|
نه تنها کشورهای منطقه، نه تنها کشورهای اروپائی و افریقائی،
بلکه کشورهای امریکای لاتین نیز بسرعت مشغول تعیین تکلیف خود
در برابر امریکائی هستند که ترامپ سکان آن را بدست گرفته است.
هر کدام از کشورهای این قاره ها به اشکال مختلف در حال تعیین
تکلیف خود هستند. برخی با عقب نشینی، برخی با آماده شدن جهت
واکنش و برخی با جستجوی متحدان منطقه ای و ایستادن در برابر
زیاده خواهی امریکا. در این میان شاید بی تکلیف تر و سرگردان
ترین، کشور و حکومت ایران باشد که چند پارچگی حکومتی و خوش
بینی های کاذبی که اکثریتی از مردم و حکومتیان نسبت به امریکا
دارند، اجازه تعیین تکلیف را نمی دهد. رهبر جمهوری اسلامی
بزرگترین ویژگی مردم ایران را سه روز پیش و در یکی از
دیدارهایش گفتن "مرگ بر امریکا" دانست. حلوا حلوائی که ۴۵ سال
گفته اند و دهانی شیرین نشده است. مرگ پیش کش، تکلیف خود را در
چارچوب یک سیاست منسجم و بی شعار و تهدید روشن کنید.
نه تنها در برابر امریکا چنین نکرده و نمی کنند، بلکه در
مناسبات با چین و روسیه نیز همینگونه یا بلاتکلیف اند و یا
میان دو لحاف خوابیده اند. چنان که یک جاده ۱۵۰ کیلومتری میان
انزلی و رشت را 3 سال و شاید بیش از 3 سال است که نمی توانند
بکشند تا شمال به جنوب کشور وصل شود و راه ارتباطی با روسیه از
این طریق باز شود.
تکلیف نظامی ها تا حدودی روشن است و مناسبات برقرار اما آپارات
دولتی و مخالفان دولت حاکم همچنان سرگردانند و دور خود می
چرخند و این درحالی است که زمان بسرعت از دست می رود. حتی عراق
که ظاهرا باید نزدیک ترین همسایه مسلمان با اکثریت شیعه به
ایران باشد، با ترکیه و اردن و حاکمان جدید سوریه می خواهد یک
محور اقتصادی- نظامی تشکیل بدهد. حکومت نیم بند سوریه نیز فورا
دست به کار شده و اتحاد با عربستان را آغاز کرده است و به یقین
در آینده نزدیک با ترکیه و پاکستان متحد خواهد شد. ایران در
همین عرصه نیز سرگردان و بلاتکلیف است. ایران در شعار پیشتاز
است و در عمل عقب تر از همه! نه می تواند تکلیفش را با شرق
تعیین کند و نه با غرب یکسره!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۴ فوریه ۲۰۲۵ |
