زبان "یعجوج معجوج" زبانی است که هم در قرآن بعنوان زبان یک قوم به آن اشاره شده و هم در متون دین یهود. از قدیم وقتی مردم زبان حکومتی ها و یا حتی همسایه ها و کسبه را خوب متوجه نمی شدند، می  گفتند: ما که نفهمیدیم چی گفت. به زبان یاجوج و ماجوج حرف زد!

در جمهوری اسلامی این زبان، بتدریج به زبانی رایج شد تا همگان متوجه نشوند طرف چه می گوید. جوانان برای خودشان زبانی یافته اند که ماموران از آن سر در نمی آورند، امام جمعه ها به زبانی سخن می گویند که قابل فهم نیست، مخصوصا وقتی با عربی قاطی می شود. در روزنامه ها و رسانه ها نیز به همچنین.

دیروز آخرین شاهکار مرکز فرهنگ و لغت انتشار یافت و قرار شد از این پس به جای "برند" که از اسامی حرامزاده ایست که وارد زبان فارسی شده (مثل لاکچری) گفته شود "ویژند".

قصه سر دراز دارد و هدف گیر دادن به سخنرانی محمد جواد ظریف است که انگلیسی اش حرف ندارد اما فارسی اش "گره" دارد. دیروز سخنرانی کرده و گفته است:

«نگرش دولت پزشکیان به موضوع تنظیم‌گری یک نگرش میانه و اعتدالی است‌. ما اعتقاد به تصدی‌گری یا تنظیم‌گری صرف دولت نداریم بلکه به یک راه میانه توجه می‌کنیم. وظیفه دولت است که در اموری مانند آموزش، بهداشت، محیط زیست و نظایر آن طبق مقررات داخلی کشور و قوانین بین‌المللی در بخش‌هایی تصدی‌گری کند و در بخش‌هایی هم تنظیم‌گری کند اما در موضوع بخش خصوصی باید بیشتر تنظیم‌گر باشد.»

فارسی ساده این پیچ و خمی که ظریف به جمله بالا داده اینست: «دولت می خواهد سیاستی اعتدالی در عرصه های مختلف داشته باشد. برای مثال در امر آموزش و بهداشت و محیط زیست و نظائر آن می خواهد دخالت مستقیم داشته و آن را مدیریت کند، اما در باره فعالیت بخش خصوصی تلاش خواهد کرد صرفا هدایت کننده باشد و دخالت مستقیم نداشته باشد.»

والسلام، جمله تمام!