|
کمبود آرد و افزایش بهای نان و مواد غذایی توده های پایین دست
کشور ما را تهدید می کند. این کمبود دلایل متعدد داخلی و جهانی
دارد ولی در ایران اکنون مسئله کمبود آرد و گرانی ارزاق با یک
نزاع داخلی هم همراه شده که سرنخ آن در دست سرمایه داران تجاری
وابسته ایرانی و رسانه های داخلی آن است که هزینه های آن را به
مردم تحمیل می کند. سرمایه داری تجاری ایران و رسانه های آن
مسئله کمبود آرد یا گرانی نان را برآمده از مقاومت حاکمیت در
برابر آمریکا و عدم امضای برجام وانمود می کنند و به حاکمیت
ایران توصیه می کنند که هر چه سریعتر خواست های آمریکا را
بپذیرد تا اروپا بتواند از ایران نفت بخرد و بجای آن دلار
کاغذی در اختیار ایران قرار دهد که این دلارهای کاغذی به حساب
سرمایه داری تجاری ایران واریز شود. در حالیکه این دلارهای
کاغذی خود یکی از عوامل انتقال تورم جهانی به ایران است و تازه
این دلارها در همان بانک های غربی باقی خواهد ماند که آنها نیز
هر موقع خواستند مانند گذشته ایران (و اکنون در روسیه) پول ها
را بالا بکشند. از نظر جهانی افزایش قیمت ارزاق با سرعت زیادی
از سال گذشته آغاز شد و در کشورهای اروپایی این افزایش بهاء از
ده درصد نیز فراتر رفت. هم اکنون آرد دیگر در فروشگاه های بزرگ
کشورهای اروپایی یافت نمی شود و نهادهای اقتصادی غرب میزان
افزایش بهای ارزاق را تا پایان سال 2022 بیش از 20 درصد تخمین
زده اند. کشورهای غربی دلیل این افزایش را رکود فعالیت های
اقتصادی برآمده از همه گیری کرونا اعلام می کردند و اکنون آن
را به جنگ اوکراین نسبت می دهند. در حالیکه دلیل اصلی آن در
جایی دیگر، یعنی تبدیل کردن هدف کشاورزی از وسیله ای برای
تامین معاش مردم به وسیله کسب سود و تشویق کشاورزی تجاریست.
این امر موجب شده که در بسیاری از کشورها بخشی از مرغوب ترین
زمین ها بجای کشت گندم به کشت میوه ها و تولیدات کشاورزی
صادراتی تبدیل شود. همین وضع در ایران هم وجود دارد و سرمایه
داری تجاری ایرانی بجای تولید گندم برای مصرف داخلی بدنبال
تولید هندوانه و خربزه و کیوی برای صادرات و بدست آوردن ارز
است، ارزی که یا صرف واردات کالاهای مصرفی و ضربه به صنایع
داخلی می شود و یا مستقیما در همان کشورهای غربی باقی می ماند
و در واقع سرمایه ایست که از کشور خارج می شود. راه حل در
درازمدت تغییر سیاست اقتصادی کشور از تولید برای صادرات و
بازارهای خارجی به تولید برای بازار داخلی است. در اینصورت
کشاورزی کشور از تولید محصولاتی که برای سرمایه داری تجاری
وابسته ایرانی سودآور است به سمت تولید محصولاتی برنامه ریزی
می شود که نیازهای داخلی مردم ایران را رفع می کند. بدینسان
کشاورزی ایران قادر خواهد شد نیازهای مردم ایران به ارزاق و
نیازهای صنایع داخلی جنبی آن را برطرف کند. در کوتاه مدت دولت
باید به فکر قشرهای زحمتکش جامعه از طریق سوبسید باشد و از
جنجال و هیاهوی قشرهای مرفه جامعه که ماهانه دهها میلیون تومان
برای خانواده هایشان در کانادا و آمریکا و اروپا ارسال می کنند
و رسانه های آنها هراس نداشته باشد. از اینها مهم تر سرمایه
داران بزرگ داخلی هستند که باید هزینه های فشار به زحمتکشان
کشور ما به آنها منتقل شود نه اینکه به حساب این زحمتکشان سود
کنند و سرمایه های خود را از کشور خارج کنند.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۵ مه ۲۰۲۲ |
