|
در نیمه دوم هفته ای که گذشت، مناسبات اقتصادی روسیه و ایران،
با امضای آنلاین قرار داد احداث راه آهن شمال- جنوب از سوی
روسای جمهور ایران و روسیه و حضور معاون نخست وزیر روسیه به
ایران برای قراردادهای نفتی وارد مرحله نوینی شد.
پوتین در جریان امضای این قرار داد گفت: «مبادلات تجاری از
طریق این مسیر ریلی
۱۰
روزه انجام خواهد شد، در حالیکه اکنون این انتقال بین ۳۰ تا ۴۵
روز انجام می شود. این مسیر ۱۶۰ کیلومتری (رشت - آستارا) برای
هر دو کشور ما، ایران و روسیه مهم است.
بنادر روسیه در حاشیه دریای بالتیک به بنادر ایرانی در حاشیه
دریای خلیج‌فارس وصل می شود، و این طرحی است که از ۲۰ سال پیش
مطرح بود. من از نقش رهبر جمهوری اسلامی و همکاری دولت ایران
در این زمینه قدردانی می کنم.»
گسترش همکاری اقتصادی ایران و روسیه، در چارچوب طرح راهبردی
"نگاه به شرق" روسیه ستیزی رسانه های ایران را تشدید خواهد کرد
و یا آن را کاهش خواهد داد؟
پاسخ این سئوال را باید در انگیزه ها و برنامه های اتاق
بازرگانی، تئوریسین های این اتاق - افرادی مانند موسی غنی
نژاد- و یا تئوریسین های مطبوعاتی این اتاق - افرادی مانند
صادق زیبا کلام- جستجو کرد. تکلیف اتاق باررگانی و هولدینگ های
بزرگ اقتصادی ایران مانند فولاد، پتروشیمی، مس، بنیاد
مستضعفان، ستاد اجرائی فرمان امام و .... روشن است. آنها بیم
دارند که نگاه به شرق موجب کاهش قدرت سیاسی و اقتصادی آنها در
جمهوری اسلامی شود و مجبور شوند تابع سیاست کنترل این هولدینگ
ها شوند.
رسانه های داخلی، نمی گویند که در خدمت همان نگرانی هستند که
اتاق بازرگانی و هولدینگ های یاد شده دارند، بلکه پشت دفاع از
آزادی ها و دمکراسی سنگر گرفته و روسیه ستیزی و چین گریزی را
به بهانه دفاع از دمکراسی و آزادی ادامه میدهند.
آیا نگاه به شرق یعنی محدود شدن آزادی ها؟
به این سئوال باید قاطعانه پاسخ منفی دارد، زیرا آنچه در سیاست
نگاه به شرق - در هر کشوری و از جمله در ایران- دنبال می شود،
نه سیاست سرکوب و محدود کردن آزادی ها، بلکه بیرون کشیدن پیکر
زخمی و ضربه دیده از دلار و امریکا و چاره جوئی برای بیرون
آمدن از بحران اقتصادی، گرانی ها، تحریم ها و خطرات ناشی از
کودتاها، حمله نظامی ها و جنگ های منطقه و داخلی است. اگر
رسانه های داخل کشور از این موضع به سیاست گردش به شرق نگاه می
کردند (امری که وابستگی آنها به اتاق بازرگانی و هولدینگ ها
اجازه آن را نمیدهد) آنگاه سیاستی ملی را به سود حل بحران
اقتصادی و کاهش فشار اقتصادی بر مردم را همزمان با دفاع از
آزادی ها نه برای خود بلکه برای همه جریان های سیاسی دنبال
کرده بودند. یعنی با صراحت از آزادی ها دفاع می کردند، اما
ابعاد گشایش های اقتصادی نگاه به شرق را برای مردم تشریح می
کردند. منتقد قوانین و مقررات ارتجاعی بودند اما به مردم می
گفتند که برای بیرون آمدن از زیر فشار اقتصادی امریکا، چاره ای
جز پیوستن به جبهه جهانی رو به گسترش نگاه به شرق و جدائی از
دلار نیست. درباره اختاپوس مافیاهای اقتصادی با صراحت می گفتند
و می نوشتند و بجای روسیه هراسی و چین گریزی، ضرورت کنترل این
اختاپوس را برای مردم تشریح می کردند.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۲۰ مه ۲۰۲۳ |
