|
نه تنها مردم، بلکه بسیاری از روشنفکران، دانشگاهیان، روزنامه
نگاران، نمایندگان مجلس و بسیاری از سیاسیون ایران هم
نمیدانند، ساختار اقتصادی ایران چیست و چه مسیری طی می شود که
روز به روز بحران اقتصادی عمیق تر، مردم عصبی تر و ناتوانی
دولت ها یکی پس از دیگری عیان می شود.
از نتایج بحران همه، کم و بیش آگاه اند و میدانند که این تحریم
ها با چه هدفی علیه ایران وضع شده و چه تنگناهائی برای ایران
بوجود آورده است، اما نمی دانند چرا این تحریم ها شامل حال آن
قشر از جامعه نشده که در قصرهائی که در تهران و صفحات شمال
کشور ساخته اند زندگی می کنند و لوکس ترین و گران ترین اتومبیل
ها زیر پای خودشان و آقازاده هایشان است؟ اگر امریکا ایران را
تحریم کرده، چرا آنها از تور تحریم گریخته و پول پارو کرده
اند. آیا جز این است که مردم ایران از خارج تحریم شده اند و در
داخل چاپیده شده اند؟
هنوز مردم نمیدانند و حتی آنها که دربالا به آنها اشاره کردیم،
که بانکها در ایران چه می کنند و چرا دولت ها ذلیل بانک ها
هستند و یا اتاق بازرگانی کارش چیست؟ آنها که عضو آن شده اند
از کجا آورده اند و از چه زمانی آورده اند؟ حساب و کتابی پس
میدهند؟ اگر میدهند به چه کسی این حساب و کتاب را پس میدهند؟
اگر گردن کلفتی می کنند و حساب و کتاب پس نمیدهند متکی به کدام
قدرت حکومتی این سرکشی را می کنند؟ آن بانکها، صاحبانشان چه
کسانی هستند؟ سرمایه شان چقدر است؟ و اصلا به چه دلیل اینهمه
بانک در کشور بوجود آمده است؟ آیا در همه دنیا وضع بانکداری و
بانک گشائی همینگونه است که در جمهوری اسلامی هست؟ مثلا در
آلمان یا فرانسه چند بانک وجود دارد و فعالیت می کند؟ پیش از
انقلاب هم درایران بانک خصوصی وجود داشت؟ و اگر داشت (که انگشت
شمار بود تعدادشان) پس از انقلاب سرنوشت آنها چه شد؟ بانک
ایران و ژاپن و یا بانک انگلیس و ایران وقتی بساطشان را جمع
کردند و رفتند سرمایه شان را هم بردند؟ صاحبان و سهامداران آن
بانکها چه کسانی بودند؟ کارشان چه بود؟ آیا فعالیت آنها هم
مانند فعالیت بانکهای خصوصی در جمهوری اسلامی بود؟
در کنار این بانکها و اتاق بازرگانی، موسسات اعتباری دیگر چه
صیغه ای بودند و صاحبانشان چه کسانی بودند و هستند؟ چه میزان
سرمایه داشتند؟ چگونه مردم را سرکیسه کردند؟ صندوق های قرض
الحسنه اولاد کدامیک از این نهادهائی که برشمردیم بودند؟ پول و
سرمایه ای که جمع کرده اند چقدر است و کجاست؟ صاحبان هولدینگ
های عظیم اقتصادی در ایران چه کسانی هستند؟ نامشان چیست و چقدر
سرمایه دارند و سیستم کارشان چگونه است؟
چرا هیچ روزنامه ای در ایران به این مسائل با صراحت نمی پردازد
و با اسم و رسم و آدرس به سئوالات بالا پاسخ نمیدهد و یا چرا
دنبال پاسخ نمی روند؟ امام جمعه های بلند و کوتاهی که هر جمعه
برای مردم موعظه می خوانند، چرا درباره این پرسش ها خطبه نمی
خوانند؟ خود روحانیت چقدر در این موسسات و بانکها و هولدینگها
دست دارد و آلوده است؟
از این آشفته بازار اقتصادی است که نامزدهای انتخاباتی سر در
می آورند و فردا در مجلس بلندگوی همین وضع اقتصادی می شوند.
حسین راغفر، تحلیلگر اقتصادی روز گذشته گفته است
۶۲
تن طلا را آب کردند و به بانکها دادند تا دزدی‌ها مشخص نشود!
اقتصاد ایران یک اقتصاد رفاقتی است و بانکها اعتبارات را بین
دوستان و رفقای خود تقسیم کرده اند.
او بدرستی گفته است:
ما بیش از هرچیزی نگران تمامیت ارضی کشور هستیم.
حاکمیت آینده بسیار تاریکی خواهد داشت!
او نگفت که زندگی مردم تاریک تر از آینده حاکمیت است و این
محصول اقتصادی اسلامی است که از ابتدای بنای جمهوری اسلامی
شعار آن را دادند.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۵ فوریه ۲۰۲۴ |
