عباس عراقچی وزیر امورخارجه دولت پزشکیان بی اعتناء به خطرات هوائی اسرائیل در منطقه، راهی لبنان و سوریه شد.

این که عراقچی با همان جسارتی که پزشکیان برای سفر به قطر کرد، راهی لبنان و سوریه شد ستودنی است اما از آن مهم تر، هدفی است که او برای آن تن به چنین سفری داد. نکته ای که باید به آن بیش از حواشی و قهرمان سازی به آن توجه کرد. از جمله درباره نماز جمعه رهبر جمهوری اسلامی که حداقل همزمان با ستودن اقدام او برای حضور در مصلی تهران، باید دانست او چه چیزهائی را گفت و چه چیزهائی را نگفت. ما به این نکته، در تحلیل نماز جمعه رهبر جمهوری اسلامی در عنوان اول شماره روز گذشته پیک نت پرداختیم و با همین نکته بینی می خواهیم به سفر عراقچی به لبنان و سوریه بپردازیم.

‌عراقچی در کنفرانس خبری خود در بیروت گفت ‌که ایران قصد ندارد حملاتش به اسرائیل را ادامه بدهد.

 او در بدو ورود به سوریه به همان نکته ای اشاره که هدف از این سفر بوده است. این هدف قطعا

پس از همآهنگی با رهبر ج.اسلامی، سران نظام و شورای فرماندهان نظامی و آن شورای شرایط فوق العاده که گفته می شود در بیت رهبری تشکیل شده اتخاذ شده و عراقچی مامور ابلاغ و اجرای آنست. هدف در این جمله عراقچی نهفته است: «هدف من از سفر به دمشق ادامه رایزنی‌ها نسبت به تحولات منطقه است. مهمترین بحث روز آتش‌بس در لبنان و به ویژه در غزه است. ابتکاراتی در این زمینه وجود دارد و رایزنی‌هایی صورت گرفته که امیدواریم به نتیجه برسد. »

بقیه حرف های عراقچی هم در کنفرانس خبری بیروت و هم در بدو ورود به دمشق، همان حرف های آغشته به رجزخوانی است که در جمهوری اسلامی مرسوم است. از نمایندگان مجلس تا فرماندهان و امام جمعه ها و بقیه. جان کلام و هدف از این سفر آلوده به خطر جانی، همان جمله ایست که ما از کل مصاحبه او استخراج کرده ایم.

بدین ترتیب، آنچه که برای ایران، پس از حمله موشکی به اسرائیل مطرح است، نوعی مذاکره برای رسیدن به آتش بس در لبنان و غزه است و نه ادامه حملات موشکی که عده ای غیر مسئول اما تریبون دار در جمهوری اسلامی در بوق آن می دمند.

تلاش ایران، در ادامه خطبه های نماز جمعه رهبر ج.اسلامی در جهت مذاکره و آتش بس است و البته تا زمانی که اسرائیل با کمک مستقیم و غیر مستقیم امریکا به ایران حمله ای نکند که پاسخ به آن ناگزیر باشد.