"رسول رئیس جعفری" محقق تاریخ است و تاکنون در چند برنامه در سایت تحریریه، کتاب های تاریخ شفاهی هاروارد درباره کارگزاران دوران شاه را بررسی کرده است. او مدتی پیش در نشست بررسی«بحران رفاه و تأمین اجتماعی» گفت:

ما نیازمند بازبینی در ساختار بنگاهداری در وزارت رفاه هستیم. این بنگاه‌ها در اختیار صندوق‌ها نیستند و عملا در اختیار مافیاها قرار گرفته‌اند. وقتی صندوق تقریبا ۹۰ درصد هزینه‌هایش را از بودجه عمومی دولت می‌گیرد، عملا وجود این بنگاه‌ها معنی ندارد. این بنگاه‌ها در اختیار صندوق‌ها نیستند و عملا در اختیار مافیاها قرار گرفته‌اند.

زدوبندهای پشت پرده در بنگاه های زیرمجموعه صندوقهای بازنشستگی؛ تنها منافع دلالها را تامین می کند. یکباره می‌بینیم در کشور صندوقی که بخش عمده‌ای از سیمان کشور را بنگاه‌های ذیل آن صندوق تولید می‌کند اعلام می‌کند از این به بعد سیمان را در بورس عرضه می‌کنیم، بعد بررسی می‌کنیم، می‌بینیم شش ماه قبل، در زد و بندهایی، تولید سیمان یک سال آینده آن بنگاه‌های سیمانی، به صورت پیش خرید به چند دلال فروخته شده است! یعنی عملا اسمش این است که به اسم شفافیت و سپردن کالا به بازار گفته‌اند وارد بورس شویم، اما در واقع پشت پرده سیمان به اندازه یک سال پیش فروش شده و به قیمت هنگفتی در دست دلال‌ها قرار گرفته است! این مسئله عملا در ارتباط با فولاد هم وجود دارد. اصل فولاد کشور در اختیار این صندوق‌های بیمه‌ای بازنشستگی است، اما عملا یک نفر را پیدا نمی‌کنیم که در وزارتخانه یا معاونینش بگوید در کار فولاد مبارکه یا تصمیم گیری‌های ذوب آهن نقشی دارد.

نیازمند تنظیم‌گری سطح بالا در شورای عالی رفاه و تامین اجتماعی هستیم. راجع به صندوق‌های بازنشستگی هیچ تنظیمگری وجود ندارد و خود وزارت رفاه سردرگم است و خودش اختیار تامین اجتماعی اش را هم ندارد. یک قفل شدگی وجود دارد که عملا نمی‌شود کاری از پیش برد. شاید نیازمند یک تنظیم‌گری سطح بالا در شورای عالی رفاه و تامین اجتماعی هستیم که این مسئله را حل و فصل کند.