|
روز گذشته، جایزه صلح نوبل در غیاب نرگس محمدی که در زندان
است، طی مراسمی به فرزندان او داده شد. مراسم در نروژ برگزار
شد و نامه تشکر نرگس محمدی بابت این جایزه نیز قرائت شد. در
این نامه نرگس محمدی نوشت:
«یقین دارم تأثیر تردیدناپذیر جایزه صلح نوبل بر جنبش پرقدرت
اخیر ایرانیان برای صلح، آزادی و دموکراسی، بر مبارزه و مقاومت
فردی من خواهد افزود. این پیام را از پشت دیوارهای بلند و سرد
زندان می‌نویسم. من یک زن خاورمیانه‌ای‌ام. خاورمیانه‌ای که گر
چه از سابقه تمدنی بسیار غنی برخوردار بوده ، اما اکنون در
میان جنگ، آتش تروریسم و بنیادگرایی گرفتار شده است.»
در این نامه از خاورمیانه یاد شده اما کوچکترین اشاره ای به
جنایاتی که اسرائیل با بمباران غزه درحال ارتکاب آنست و مردم
جهان علیه آن به خیابانها می آیند نشده است. طبیعی است که اگر
کوچکترین اشاره ای به این فاجعه کرده بود، نه از اهدای جایزه
خبری می شد و نه از خود جایزه. چگونه می توان جایزه صلح دریافت
کرد اما از جنگ و جنایتی که امریکا و اسرائیل در حال ارتکاب آن
هستند هیچ نگفت؟
ما با هر نوع زندانی کردن فعالان سیاسی، هنری، کارگری، مدنی
و... به آن شرط که فعالیت مسلحانه نکرده باشند مخالفیم و از
ابتدای بازداشت امثال تاج زاده و نرگس محمدی و نسرین ستوده،
جعفر پناهی و دیگران و دیگران مخالفت کرده و خواهان آزادی آنها
بوده ایم، اما این مخالفت مانع اشاره به واقعیاتی که در بالا
به آن اشاره کردیم نمی شود. سازمان هائی مانند جایزه اسکار و
یا جوایز نوبل در خدمت اسرائیل و امریکا عمل می کنند. کافی است
سابقه جایزه صلح نوبل به "لخ والسا" در لهستان، "واسلاوهاول"
در چکسلواکی، اوباما در امریکا و دهها نمونه دیگر، از جمله
خانم شیرین عبادی که جایزه صلح نوبل گرفت اما خواهان حمله
نظامی به ایران شد را به یاد آوریم. بنابراین جایزه صلح برای
خانم نرگس محمدی نیز در چارچوب همین سیاست می گنجد و هر دریافت
کننده جوایزی نظیر جایزه صلح اگر به این واقعیت توجه نداشته
باشد، یا خود را فریب داده و یا قصد فریب مردم و قرار گرفتن در
کنار سیاست های امریکا و اسرائیل و انگلیس و بقیه آنها را
دارد.
از نظر ما، نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی اگر اندکی دوراندیشی
و اعتماد به نفس داشتند، ضمن آزاد کردن بقیه زندانیان عقیدتی و
هنری مدنی و کارگری خانم محمدی را هم آزاد کرده و حتی شرایط
سفر او به نروژ را فراهم می ساختند تا هنگام دریافت جایزه
سخنرانی کند.
اگر در سخنرانی خویش همینگونه که در نامه خود از کنار جنایات
غزه عبور کرده، از کنار این جنایت عبور می کرد، واکنش جهانی را
به چشم خویش می دید و اگر اشاره ای به این جنایت می کرد می دید
که چگونه از سکوی خطابه پائینش کشیده و در رسانه های غرب سکه
یک پولش می کردند. هدف همه این بالماسکه ها، نه حمایت از آزادی
و حقوق مردم تحت تحریم های جهانی ایران، بلکه تغییر جهت و
تغییر سیاست ایران و همسو شدن حاکمیت ایران (چه نظام جمهوری
اسلامی باشد و چه نظامی دیگر) با اسرائیل و امریکاست. روزی که
چنین شود، سفره این نوع جوایز هم جمع خواهد شد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۱ دسامبر ۲۰۲۳ |
