|
برخی خوانندگان پیک نت از ما سئوال کرده اند که چرا دیگر
درباره حمله ۷ اکتبر حماس به اسرائیل و غافلگیر شدن تمام
نهادها و سیستم های امنیتی آن چیزی نمی نویسید؟
در پاسخ باید گفت:
۳ ماه از آن حادثه گذشته و خبرهای مربوط به غزه در اولویت قرار
گرفته است. شما باید توجه کنید که در دنیای خبر، همیشه "خبر،
خبر را می خورد". یعنی خبری که روز گذشته و یا حتی چند روز در
صدر بوده، با یک خبر مهم دیگر از صدر به زیر می آید، اما
فراموش نمی شود و در تفسیرها و مقالات و لابلای اخبار مربوط به
آن حادثه نیز گاه تکرار می شود. این اصول کار خبری است.
درباره واقعه ۷ اکتبر ما در همان روزهای داغ بودن خبر آن، چند
بار تکرار کردیم و همچنان براین عقیده ایم که فلج سیستم کنترل
امنیتی مرزها و حتی شهرک ها و پایگاههای نظامی اسرائیل در
آنسوی غزه، اقدامی بسیار پیچیده بود و حماس بدون یاری گرفتن
قادر به انجام آن نبود. این که چگونه و از چه طریق این یاری
گرفته شد بر ما معلوم نیست اما همچنان بر این تصوریم که
کارشناسان روسی و ایرانی دراین امر دخیل بوده اند. شاید در
آینده و با اعلام اطلاعات مستند، در این
مورد
باید تجدید نظر کرد، اما اکنون تحلیل (نه اطلاعات) ما همین است
که از ابتدا نیز نوشتیم. درست مانند انفجار لوله گاز استریم ۲
و قطع گاز روسیه به آلمان که امریکا متهم است، اما هنوز اسناد
و مدارک آن منتشر نشده تا با قاطعیت بتوان این گمان را تائید و
یا اصلاح کرد.
از ما درباره اتحاد روسیه و ایران و برخی مصاحبه ها و اظهار
نظرهای وزیر خارجه روسیه (از جمله درباره سه جزیره ایرانی)
سئوال کرده اند. دراین باره نیز نظر ما کاملا روشن و آشکار است
و تحت تاثیر این و یا آن اظهار نظر دیپلماتیک (که گاه به نرخ
روز و برحسب شرایط بصورت تاکتیکی مطرح می شود) تغییر نمی کند.
حتی اگر از دهان وزیر خارجه روسیه و چین و یا حتی رئیس جمهور
چین بیرون آمده باشد. بازی با این نوع اظهار نظرها که به
بادهای فصلی و زودگذر می مانند،
ویژه
رسانه های روس ستیز و چین گریز و طرفدار پیوند با امریکا و غرب
است.
ما میدانیم که میان ایران و روسیه یک اتحاد عمیق نظامی برقرار
است، که امریکا و غرب بشدت با آن مخالف اند و از هر طریق و راه
و امکان سعی در تخریب آن دارند. از جمله از طریق خبرسازی،
برجسته کردن یک جمله از یک مصاحبه دیپلماتیک و دهها و دهها
امکان دیگر.
