|
در جنگ اوکراین
که
به عمد و یا به سهو به نام جنگ پوتین با اوکراین خوانده می
شود، فریاد وا مصیبتا به عرش رسیده است. نه تنها دنیای غرب بیش
از گذشته اذهان همگانی را با تبلیغات یک سویه بمباران کرد و به
نام دموکراسی، همه ی منافذ خبری غیر خودی را بست، بلکه غرب
زدگان وطنی و غیر وطنی هم به یکباره علیه جنگ “پوتین” شوریدند
و به تطهیر ناتو و کودتای نئونازیست ها در اوکراین و هشت سال
جنگ و کشتار بیش از
۱۴هزار
مردم آن کشور به دست دولت کودتائی، روی آوردند.
می توان گفت که در سه دهه ی اخیر کمتر جنگی بوده است که جهان
را چنین به دو بخش له و علیه یکی از طرفین، تقسیم کرده باشد.
حتی رسانه های محافظه کاری چون بی بی سی، جانب احتیاط را رها
کرده و به سخنگوی آشکار راست ترین جناح دولت انگلیس در حمایت
از دولت ناتوفیل اوکراین بدل شدند و نقش فائقه ی انگلستان در
بر افروختن آتش جنگ در اوکراین را به محاق سپردند. در شورای
امنیت سازمان ملل نیز چنین شد. قطعنامه ی تعلیق عضویت روسیه در
شورای حقوق بشر پس از نمایشات نخ نما ی بوچا، با
۹۳
رأی موافق دربرابر۸۲
رأی مخالف و ممتنع به تصویب رسید. این انشقاق در میان گروه
هایی از مردم و به ویژه سیاسیون کشورها نیز پدید آمد.
اما این بار هم ارسال سلاح به اوکراین و تحریم روسیه و… به نام
دموکراسی و حقوق بشر صورت می گیرد. تازه ترین آن، ارسال صد
تانک های پیشرفته ی آلمان به اوکراین و سخنان اورزولا فون
درلاین رئیس کمیسیون اروپا است که پس از سفر اخیر خود به
اوکراین و دیدار با ولودیمیر زلنسکی، گفت، “پیروزی در این جنگ
پیروزی دموکراسی بر اُتوکراسی خواهد بود”. ماری-آگنس اشتراک
سیمرمن رئیس کمیته ی دفاعی مجلس آلمان هم در مصاحبه ی کوتاهی
ارسال مخفیانه ی ضد تانک به اوکراین و عبور از خط قرمز روسیه،
را توجیه کرد. به این ترتیب کشور آلمان که مسبب دو جنگ جهانی
بوده، در این جنگ نیز به نیابت از آمریکا و ناتو و اتحادیه ی
اروپا، سهم بزرگی به عهده گرفت. از بد حادثه هم چند زن
سیاستمدار از آلمان و آمریکا و اوکراین، نقش آفرینان اصلی
پیشبرد سیاست ناتو در اوکراین شدند.
این تنش بزرگ اما بیانگر آن است که جهان از درد زایمانی سخت به
خود می پیچد. زایمانی که فارغ از پسندهای این و آن ناگزیر از
انجام است. شاید صفحه ی روزگار آن را این بار به نام مصاف
روسیه با ناتو در جریده ی خود ثبت کند. روسیه ای که پس از بیست
سال همراهی با غرب و فریب خوردن از دموکراسی غربی، وضعیتی
همانند جورج فلوید سیاه پوست داشت که در زیر زانوی پلیس
آمریکایی فریاد زد “هوا”! و جان باخت. اما روسیه که فریادش
شنیده نشد، توانست که به راه خفگی و مرگ نرود و راه پردردی را
برگزیند. آیا به راستی راه دیگری بود که روسیه انتخاب نکرد؟
هر چه هست با همه ی پلشتی هایی که از خواص همه ی جنگ ها است،
با اولین شلیک ارتش روسیه به سوی زرادخانه های ناتو در
اوکراین، تثبیت دوران تازه ای در جهان آغاز گردید. دوران جهانی
متکثر و چند قطبی که در آن نه ناتو، نه غرب و نه هیچ قطب دیگری
قادر به یکه تازی نخواهد بود.
از همین رو برقراری صلح در اوکراین نیز در گروی مهار ناتو است.
پیشگیری از گسترش ناتو، رسیدگی به خواست برحق مردم روسیه،
برچیدن بساط نئونازیست ها از زندگی مردم اوکراین، شرط پایان
جنگ در اوکراین است. تأخیر در پذیرش و تحقق آن، جنایت جنگی
است. همگرایی با ناتو، شراکت در این جنایت است.
(مشروح این مقاله تحلیلی در سایت اخبار روز قابل دسترسی است)
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۱ آوریل ۲۰۲۲ |
