از بعد از شلیک موشک به طرف اسرائیل تا اکنون، هرگز ایران حمله احتمالی اسرائیل و امریکا به ایران را تا این جدی نگرفته بود که اکنون گرفته است. شاید انتقال سامانه "تاو" امریکا به اسرائیل و یا استقرار 5 هواپیمای سوخت رسان در بحرین و امارات متحده دلیل نظامی این نگرانی باشد، اما دلائل و شواهد دیگری هم وجود دارد که نظامی نیست اما جدی تر از تحریکات نظامی خطر را نشان میدهند. ازجمله سفر بن سلمان به مصر. این سفر چنان پیش بینی نشده انجام شد که میتواند نشانه ای آشکار برای فعال شدن عربستان در منطقه آن را ارزیابی کرد. در سالهای اخیر عربستان نقش چندان پرتحرکی در خاورمیانه عربی نداشت و از تغییر و تحولات منطقه عقب مانده بود.

بن سلمان در مصر از قرارداد صلح غزه صحبت کرد و آمادگی عربستان را برای بازسازی و سرمایه گذاری در غزه اعلام داشته است. این درحالی است که هنوز جنگ در غزه جریان دارد و اسرائیل تن به آتش بس نداده است.

باید توجه داشت که عربستان پیشینه اعلام آمادگی در مشارکت برای  بازسازی‌ مناطق جنگ زده را دارد. از سوریه و بحرین تا یمن و لبنان.

تلاش های دیپلماتیک ایران هم نشان از جدی بود خطر حمله به ایران (محدود و یا گسترده) حکایت دارد. سفر عراقچی و قالیباف به لبنان و سوریه و چند کشور عرب و مسلمان منطقه توانست تا حدودی ایران را انزوا خارج کند. سفر پزشکیان به قطر را هم باید در همین رابطه ارزیابی کرد.

همزمان با همین تحریکات، مسئول سابق روابط بین الملل سپاه "سردار ابراهیم رستمی" نیز مصاحبه ای تهدید آمیز کرده و تلویحا از قدرت اتمی – نظامی ایران سخن گفته است. او مدعی شده که ایران اکنون سلاح هائی مخرب تر از سلاح اتمی در اختیار دارد. از انفجار کشتی هائی گفته که ایران در آنها نقش داشته است. این بخش از سخنان او تهدید امریکا و کشورهائی مانند امارات و کویت است تا آسمان خود را برای حمله به ایران دراختیار امریکا و اسرائیل نگذارند. آیا کشورهای کوچک منطقه جسارت سرپیچی از خواست امریکا را دارند؟

مصاحبه سردار ابراهیم رستمی را در همین شماره پیک نت می خوانید.