|
۱۹ مرداد یکسال از در گذشت هوشنگ ابتهاج "سایه" می گذرد. در
چشم برهم زدنی یکسال گذشت. سایه به آغوش خاک بازگشت و چه خوب
که خاک ایران در زادگاهش (رشت) آغوش خود را برای او گشود.
هیچ روز و شبی سایه تنها نیست، بویژه شب های جمعه و بعد از
ظهرهای جمعه. همیشه عده ای کنار مجسمه نیم تنه او در باغ محتشم
رشت جمع می شوند. شعر می خوانند و یادش را زنده نگه میدارند و
شمعی هم روشن می کنند.
چه عاقلانه کاری کرد دختر او "یلدا" که تسلیم پافشاری عده ای
که می خواستند سایه را به خاک آلمان بسپارند، نشد. سایه را زیر
بغل زد و برد به باغ محتشم. برد آنجا که سایه در غربت تنهائی
نماند، که نمانده است.
بسیاری از مسافران تابستانی گیلان، دوستان قدیمی، چه اهل
موسیقی و شعر و چه سینما و تئاتر به دیدارش می روند.
روی دیواری که در فاصله کمی از سنگ سایه در باغ محتشم قرار
دارد، جوانهائی که دستی به رنگ و قلم مو دارند، به یاد سایه،
نقاشی و خطاطی هائی کرده اند و شورای شهر رشت هم با خراب کردن
یک دیوار، فضا را گشوده تا دیدار کنندگان سایه، مجبور نشوند
مسیری طولانی را در باغ محتشم طی کنند تا به سایه برسند. با
این تغییر، در عرض چند دقیقه می توان رسید و دستی به مجسمه نیم
تنه سایه رساند و خواند:
باغ ها را گرچه دیوار و در است
از هواشان، راه با یکدیگر است
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۲۹ ژوئیه ۲۰۲۳ |
