|
در روزهای اخیر دو حادثه ظاهرا بی ارتباط با هم، اما در واقع،
در ارتباط مستقم با هم روی داده است. نخست حمله نظامی اسرائیل
به مردم بی سلاح جنین در کرانه باختری و دوم تشکیل جلسه شورای
امنیت سازمان ملل به بهانه بررسی فعالیت اتمی ایران. در جلسه
شورای امنیت، علاوه بر مسئله فعالیت اتمی ایران، اشاره ای به
نقض حقوق بشر در ایران شده و اشاره ای هم به ادامه تحریم
تسلیحاتی ایران. نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی موضوع قابل
انکاری نیست، اما همین نقض حقوق بشر در حمله اسرائیل به جنین
هم روی داد و صدای شورای امنیت سازمان ملل در نیآمد. در باره
فعالیت اتمی ایران که مسئله تولید موشک بالستیک هم به آن وصله
شده نیز بهانه اینست که ایران به روسیه پهپاد داده و این
پهپادها در جنگ اوکراین استفاده شده است. این درحالی است که
سیل مدرن ترین سلاح های نظام از سوی کشورهای عضو ناتو و بویژه
امریکا، آلمان؛ فرانسه و انگلیس به اوکراین فرستاده می شود.
آنها که منتقد ارسال پهپادهای ساخت ایران به روسیه هستند، در
همین جلسه شورای امنیت به روی خود نیآورند که سیل سلاح های
غربی چرا به اوکراین فرستاده می شود و یا، با چه انگیزه ای
امریکا می خواهد بمب های خوشه ای به اوکراین بفرستد؟ اگر به
هیچ مرجع جهانی مربوط نیست که ناتو در اوکراین چه می کند، به
هیچ مرجعی جهانی هم مربوط نیست که چرا ایران به روسیه و یا
سوریه و یا حزب الله لبنان و یمن و عراق سلاح می فرستد.
اتقاقا، باید با صراحت از ارسال سلاح برای آنها که بر سرشان
بمب ریخته می شود دفاع کرد. از جمله از ایران و این همان نقشی
است که درباره جنگ سوریه ایران ایفاء کرد و باید از آن در
چارچوب سیاست خارجی و منطقه ای ایران دفاع کرد. در سیاست نمی
توان میان دو لحاف خوابید. شترسواری هم دولا دولا نمی شود.
وقتی حمله به جنین محکوم می شود، باید راه حل این حملات چند ده
ساله را هم مطرح کرد و آنها که به این نتیجه رسیده اند اما از
بیان آن پرهیز دارند، همانهائی هستند که عادت کرده اند میان دو
لحاف بخوابند. همین سیاست درجریان توطئه علیه سوریه از جانب
بسیاری، و در واقع همه احزاب و سازمان های سیاسی داخل و خارج
کشور دنبال شد و به بهانه مخالفت با جمهوری اسلامی، هیچ کس از
نقش مثبت ایران برای جلوگیری از لیبی شدن سوریه سخن نگفت و نمی
گوید.
این مسئله هیچ ارتباطی به مخالفت با سیاست های داخلی جمهوری
اسلامی ندارد و می تواند وباید منتقد بسیار جدی آن بود، اما
وقتی "عیب او جمله بگفتی، هنرش نیز بگو". همچنان که اکنون نیز
اسرائیل در حمله به جنین محکوم می شود اما کسی جرات نمی کند
بگوید مردم فلسطین با دست خالی نمی توانند در مقابل اسرائیل
بایستند و حق خود را بگیرند، یگانه راه حل تقویت قدرت نظامی
فلسطینی هاست. یعنی همان کاری که برای لبنان و یمن شد. اگر
اسرائیل می خواست و می توانست تسلیم منطق و محکومیت و دعوت به
انسانیت شود که تا حالا شده بود، پس راه حل چیز دیگری است. این
همان توصیه ایست که در تیرماه سال ۱۳۹۴تحت عنوان یادداشت
سردبیر در پیک نت و در ارتباط با سوریه مطرح شد، با این مضمون
که هرچه سریع تر باید ایران تجهیزات نظامی به سوریه فرستاده و
جلوی سقوط بشار اسد را بگیرد.
هیچ حزب و سازمان سیاسی موشک و پهپاد ندارد که برای فلسطینی ها
بفرستد، اما زبان و قلم که دارند تا از تجهیز فلسطینی ها به
موشک و پهپاد دفاع کنند!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۸ ژوئیه ۲۰۲۳ |
