|
هرکشوری که قربانی جنگ داخلی شده و قدرت های جهانی از آب گل
آلوده چنین جنگی ماهی خود را صید کرده اند، نخست به دلیل متکثر
بودن مراکز قدرت رسمی و وجود قدرت های غیر رسمی در آن کشور و
در دل و حاشیه حکومت آن بوده است. دراین میان، مذهب و قومیت
نیز قطعا تاثیر خود را دارد.
در جمهوری اسلامی بدلائل متعدد ما در برابر چنین شرایطی قرار
داریم. حتی در عرصه هائی حکومت برای تصمیم گیری واحد فلج می
شود. به نمونه حجاب نگاه کنید. الان ماههاست که می خواهند یک
تصمیم واحد دراین زمینه اتخاذ کنند اما نمی توانند. لایحه حجاب
به مجلس می برند اما لایحه کف مجلس می ماند و به بحث گذاشته
نمی شود. تا زمزمه قبول "شلُ حجابی می شود، عده ای خود سر و
غیر خودسر به مخالفت بر می خیزند و تصمیم گیرندگان از بیم آنها
چند گام به عقب بر میدارند. کنسرت موسیقی را با شرط و شروط
هائی آزاد می کنند، اما در شب اجرا فلان کنسرت عده ای می ریزند
به محل کنسرت و آن را بهم می زنند. دولت لایحه زنان را به مجلس
می برد که در آن مقابله با خشونت علیه زنان تاکید شده، اما
ناگهان، تحت فشارهای پهلوئی این بند از لایحه حذف می شود. رهبر
جمهوری اسلامی می گوید برخی خانم ها که حجاب کامل را مراعات
نمی کنند هم طرفدار نظام هستند ونباید با آنها برخورد شود، اما
دست هائی از پشت صحنه فرمان "مقنعه" برای دانشجویان دانشگاه
هنر صادر می کنند و تظاهرات و تحصن ها شروع می شود.
ناگهان عضو کمیسیون قضائی مجلس می گوید: «باید به امر به معروف
و نهی از منکر یک وجهه ملی بدهیم، یعنی همه مردم به عنوان لشکر
امر به معروف و نهی‌ازمنکر به میدان بیایند.» یعنی مردم را به
جان هم بیاندازیم.
در عرصه زمینه و عرصه ای وضع همینگونه است. حتی در تصمیمات
اقتصادی، تنظیم سیاست های راهبردی و... این همان حسنقلی خانی
است که سرانجام از درون آن یا یک رضاشاه اسلامی بیرون خواهد
آمد و یا کار به جنگ داخلی خواهد کشید.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۲۱ ژوئن ۲۰۲۳ |
