چنین
شرایطی، ایران باید دو دست را بالا برده و به برجام باز گردد؟
و یا از موضع قدرت، هم پولهای بلوکه شده خود را (از جمله در
عراق و کره جنوبی و امریکا) جمع کند و هم زیر بار تضعیف نظامی-
اتمی خود نرود؟ منطق دفاع از منافع ملی ایران به دومی پاسخ
مثبت می دهد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۱ مه ۲۰۲۲ |