|
قالیباف که از ریاست پلیس و شهرداری تهران به مجلس رسید و بر
سکوی ریاست آن نشست، توان هر مدیریتی را داشته باشد، توان و
دانش و سوابق سیاسی لازم برای ریاست مجلس را ندارد. بویژه که
دارای ثبات سیاسی نیست و حتی از پشتوانه نظامی خود هم نمی
تواند برای اداره مجلس استفاده کند. تعجب آور است که برخی ها
می گویند اگر او بهترین گزینه برای ریاست جمهوری بود! او که در
مجلس نمیتواند حریف نمایندگان جبهه پایداری شود و اغلب زیر پر
و بال آنها قرار میگیرد، چگونه می توانست کل مملکت را اداره
کند؟ صحبت از دوران فرماندهی او در پلیس و شهرداری اش نیست که
هم خدمت داشته و هم ضعف های بزرگ، از جمله تراکم فروشی نیست،
بلکه سخن درباره همین 5 سالی است که رئیس مجلس است و توان
هیچیک از روسای سابق مجلس را از خود نشان نداده است. درباره
ضعفش در برابر جبهه پایداری شاید پرونده قطوری باشد که از
دوران شهرداری اش در قوه قضائیه وجود دارد و یا نقشی که در
سرکوب جنبش های دانشجوئی داشته است.
در همین ارتباط روزنامه خراسان در شماره روز گذشته خود همین
مسئله ضعف او در مدیریت مجلس را مطرح کرد و از جمله نوشت:
«مجلس بیش از آن که عرصه تضارب آرا، تصمیم‌سازی کلان و حل
مسائل اساسی کشور باشد، به فضایی پرتنش، مملو از فریادهای
توخالی و رادیکال تبدیل شده است.
در این میان، مدیریت مجلس توسط رئیس مجلس که پنجمین سال ریاست
خود را سپری می‌کند، در برابر این وضعیت تا حدی سکوت اختیار
کرده است؛ سکوتی که می‌تواند به دو شکل تفسیر شود: یا نشانه
رضایت است، یا حاکی از ناتوانی در اداره مجلس.
بارها و بارها شاهد بوده‌ایم که نمایندگان مجلس، با ادبیاتی
سخن گفته اند که فراتر از توهین بوده اما رئیس مجلس یا سکوت
کرده و یا با آنها همدردی!
مجلس نباید به محل گسترش ادبیات لمپنیسم و خشونت کلامی تبدیل
شود. رئیس مجلس باید بدون لکنت، در برابر این روند بایستد و با
صدای بلند اعلام کند که «فحاشی، ادبیات مجلس شورای اسلامی
نیست.» آیا قالیباف تصمیم رویارویی سخت با این جریان را دارد؟
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۳ فوریه ۲۰۲۵ |
