ایران برای جلوگیری از ورود مهاجران از افغانستان به ایران دست به همان اقدامی زده که امریکا در مرز با مکزیک زده، پاکستان در دو بلوچستان پاکستان و افغانستان زده و اسرائیل نیز به شکل و سیستم نظامی دیگری در بخش هائی از فلسطین. بسیار بعید به نظر می رسد که این نوع تدابیر بتواند مانع ورود مهاجر و پناهجو از افغانستان شود، بویژه که شبکه انتقال این مهاجرین به شبکه های مواد مخدر نیز وصل اند و آنها باندازه کافی تجربه برای عبور از این موانع را دارند. همچنان که تاکنون بارها نوشته ایم، معتقدیم یگانه راه حل کاهش شمار افغان ها در ایران و جلوگیری از مهاجرت آنها به ایران، سرعت بخشیدن به روابط اقتصادی و تولیدی با حکومت طالبان در افغانستان است. کاری که چینی ها در بخش هائی از افغانستان مشغول آن هستند. تنها دراینصورت است که وقتی کار و نان در خود افغانستان فراهم باشد، نیازی به مهاجرت نیست. تغییر در نگرش اجتماعی و حکومتی خود طالبان نیز تا حدود زیادی بستگی به همین مناسبات اقتصادی و بویژه تولیدی دارد. بجای دیوار کشی باید هزینه آن را صرف سرمایه گذاری تولیدی در افغانستان و بوِیژه مناطق نزدیک به مرز ایران مانند استانهای زرنج و شیندان و فراه  کرد و نزدیک ترین همکاری را با مرزبانان دولت طالبان برقرار کرد. این نوع موانع و دیوارکشی ها می تواند در نوع خود موجب جدائی دو ملت ایران و افغانستان شود که به هیچ وجه به سود هیچ کدام از دو کشور نیست. همچنان فشارهای اخیر در داخل ایران به مهاجرین غیر قانونی افغانستان به صلاح نیست، بویژه که اخیرا این فشارها همراه شده با برخورد های انتظامی و نظامی. این مهاجرین مجرم نیستند که با آنها لازم باشد چنین بشود. اگر گفته شود و به آن دامن زده شود که مهاجرین افغان دست به قمه می برند، فلان قتل را کرده اند و یا نزاع دسته جمعی با خود و یا با ایرانی ها می کنند، این رویدادی است که به کرات میان خود ایرانی ها رواج دارد و فعلا خشونت در کل ایران حاکم است که شامل حال مهاجرین افغان هم می شود. از یاد نبریم که فعلا سنگین ترین کارها با دستمزدی بسیار کمتراز دستمزد ایرانی ها، این مهاجرین بصورت قانونی و غیر قانونی به کار و در حقیقت به بیگاری کشیده می شوند. باید یک استراتژیک کامل و یکپارچه اتخاذ کرد، پیش از آنکه زمان از کف برود.