|
عباس میلانی که فعلا در شهر تورنتو، در کانادا زندگی می کند،
یکی از متلون ترین چهره های سیاسی ایران است که از قدیم و
اکنون نیز عادت دارد به نرخ روز نان بخورد. در اوائل دهه ۱۳۵۰
تحصیلات را در کانادا تمام کرد و با ادعاهای بزرگ و البته چپ
به ایران بازگشت. سفت و سخت طرفدار مارکسیسم چینی و شخص مائو
رهبر انقلاب چین بود. در کانادا چند نفر را دور خود جمع کرده و
همراه آنها به ایران بازگشته بود. در ایران یک گروه سوپر
انقلابی به رهبری فردی بنام "سیروس نهاوندی" درست کرد که خیلی
زود معلوم شد نهاوندی عامل ساواک است و ساواک آن لحظه که لازم
تشخیص داد ، همه شان را جمع کرد و همگی دستگیر شدند. از جمله
میلانی که کباده رهبری تئوریک گروه را می کشید.
همگی رفتند زندان و زیر مشت و لگد و شلاق، اولین کسی که از
این گروه توبه کرد و در خدمت ساواک در آمد و پس از مدتی از
زندان ازاد شد عباس میلانی بود. بقیه گروه هم که در زندان
برایشان آشکار شد که در تور ساواک فعالیت می کرده اند و سر
خورده شده بودند هر کدام به فراخور نقشی که در سازمان و نوع
بازجوئی که پس داده بودند محکومیت های کمی گرفتند و بعد از
مدتی آزاد شدند. می گویند تنها کسی که در این گروه حاضر به
اعتراف و توبه نشد و بیش از همه در سلول انفرادی ماند، دختری
بود بنام لیلی نوربخش که پس از تحصیل در کانادا به همراه گروه
میلانی به ایران بازگشته بود. او نیز همراه بقیه به دادگاه
برده شد. دادگاه نسبتا علنی برگزار شد و خبرنگارانی از مطبوعات
و خبرگزاری های وقت نیز در آن شرکت کردند. از جمله از روزنامه
کیهان "نوشابه امیری" خبرنگار این دادگاه بود.
دادگاه به این دلیل علنی برگزار شد که همه متهمین در زندان
تعهد داده بودند که در دادگاه اعتراف به اشتباه و تائید رژیم
شاه را بکنند که کردند، مگر یکی از آنها که سکوت کرد و حرف
نزد. یعنی همین خانم نوربخش که بعدها چند کتاب را در ایران از
انگلیسی به فارسی برگردانده و منتشر کرده است و میگویند اکنون
یکی از مترجمین خوب انگلیسی ایران است. گاهی برای دیدار با
فرزندانش به کانادا می رود و دوباره به ایران باز می گردد و
در این رفت و آمدها، کوچکترین تماسی با عباس میلانی نگرفته و
آن سالها را به تاریخ زندگی گذشته اش سپرده است. لیلی نوربخش
متعلق به یک خانواده نسبتا مرفه بود و پدرش یکی از معروف ترین
چشم پزشکان وقت ایران.
در دورانی که عباس میلانی فعالیت مائوئیستی داشت بودند افرادی
که در دامن خوش زبانی ها و انقلابی نمائی های عباس میلانی
نیفتادند و به گروه او نپیوستند، از جمله رحمان هاتفی معاون
سردبیر وقت کیهان و بنیانگذار نشریه توده ای "نوید" که با عباس
میلانی و همسرش رفت و آمد خانوادگی داشت اما اعتقاد داشت که
گروه او ساواک زده است و ضمنا با مائوئیسم مخالف بود. هاتفی
بعدها عضو هیات سیاسی حزب توده ایران شد و در زندان جمهوری
اسلامی سر به نیست شد.
نمیدانیم آقای میلانی در دوران انقلاب ۵۷ و درباره آن انقلاب
و رهبری آیت الله خمینی چه نظری داشت، اما احتمال قریب به
یقین آنست که دوباره از مجیز گوئی رژیم شاه و ارتباط با ساواک
فاصله گرفته و طرفدار انقلاب ۵۷ و آقای خمینی شد. پس از چند
سال و بویژه در دهه ۱۳۶۰ که سرکوب ها و ترورها و اعدام ها آغاز
شد، عباس میلانی دوباره ناپدید شد و پس از مدتی چهره محقق به
خود گرفت و بار دیگر طرفدار رژیم شاه شد. ابتدا کتابی در تجلیل
از امیرعباس هویدا نخست وزیر ۱۴ ساله شاه نوشت و درهای همه
تلویزیون های فارسی زبان به رویش گشوده شد تا بعنوان استاد
دانشگاه و مفسر برانداز جمهوری اسلامی تفسیر وقایع بگوید که
این نقش را همچنان برعهده دارد. از آنجا که عادت دارد به نرخ
روز نان بخورد، شعار "رضا شاه روحت شاد" را روی هوا قاپیده و
در مصاحبه ای که پیشاپیش منتشر کرده، مژده داده که کتاب جدیدش
با نام "در جستجوی رضا شاه" بزودی منتشر می شود. باید دید که
اگر حوادث ایران از سن و سال او پیشی گرفته و تحولات احتمالی
به سن او قد بدهد، چه مواضع تازه ای اتخاذ خواهد کرد!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۲۰ آگوست ۲۰۲۳ |
