|
۷۵ تن از "دیپلمات های" چند دهه اخیر جمهوری اسلامی با امضای
نامه ای، در چارچوب مخالفت امریکا با مناسبات ایران و روسیه،
به کنسرت رسانه ای روسیه ستیزی پیوسته و چنین نوشتند:
"سیاست شرق گرایی یک سویه و غرب ستیزی افراطی و انکار روابطی
متوازن با کشورها و قدرتهای جهانی بدون توجه به الزامات
ژئوپولیتیکی ایران خسارات غیر قابل جبرانی را به منافع کشور
وارد ساخته و هزینه های گزافی را تحمیل می نماید."
نویسندگان این بیانیه می گویند که ایران روابط متوازن با جهان
یعنی امریکا ندارد و منظور خود را هم از این "روابط متوازن" و
نحوه برقراری آن روشن نمی کنند. گوئی آمریکا می خواهد با ایران
روابط متوازن داشته باشد و این ایران است که نمی خواهد و آن را
انکار می کند!
این ادعا نماد کامل بی اطلاعی و بی صداقتی و دروغگوئی کسانی
است که خود را دیپلمات معرفی کرده اند. نگاهی بیاندازیم به
کارنامه خواست امریکا برای روابطی نامتوازن با ایران:
- آمریکا بود که شاه را به پاناما برد،
- آمریکا بود که عراق را به حمله به ایران تشویق کرد،
- آمریکا بود که هواپیمای مسافربری ایران را با شلیک موشک در
خلیج فارس سرنگون کرد که ۲۹۰ سرنشین آن جان باختند.
- بعد از جنگ زمانی که شرکت های نفتی آمریکایی به ایران آمدند
و در ایران از آنها استقبال شد آمریکا قانون داماتو را تصویب
کرد و آنها را مجبور کرد که از ایران خارج شوند.
- در زمان محمد خاتمی و پس از تلاش وی برای عادی سازی روابط با
آمریکا و حتی کمک ایران به آمریکا در اشغال افغانستان و عراق،
جرج بوش ایران را جزو "محور شرارت" اعلام کرد و حتی حمله نظامی
به ایران به شهادت ژنرال "وسلی کلارک" فرمانده سابق نیروهای
ناتو در اروپا در دستور کار آمریکا قرار گرفت.
- پس از امضای برجام این آمریکا بود که از برجام خارج شد نه
ایران و این بایدن بود که به برجام بازنگشت.
- قاسم سلیمانی را آمریکا ترور کرد و دهها رویداد دیگر.
بنابراین و درواقع نه تنها ایران هیچگاه روابط متوازن با
آمریکا را انکار نکرده، بلکه آمریکا حتی تن به روابطی
غیرمتوازن هم با ایران نداده است و تا ایران را غرق یک جنگ
داخلی نکرده و آن را به چند تکه تقسیم نکند نیز چنین نخواهد
کرد. آنها که غیر از این در سر دارند، خود را فریب میدهند و آن
دیپلمات هائی که به چشم حقیقت خاک می پاشند به فراموشی و فریب
مردم کمک می کنند.
ما از رابطه متوازن این را می فهمیم که حداقل آمریکا:
۱- در سیاست خارجی ایران دخالت نکند. ایران بعنوان یک کشور
مستقل با هرکشوری که مایل است هر سطحی از روابط را که مایل است
می تواند داشته باشد و به آمریکا این روابط، خوب یا بد، هیچ
ربطی ندارد.
۲- در سیاست داخلی ایران مداخله نکند. از یک حزب یا گروه یا
جناح علیه دیگری استفاده نکند. بودجه برای تبلیغات یا دخالت
نظامی علیه ایران تصویب نکند.
۳ – پایگاه هایش را از اطراف ایران جمع کند یا حداقل از آنها
برای تهدید ایران استفاده نکند.
اگر آمریکا همین سه شرط بدیهی
و طبیعی را که حداقل خواسته هر کشور مستقل در روابط با دیگر
کشورهاست را حاضر باشد در رابطه با ایران بپذیرد، آیا مردم
ایران یا حکومت ایران دیوانه هستند که بخواهند "غرب ستیزی"
کنند؟ اصلا ریشه چیزی اگر بنام "غرب ستیزی" وجود داشته باشد؛
این است که آمریکا نمی خواهد روابط متوازن با ایران (و با هیچ
کجای جهان) داشته باشد. امریکا حتی با متحدان اروپائی خود نیز
نمی خواهد روابط متوازن داشته باشد. چه رسد به چین و روسیه و
ایران.
اگر آمریکا به هیچکدام از این سه شرط تن نمی دهد و دیپلمات های
ما بهتر از هرکسی می دانند که تن نمی دهد، چرا به مردم ایران
به
دروغ از "شرق گرایی یکسویه و غرب ستیزی افراطی" سخن می گویند؟
برخلاف ادعای "دیپلمات" های سابق، اتحاد با روسیه و چین "شرق
گرایی یکسویه" نیست بلکه شرط ایجاد "روابط متوازن" با آمریکا و
غرب است. هر قدر رابطه ما با روسیه و چین (و بریکس و شانگهای و
اوراسیا) مستحکم تر باشد می توانیم برویم به سمت آنکه با
آمریکا رابطه نه کاملا متوازن که نسبتا متوازن تری برقرار
کنیم. این درست همان چیزیست که نویسندگان نامه نمی خواهند به
مردم بگویند.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۹ ژوئیه ۲۰۲۳ |
