|
سرلشکر باقری رئیس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی برای
گفتگو با مقامات پاکستانی وارد اسلام آباد شد.
در صدر این مقامات، فرماندهان و روسای ارتش پاکستان قرار دارند
که همیشه دولت اصلی پاکستان آنها بوده اند و هرگاه که دولتی از
چارچوب سیاست های انها خارج شده اند، آن دولت ها سقوط کرده
اند.
سطح روابط نظامی جمهوری اسلامی با پاکستان بویژه در ماههای
اخیر با شتاب گسترش یافته است. هر دو کشور عضو پیمان شانگهای
هستند که تلویحا پیمانی نظامی است و دولت های عضو آن متعهد به
دفاع نظامی از یکدیگر در برابر تهاجم کشورهای خارجی هستند.
عمران خان، نخست وزیر سابق پاکستان که اکنون به ۱۴ سال زندان
محکوم شده و در زندان است، راهگشای روابط با روسیه و عضویت
پاکستان در بریکس و شانگهای و درعین حال دوری از سیاست پیروی
از امریکا شده بود. او در پایان قرار داد دو جانبه نظامی میان
پاکستان و امریکا را که بر اساس آن بنادر گواتر و گوادر در
ساحل اقیانوس هند در اختیار امریکا برای استقرار نظامیان آن
کشور بود حاضر نشد تجدید کند و همین مسئله باعث سقوط او شد.
اما این سقوط، موجب نشد که پاکستان روابط خود را با
روسیه و بویژه چین گسترش ندهد و
درعین حال با امریکا نیز کج دار و مریز رفتار کند. کاری که
عمران خان حاضر به انجام آن نشد.
حوادث سوریه و تهاجم نظامی اسرائیل به غزه و لبنان و سپس
بمباران و غارت نظامی سوریه پس از سقوط رژیم بشار اسد که
امریکا از آن حمایت کرد از یکسو و رقابت میان ترکیه و اسرائیل
در سوریه و صف بندی کشورهای ثروتمند خلیج فارس، عربستان و مصر
از سوی دیگر، یارگیری نظامی را اجتناب ناپذیر ساخت. ایران نیز
پس از حوادث یاد شده و از نفس افتادن شبکه های باصطلاح مقاومت
در منطقه و فشار امریکا به عراق برای خلع سلاح حشد الشعبی،
اکنون سیاست یافتن متحدان نظامی را بعنوان فصل نوین بازدارندگی
در پیش گرفته است. پاکستان نزدیک ترین رابطه نظامی را با
عربستان دارد و ظاهرا ایران در پی نوعی اتحاد نظامی با پاکستان
و عربستان در برابر اتحادی است که ترکیه با جمهوری آذربایجان
دارد و در صدد جلب متحدانی در خلیج فارس است.
امضای قرار داد دو جانبه میان ایران و روسیه با آنکه فصول
امنیتی و نظامی آن تحت ملاحظه و بیم از واکنش امریکا و غرب
بسیار کمرنگ و محتاطانه تنظیم شده، به نوعی پشتوانه برای ایران
تبدیل شده است. این را پاکستان و عربستان و کشورهای خلیج فارس
میدانند و به همین دلیل، آنها نیز چاره ای ندارند که در عین
چشم داشتن به ترکیه برای رقابت با اسرائیل، چشمی هم به اتحاد
نظامی نوین میان ایران و پاکستان و عربستان و در ادامه آن، یمن
داشته باشند.
اگر رقابت ها، تنگ نظری ها، عوامل نفوذی، خود محوری ها، گشوده
شدن گره های بحران اقتصادی و سیستم ملوک الطوایفی که امام جمعه
ها در ایران درست کرده اند اجازه بدهند، بازدارندگی نوینی شکل
می گیرد که قطعا مهم تر و جدی تر از گروه های شبه نظامی مورد
حمایت ایران در منطقه خواهد بود و بازدارندگی تعریفی نوین
خواهد یافت. این بازدارندگی پیمان شانگهای و قرارداد دو جانبه
روسیه و ایران را هم در پیوند با خود دارد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۲۰ ژانویه ۲۰۲۵ |