اتحاد نظامی کنونی میان ایران و روسیه، در سالهای اخیر، از
جمله دلائل بازدارنده امریکا، اسرائیل و محور ناتو برای اقدام
نظامی علیه ایران بوده است. این اتحاد نظامی، بتدریج به اتحاد
اقتصادی و یا به زبانی دیگر، به همکاری اقتصادی فرا روئیده که
به سود هر دو کشور است. همچنان که همکاری نظامی میان روسیه و
ایران به سود هر دو کشور است. در ادامه همین اتحاد است که
ایران به عضویت رسمی پیمان شانگهای، اوروآسیا و بریکس پذیرفته
شده و پیوند با چین نیز چند گام به جلو برداشته است. اگر از
مواهب و نتایج اقتصادی این دو اتحاد و همکاری تاکنون آنگونه که
شایسته است استفاده نشده، این بدلیل ناتوانی دولت و مجلس، چند
دستگی در حاکمیت و در راس آن، مقاومت الیگارش ها و مافیاهای
اقتصادی - تجاری است که سود خود را در پیوند بلامنازع با غرب
می بینند. درحالیکه سیاست ملی و راهبری امروز ایران، با توجه
به مجموعه شرایط حاکم برجهان، نه تنها می تواند، بلکه باید
سیاست نگاه به شرق باشد. این سیاست تاکنون چند بار بعنوان
سیاست راهبردی ایران از سوی رهبر جمهوری اسلامی مطرح شده، اما
بر خلاف تصورات غالب که رسانه های فارسی زبان خارج از کشور بی
وقفه بدان دامن می زنند، حرف و نظر او فصل الخطاب نیست و قدرت
های بازدانده و مقاومت کننده در برابر سیاست "نگاه به شرق"دستی
توانا در حاکمیت، رسانه ها و مملکت دارند و از پشتیبانی مستقیم
و غیر مستقیم قدرت های جهانی مخالف این سیاست در خارج از کشور
نیز برخوردارند. هدایت جامعه به سوی روسیه ستیزی و چین گریزی
را همین قدرت چند لایه برعهده دارد.
ضعف بزرگ و در واقع سوراخ "ازون" سیاست راهبردی نگاه به شرق،
نداشتن یک سازمان حزبی منسجم با طرح و برنامه و بیرون آمدن
دولت و مجلس از درون این سازمان حزبی است. با تشکیلات امام
جمعه ها و مداحان
و این نوع سازمان ها نمیتوان چنین سیاستی را پیاده کرد و آن را
با ساختار فلج و نا همآهنگ با سیاست گردش به شرق کنونی پیش
برد. ما از هم اکنون پیش بینی می کنیم که پس از در گذشت رهبر
کنونی جمهوری اسلامی، این ضعف بزرگ فراتر از چشم اسفندیار در
جمهوری اسلامی عمل خواهد کرد و کار به تصفیه هائی توام با
تسویه حساب خواهد کشید.
به دو سئوال دیگر هم باید با صراحت پاسخ بدهیم:
۱- سیاست گردش به شرق و یا نگاه به شرق به هیچ وجه به معنای
قطع ارتباط با کشورهای غربی، از جمله امریکا نیست، اما به این
شرط که این ارتباط و مناسبات در چارچوب منافع ملی و احترام به
حق حاکمیت مردم ایران باشد.
۲- برخلاف کارزای که مخالفان سیاست گردش به شرق آن را در جامعه
و از طریق مطبوعات و مجامع روشنفکری و هنری ایران دنبال می
کنند، سیاست نگاه به شرق به معنای استبداد و جلوگیری از آزادی
های مدنی، مطبوعاتی، حزبی و بطور کلی سیاسی و اجتماعی نیست و
نباید هم باشد. این وصله را باید از تن سیاست گردش به شرق جدا
کرد و اجازه مانور به مخالفان گردش به شرق نداد. ما اعتقاد
داریم که در چارچوب سیاست نگاه به شرق، بسیاری از مشکلات
اقتصادی ایران و در واقع مشکلات اقتصادی چند ده میلیون مردم
ایران که با بحران اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند قابل حل
است. البته، باز به شرط بر سر کار بودن یک دولت مقتدر، ملی،
دارای برنامه مدون و نا آلوده به فساد و رانت خواری.
ما در پیک نت، این کارپایه را بدون تزلزل و در چارچوب فعالیت
خبری و رسانه ای خود پیش برده و خواهیم برد. سیاستی که در واقع
از سال ۱۳۹۳، با انتشار یادداشت سردبیری تحت عنوان «جهان وارد
مرحله ای نوین و جبهه بندی های نوین شده و ایران باید تکلیف
خود را روشن کند»بتدریج و گام به گام پیش برده و پی گرفته ایم.
امیدواریم، به چند سئوالی که مطرح شده بود پاسخ کوتاه و لازم
را داده باشیم.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۴ ژانویه ۲۰۲۴ |
