|
بزودی وارد دومین سال اعتراضات خیابانی علیه حجاب اجباری می
شویم. حکومت در اوج آن تظاهرات که بعدها از مسیر خود منحرف شده
و کار به شعارهای سرنگونی کشید، وعده تجدید نظر در بسیاری از
مقررات اجتماعی و پذیرش حداقل بخش هائی از خواست های آن
اعتراضات را داد. از رئیس مجلس وشخص رئیس جمهور تا رئیس قوه
قضائیه که ابتکار وعده ها را بدست گرفته بود تا دبیر وقت شورای
عالی امنیت ملی "شمخانی" که دیدارهای غیر متعارفی هم با طرد
شدگان سیاسی حکومت داشت. اعتراضات کنترل شد و مردم نیز از بیم
کشیده شدن کار به مقابله های نظامی و جنگ خانگی به خانه های
خود بازگشتند و آنهائی را که شعار "کوکتل مولوتف" میدادند را
در خیابان به حال خود رها کردند. وعده های حکومتی بتدریج به
حاشیه رفت و رئیس مجلس که رسما تجدید نظر سیاست ها را وعده
داده بود، از ضرورت تصویب قانون حجاب سخن گفت. قرار شد لایحه
ای تهیه و در مجلس مطرح شود که تا حدودی هم شد، اما آنها که از
این لایحه دفاع کرده بودند زیر فشار تبلیغاتی گروه های فشار
وابسته به مرتجعین مذهبی خود را عقب کشیدند. لایحه به دولت
بازگردانده شد، دولت از بیم روحانیون مرتجع قم و مشهد و اکثر
امام جمعه ها چنان عقب نشینی کرد که اصلا منکر تدوین چنین
لایحه ای شد. بالاخره این لایحه با تغییرات مورد پسند مرتجعین
مذهبی بار دیگر به مجلس فرستاده شد اما مجلس جرات رای دو
فوریتی به آن را به خود نداد و بار دیگر این لایحه که در آن
تقریبا "شُل حجابی" تائید شده بود در بوته تعویق ماند. مرتجعین
مذهبی و بلندگوهائی مانند کیهان پافشاری بر حجاب اجباری را
بیشتر و محکم تر کردند و امام جمعه هائی مانند علم الهدا شدند
پیشقراول دفاع از حجاب اجبار و به تقلید از او چند امام جمعه -
از جمله امام جمعه اصفهان - حتی تهدید به تکرار اسید پاشی ها
کردند. رهبر جمهوری اسلامی در یک سخنرانی گفت که کم حجاب ها
طرفدار نظامند و نباید آنها را ضد نظام معرفی کرد. چند روز،
طرفداران حجاب اجباری زبان به کام کشیدند و روزنامه کیهان نیز
قلم را به نیام برد. آنها سکوت کردند و میدان را واگذار کردند
به آتش به اختیارها تا مدارس دخترانه را مسموم کنند. احترام
متولی امام زاده چند روزی بیشتر نگه داشته نشد. اخبار داغ
مربوط به وعده آزاد شدن ۸ میلیارد دلار از پولهای بلوکه شده
ایران و کاهش قیمت دلار در بازار، حرف و خبر مربوط به سخنان
رهبر را بلعیدند. چنان که دیگر نه رهبر از شُل حجاب های طرفدار
نظام سخن گفت و نه امام جمعه ها سکوت را ادامه دادند. بار دیگر
همگی زیر علم حجاب اجباری جمع شدند. از اعضای کابینه تا اعضای
دولت، از امام جمعه تا فلان عضو مجمع مصلحت، به مخالفت با
لایحه حجاب برخاستند و جنگ زرگری ادامه یافت. در این میان،
مردم و بویژه زنان و دختران جوان بی اعتنا به این جنگ زرگری و
خط و نشان کشیدن های حکومتی شُل حجابی را گسترش دادند و حتی در
برخی مکان ها روسری را برداشتند مگر هنگام ورود به فلان اداره
حکومتی و با تذکر و تحکم حراستی ها.
هنوز حکومت نتوانسته و جرات نکرده رسما یک گام به عقب برداشته
و حجاب را در حد و حدود و مرزهائی به اختیار زنان بگذارد. خنده
دار است که روز گذشته جلسه سران قوا، نه برای مهم ترین مسائل
جهانی و یا بحران های اقتصادی داخلی، بلکه برای روشن شدن تکلیف
چادر سیاه جلسه تشکیل دادند. این که آیا لباس اسلامی زنان همان
باید اعلام شود که گویندگان و مجریان سیما آن را اجبارا به تن
کرده و مقابل دوربین قرار می گیرند؟ و یا تائید و رسمیت یافتن
"شُل حجابی" و تغییر لباس مجریان زن سیما. اولی که مورد قبول
زنان نیست. دیدن این پوشش چنان مورد نفرت است که حتی اگر
برنامه ای هم قابل توجه با این مجریان در سیما تهیه شود مردم
آن را نمی بینند! برنامه های خبری با تظاهر اسلامی گویندگان
مرد و پوشش سیاه زنان که در قعر توجه مردم است.
سران قوا دیروز در یک جلسه مردانه و سه نفره، به نوشته
خبرگزاری های داخلی "بر لزوم تدوین قانونی جامع حجاب" (که عفاف
را هم به وصله کرده اند)، در سریع‌ترین زمان ممکن تأکید کردند.
حالا باید دید این سه نفر صاحب اختیارند و یا آنها که در قم
نشسته اند و چماقداران خیابانی، مهاجمین به کنسرت ها، اسید پاش
ها، مسموم کنندگان دختران مدارس؟ تکلیف خارج از اتاق جلسه سران
قوا روشن می شود. چه از سوی زنان که زودتر از سران قوا تصمیم
خود را گرفته و خود را از شر روسری و چادر سیاه خلاص کرده اند
و چه محفل های پنهان فشار و پافشاری بر حجاب اجباری.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۳ ژوئیه ۲۰۲۳ |
