|
بحران هایی که ایران در منطقه و جهان با آنها درگیر است فرصتی
برای گشودن فضای سیاسی در داخل کشور را نمیدهد.
تمام چالش سیاسی امروز ایران، بر محور جانشین رهبری می چرخد و
غربال کردن مجلس خبرگان و رد صلاحیت افرادی مانند روحانی نیز
در چارچوب همین چالش صورت گرفت. نظام معتقد است که
حضور روحانی در مجلس خبرگان می توانست ایحاد چالش کند، گرچه
میدانستند و خود روحانی هم میداند که نمی توانست نقشی تعیین
کننده در نتیجه داشته باشد.
لیست ۳۰ نفره انتخاباتی مرحوم هاشمی رفسنجانی در انتخابات
خبرگان قبلی در حد حمایت از آدم رسوایی مثل ری شهری نشان داد
که قرار نیست هیچ تغییری در تناسب قوا در مجلس خبرگان بوجود
بیاورد و آن اقدام هاشمی هم در حد یک رو کم کنی بود و نه بیشتر.
فضای کشور همچنان علیه صندوق رای است، مخصوصا در مورد خبرگان.
حتی اگر روحانی هم تائید صلاحیت می شد بعید بود مردم به این
دلیل پای صندوق رای خبرگان بیایند.
شاید مناسب تر بود که روحانی برای انتخابات مجلس خود را نامزد
می کرد و برود در راس یک اقلیت مؤثر در مجلس قرار گیرد، که
البته بعید بود که او را برای انتخابات مجلس هم تائید صلاحیت
کنند در عین حال که خود او ظاهرا کسر شانش بود پس از ۸ سال
ریاست جمهوری حالا برود و نماینده مجلس شود.
روحانی ضد روسیه و چین نیست اما متمایل به غرب است.
وضع امنیتی منطقه ای برای ایران در یک حالت بحرانی است و به
همین دلیل حکومت نمی خواهد فضای داخلی به سوی بی ثباتی و
مناقشه های داخلی برود.
گرچه
امر سیاسی را نمی توان صرفا به سیاست خارجی محدود کرد.
تعمیق روابط با روسیه و چین، در فضای کنونی کشور اگر نتواند به
بهتر شدن وضع معیشت مردم منجر شود، ضدیت با روسیه و چین در
افکار عمومی بیشتر خواهد شد. مخصوصا با فعالیت شدید اصلاح
طلبان در این راستا.
در مورد سیاست داخلی، بویژه امر توسعه، اختلاف چندانی بین دو
جریان حاکم وجود ندارد. یعنی هر دو جریان مدافع سیاست اقتصادی
موسوم با نئولیبرال اند. دولت رئیسی این سیاست را حتی از دولت
هاشمی هم تند و تیزتر پیش می برد. بسیار شبیه دوران احمدی
نژاد، که او هم سیاست های هاشمی را با عوامفریبی پیش می برد.
در این
وسط سیاست های «مقاومتی» جریان پایداری، عملا در خدمت کاسبان
تحریم و بر ضد زحمتکشان است.
در میان این طیف هستند کسانی که معتقدند
سیاست توسعه لیبرالی را ولو با سرکوب، باید به پیش برد. اگر
نظرات "رائفی پور" را با دقت دنبال کنید متوجه نظر این طیف می
شوید. این پافشاری بر سر توسعه نئولیبرالی در آینده، هزینه های
اعتراضات را بالا خواهد برد.
در این میان اصلاح طلبان راستگرا هم دست و پائی می زنند که بی
شباهت به دست و پا زدن اپوزیسیون مفلوک خارج از کشور نیست. در
این مورد هم حرف ها و نظرات "فلاحت پیشه" را ملاک قضاوت قرار
بدهید.
این گروه فعلا روی امور فرعی و روبنایی مثل سیسمونی قالیباف،
آزادی این و آن روزنامه نگار، ماشین شاسی بلند نمایندگان، حجاب
اجباری، اعدام ها و چند موضوع اجتماعی دیگر مانور می دهند و
کوچکترین اشاره انتقادی نسبت به توسعه نئولیبرالی ندارند.
این نکات را جدی بگیرید و منتشر کنید زیرا کم اهمیت نیستند و
مبادا که آن را تقابل های روبنائی تلقی کنید.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۵ فوریه ۲۰۲۴ |
