|
سوریه، با سقوط رژیم اسد، عملا به ۵ قسمت تقسیم شده و هر قسمت
هم دولت و گردانندگان مستقل خود را پیدا کرده و یا می خواهد
پیدا کند، درعین حال که هر ۵ قسمت درگیری مذهبی و قومی با
یکدیگر دارند و در این میان اسرائیل توانسته بعنوان حامی کردها
و دروز های سوریه، دو بخش از خاک آن کشور را تبدیل به حیاط
خلوت خود کند.
از سه روز پیش در شهرهای مختلف سوریه جنبش های اعتراضی علیه
دولتی که تحریرالشام در دمشق تشکیل داده و اعراب با اعزام هیات
هائی به دمشق آن را به نوعی به رسمیت شناخته اند آغاز شده و
تلفاتی نیز به همراه آورده است. مهم ترین این جنبش های اعتراضی
دست به سلاح، جنبشی است که رهبری آن با بقایای ارتش بشار اسد و
در لاذقیه و طرطوس شکل گرفته است. شماری از نیروهای تحریر
الشام در این دو شهر کشته شده اند و نیروهای نظامی وابسته به
ارتش اسد نیز تلفاتی داشته اند.
تا آنجا که حدس می زنند، ایران نقش حامی نیروهای نظامی باقی
مانده اسد در ارتش آن کشور که سوریه را ترک نکرده اند را
برعهده دارد و یا به آنها کمک می رساند. بویژه که علوی های
(شاخه ای از تشییع) سوریه این نیروهای را حمایت می کنند.
کسانی که اخبار پیک نت را با دقت و روزانه تعقیب می کنند، قطعا
به یاد دارند که ما سه هفته پس از سقوط رژیم اسد نوشتیم که
شماری از نظامیان ارشد سوریه به تهران منتقل شده و در یک از
شهرکهای تازه تاسیس اطراف تهران اسکان داده شده اند.( بنابر
مصلحت و حفظ منابع خود از اسم این شهرک خودداری کردیم!)
آنها برای تفریح به ایران منتقل نشدند، بلکه به ایران آمدند تا
یک جنبش نظامی را با توجه به آشنائی و سوابق همکاری با سپاه
پاسداران سازماندهی کنند که تظاهرات کنونی در لازقیه، طرطوس و
تظاهرات علوی ها علیه دولت دمشق این را تائید می کند.
دو هفته پیش نیز گفته شد که برخی از ژنرال های ارتش اسد در
عراق جلسه ای محرمانه داشتند که افرادی از میان فرماندهان سپاه
پاسداران نیز همراه آنها بوده اند.
جمهوری اسلامی در یک غفلت بزرگ، خود را از حوادث اخیر سوریه
کنار کشید و با سقوط بشار اسد امکان بزرگ حضور در سوریه را از
دست داد و اکنون سعی می کند آن اشتباه و غفلت بزرگ را به گونه
جبران کند. روزی که تحریر الشام شهر حلب را گرفت و آماده حرکت
به طرف دمشق می شد، پیک نت در عنوان اول خود نوشت که بی درنگ
باید نیروی نظامی به سوریه منتقل کرد و جلوی سقوط دمشق و رژیم
اسد را گرفت. توصیه و صدائی که در میان انبوه جنجال سازی های
رسانه های داخلی بدان توجه نشد.
روزی که ترکیه (سه هفته پیش از سقوط حلب و سپس دمشق) از بشار
اسد دعوت کرد تا در یک گفتگوی دو جانبه میان رهبران سوریه و
ترکیه، اختلافات حل شود، پیک نت نوشت که این بهترین فرصت است و
اسد نباید آن را از دست بدهد که متاسفانه اسد این فرصت را هم
از دست داد و ایران نیز به اهمیت آن پی نبرد و شد انچه که
نباید می شد و میدان برای اسرائیل و گروهای مسلحی مانند تحریر
الشام خالی ماند.
ما در باره انتقال اسد به روسیه نیز نوشتیم که روسیه با این
اقدام جلوی تکرار تجربه قذافی و صدام حسین را گرفت و اسد تبدیل
به ذخیره ای شد برای رویدادهای آینده سوریه. و باز نوشتیم که
بر خلاف آن تبلیغات ضد روسی غربگرایان و قلم بدستان مشکوک در
رسانه های ایران، روسیه دو پایگاه نظامی در سوریه دارد اما این
در این پایگاه ها نیروهای زمینی وجود ندارد، بلکه پایگاه های
هوائی اند. نیروی زمینی را سپاه قدس در سوریه داشت که در اوج
حوادث از سوریه خارج شد.
تمام این توصیه ها که همگی در عنوان های اول پیک نت منتشر شد
قابل دسترسی است و ما در آینده همه آنها یکجا جمع کرده و منتشر
خواهیم کرد تا معلوم شود که چرا یک نیروی سیاسی و یا یک ارگان
سیاسی برای اعلام نظر نباید تاخیر کند و منتظر عبور زمان از
روی سر حوادث شود. ما آن سخنرانی رهبر جمهوری اسلامی که در آن
غفلت دفاع نظامی از رژیم اسد را ناشی از بسته بودن راه های
زمینی و هوائی اعلام کرد، قبول نکردیم و صریحا نوشتیم که این
یک توجیه غیر قابل قبول است. وقتی جنگ در حلب بالا گرفت نه راه
زمینی و نه راه هوائی را امریکا و اسرائیل نبسته بودند و این
رهبر جمهوری اسلامی بعنوان فرمانده کل قوا بود که در آن لحظات
تاریخی که باید واحدهای سپاه مستقر در سوریه وارد عمل می شدند،
نتوانست تحلیل دقیقی از آینده رویدادها داشته باشد و آنها را
به ایران فراخواند و همین غفلت و فرمان عقب نشینی اکنون در
میان رده های مختلف سپاه به یک بحث انتقادی بی جنجال و بی
نمایش بیرونی تبدیل شده است. این که اسد خوب بود یا بد بود،
مطرح نیست، بلکه جلوگیری از تبدیل شدن سوریه به لیبی و
کشورگشائی اسرائیل مطرح بود و هست.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۸ مارس ۲۰۲۵ |
