|
درک جامعه ایران با تصوراتی که از آن داریم روزبروز پیچیده تر
میشود، زیرا درک صحیح آن مستلزم حضور در خود جامعه و در عرصه
های مختلف آنست.
من بنا به شغل و حرفه ام ناچار به دیدن بخش‌های مختلفی از کشور
هستم. هر نقطه که مسافرت میکنم تاثیرات متفاوتی بر دیدگاه
اجتماعی من می گذارد. مثلا به حومه قزوین که سفر میکنم جز
کشاورزی و خرید و فروش محصولات یا زمین های کشاورزی چیزی
مشاهده نمیکنیم و طی سالها شاهد رشد شرکت‌های عظیم کشاورزی
بوده ام که توانسته اند زمین های بزرگی را خریده یا تصاحب کنند
و محصولات خود را به صادرات وسیع برسانند، یا به استان بوشهر
که سفر میکنم در روستایی دور افتاده شاهد مجموعه ای بزرگ عمل
آوری و بسته بندی خرما می می شوم که با بیش از یکصد کارگر زن
در حال عمل‌آوری و بسته بندی خرمایی هستند تا به روسیه صادر
شود. زنان و دختران روستایی با تحصیلات اندک آرزوهای بزرگ
دارند.
در
همان استان بوشهر مامور دیدن مزرعه های بزرگ پرورش میگو در
بخش‌های مختلف استان میشوم که اکثرا در حال تهیه میگو بنا به
سفارشات شرکت‌های چینی هستند و تعداد زیادی افغان هم مشغول کار.
به
حوضچه های متعدد پرورش ماهی در استان دماوند که می‌روم تحولات
دیگری را شاهد می شوم. نمیتوانم درکم از این جامعه را صرفا بر
مبنای اخبار سیاسی قرار دهم.
امروز دانشگاه علامه بودم. به جرات می توانم بگویم که هفتاد
درصد دانشجویان دختر دیگر آن حجاب سنتی منسوخ شده است. علامه
یک دانشگاه کمتر سیاسی است و در چند قدمی دانشگاه امام صادق و
به نسبت سنتی.
در هر گوشه این کشور که باشید شاهد تضادها و تحولات درون جامعه
و حکومت می شوید و نگاهی متفاوت با گذشته از پویایی جامعه پیدا
می کنید. نگاهی متفاوت با کسانی که دهه ها نتوانسته این جامعه
را لمس کنند و در خارج از کشور غرق رویاهای خود هستند.
اخبار سیاسی همه سمت و سوی جامعه را مشخص نمی کند. اقتصادهای
متعدد کوچک و بزرگ در این کشور پایه و منشا تحولات خواهند شد.
ایران در شاهراه ژئوپولیتیک دنیا قرار گرفته است و تاثیرات آن
برای حکومت، جامعه و مردم بسیار تاثیرگذار است. تغییر قطب
بندیهای جهانی امر کوچکی نیست که جامعه ایران آنرا نادیده
گرفته باشد.
حکومت پس از انتخاب رئیسی و مدیریت دوساله او حالا به نوعی
انسداد رسیده است و اتفاقات درون حکومتی به رویدادهای ساعتی
تبدیل شده اند. بدون درک این تغییرات و درگیری‌های درون حکومت
فقط می‌توان شعار داد نه اینکه تحلیل یا درک درستی از جامعه و
حکومت داشت.
تنها چیزی که در همه این سالها در کشور تغییر نکرده کت و شلوار
و جلیقه تکنوکرات های اتاق بازرگانی و ایادی آنهاست که برای
آنها "در" به همان پایه چرخیده که در گذشته چریده است. خصوصی
سازی؛ فروش محصولات به قیمت های جهانی، کاهش ارزش پول ملی و
تورم. آنها همراه با بانک جهانی همین نسخه را برای همه کشورها
پیچیده اند و فجایع فعلی اقتصادی حاصل در و پیکریست که آنها
برای این اقتصاد نصب کرده اند.
خصومت و دو قطبی شدن حکومت چنان حاکمیت را در حالت جنگ نگه
داشته که گویا تحولات جهانی را نمی بیند و از خطراتی که جهان
را تهدید می کند خبر ندارد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۹ آوریل ۲۰۲۳ |
