|
دو دهه پس از اولین" انقلاب رز" گرجستان در نوامبر سال ۲۰۰۳،
که طی آن رهبران اپوزیسیون به رهبری میخائیل ساکاشویلی (زندانی
فعلی)، به سمت کاخ ریاست جمهوری سرازیر شدند و از شوارد نادزه،
رئیس جمهور خواستند استعفاء دهد، حال شبح یک "انقلاب مخملی"
جدید پیرامون پارلمان در جریان است.
هر چند ایراکلی کوباخیدزه، نخست وزیر گرجستان از شکست چهارمین
تلاش مخالفان برای سازماندهی "انقلاب" در این کشور خبر داد، با
این حال این بار، دیگر "انقلاب مخملی" نیست.
پس از انتخابات پارلمانی اخیر این جمهوری سابق اتحاد شوروی،
همه چیز به طور غیرقابل مقایسه ای دراماتیک تر از زمان شوارد
نادزه است. او تسلیم فشار" انقلابیون" جوان شد و داوطلبانه
قدرت را رها کرد. وی فرمان استعفای خود را تنها چند روز پس از
تظاهرات ضد دولتی در خارج از مجلس امضا کرد که به قتل عام
تبدیل نینجامد و سرانجام بی سر و صدا از سیاست کناره گیری کرد.
این روزها همه چیز کاملاً متفاوت از آنچه که در آن زمان اتفاق
افتاد به نظر می رسد. معترضان با آشوبگری برای شکستن حلقه های
پلیس، سنگ، کوتل مولوتف و ترقه به سمت پارلمان پرتاب می کنند.
آنها برای برنامه کامل اعتراضات خیابانی با انگیزه های افراطی،
سازماندهی شده و مجهز هستند. نیروهای امنیتی در مهار حمله و
شورش با مشکل مواجه اند و تعداد قربانیان درگیری ها به ده ها
تن می رسد.
اجازه دهید یک بار دیگر تکرار کنیم که در"انقلاب رز" که با
شعار مبارزه برای دموکراسی علیه قدرت "استبداد سالخورده ها"
صورت گرفت، اثری از خشونت های امروز وجود نداشت. این اولین
تفاوت اساسی بین رویدادهای جاری و رویدادهای پاییز سال ۲۰۰۳
است.
تفاوت دوم این است که در آن زمان شوارد نادزه، دیگر نمی توانست
و به طور خاص نمی خواست قدرت را حفظ کند. به همین دلیل بود که
او با دیدن "گل رزهایی" که برای او آورده بودند و برای مخالفان
گرجستان گلهای تشییع جنازه سیاسی او شد، خیلی سریع استعفا داد.
با این حال، رهبران فعلی گرجستان قرار نیست به جایی بروند.
آنها دقیقا می دانند کجا ایستاده اند. آنها از منافع ملی دفاع
می کنند و مردم کشور پشتیبان آنهاست نه قدرتهای خارجی. همانطور
که نخست وزیر ایراکلی کوباخیدزه، گفت، این چهارمین تلاش در سال
های اخیر برای سازماندهی یک انقلاب "میدان ملی" در کشور است و
مانند همه "انقلاب"های قبلی شکست خواهد خورد.
دلایل اطلاعاتی "میدان ملی" گرجستان در سالهای اخیر به نحوی
روشن تفاوت داشت، اما فیلمنامه اعتراضات یکسان بود، گویی به
صورت یک کپی کاربن نوشته شده بود.
تحریک کنندگان خارج از پارلمان تفلیس به طور فعال از وسایل آتش
نشانی و نشانگرهای لیزری برای کور کردن پلیس استفاده می کنند.
در ژوئن سال ۲۰۲۲، در گرجستان پس از اعلام عدم صلاحیت به نامزد
اتحادیه اروپا، اعتراض هایی صورت گرفت. در همین راستا، یک
جمعیت خیابانی از سازمانهای غیردولتی با بودجه خارجی، مقامات
حزب حاکم "رویای گرجستان" را متهم کردند که به دلیل سیاستهای
غلط خود "پنجره اروپا" را بروی کشور بسته اند. "میدان ملی"
شماره دو گرجستان را در نظر بگیرید که بهار گذشته رخ داد. در
نهایت، دو تلاش دیگر، سوم و چهارم، در بهار و پاییز امسال
انجام شد.
سرانجام اینکه اعتراضات روزهای اخیر به علت تصمیم نخست وزیر
کوباخیدزه، برای تعلیق آغاز مذاکرات عضویت گرجستان در اتحادیه
اروپا تا سال ۲۰۲۸ براه افتاده است.
امروز مقامات گرجستان با قاطعیت اعلام می کنند که اجازه
اوکراینی شدن کشور خود را نخواهند داد و دیگر "میدان ملی" در
کار نخواهد بود، نه چهارم، نه پنجم و نه هیچ شماره دیگری. این
در حالی است که نیروهای زیادی برای سرنگونی دولت قانونی آماده
شده اند.
تفاوت دیگر در رویدادهای جاری این است که ۳۰ درصد از معترضان
در تفلیس، از شهروندان کشورهای خارجی هستند.
در این میان، تنها آینده کشور به نتیجه این رویارویی بستگی
ندارد. در واقع، امروز مقامات گرجستان، با اقدامات قاطع خود،
باید خط کشی را بر دوران "میدان های ملی" در سراسر فضای پس از
شوروی بکشند. بنابراین، "انقلاب" کنونی گرجستان که "خارهای
صورتی" را تا سر حد جاری شدن خون می خاراند، مقامات را ملزم به
مهار محکم و قاطع دفاع از کشور می کند.
https://russian.rt.com/opinion/1404730-strokan-gruziya-protest-maidan
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۸ دسامبر ۲۰۲۴ |
