ارزیابی از دولت پزشکیان، هنوز بسیار زود است، بویژه که در
همین دوران کوتاه ریاست جمهوری او حوادث مهمی در ایران و جهان
روی داده است. از حملات متقابل ایران و اسرائیل به یکدیگر،
حوادث لبنان و غزه، ترور هنیه در تهران و بالاخره پیروزی ترامپ
در انتخابات امریکا. سبک کار او نیز با تمام روسای جمهور سابق
ایران تفاوت دارد، که برجسته ترین این تفاوت ها، گزارش روزانه
ایست که او در یادداشت های روزانه اش به مردم میدهد. البته این
سبک را مرحوم ابوالحسن بنی صدر هم داشت و در روزنامه "انقلاب
اسلامی" که بلند گوی او بود یادداشت هایی بعنوان گزارش رئیس
جمهور به مردم می نوشت اما سراپای این یاداشت ها جنگ زرگری او
بود با آیت الله بهشتی و رهبرای حزب جمهوری اسلامی. باید دید
پزشکیان این یادداشت های روزانه را تا کی و تا چه مرزی خواهد
توانست بنویسد. فعلا کوتاه نیآمده است. هر اندازه که بنی صدر
یادداشت های روزانه اش آلوده به تفرقه و جنگ سیاسی درون حکومتی
بود، یادداشت های پزشکیان آغشته به سیاست وفاق و همکاری همه
جناح های حکومتی با یکدیگر. او اعتقاد دارد که با این سیاست می
توان از برخی حساسیت های جناح مقابل کاست و در عوض، پرداخت به
خواسته ها و مشکلات مردم. او تنها یکبار و آن هم دو روز پیش از
سنگ اندازی های دولت سایه گله کرد و چند روز پیش هم از حرف های
بی فکرانه زاکانی شهردار تهران که برای خودش بیش از دیگران
دردسر ایجاد می کند و ناچار به پاسخگوئی می شود.
ترکیب کابینه او هنوز کامل نشده و هنوز برخی استان ها استاندار
ندارند و در برخی وزارت خانه ها و نهادهای زیر مجموعه ریاست
جمهوری سرپرست و مسئول وجود ندارد و عوامل و کارگزاران وابسته
به جناح بازنده انتخابات نیز حاضر به عقب نشینی از پست های خود
نیستند. پزشکیان سعی می کند بی جنجال و برخورد مسیر کامل شدن
کابینه را طی کند و از یادآوری های او به منتقدان متحدش نقشی
است که وزیر کشور "سردار اسکندر مومنی" تاکنون در دولت داشته.
مومنی در راس مهم ترین وزراتخانه دولت است و تا اینجا با تدبیر
و بی کشاکش استانداری ها را سازماندهی نوین کرده است، بویژه با
سفر به استان های محرومی مانند سیستان و بلوچستان.
پزشکیان دولت را تقریبا شورائی اداره می کند و این بدعتی است
که در جمهوری اسلامی سابقه نداشته است. یعنی در اختیارات
قانونی وزراء، از جمله در انتصابات زیر دستان بی وقفه دخالت
نمی کند و کار خوب و بد وزراء خودش را در یادداشت های روزانه
اش می نویسد. این شیوه گزارش به مردم و پرهیز از ریاست، تا
حدودی موجب محبوبیت او در میان مردم شده است. از جمله دلائل
مخالفت های جناح مخالف او با پایان فیلترینگ بیم از افزایش
همین محبوبیت است.
در میان وزرائی که در کابینه او حضور دارند، عملکرد یک وزیر و
یک سرپست یا مدیرکل برجسته ترین از بقیه است و اتفاقا یکی از
این دو یعنی "فرزین" رئیس کل بانک مرکزی از دولت رئیسی باقی
مانده است. دومین نفر وزیر کار و امور اجتماعی است که بر خلاف
همه وزرای سابق، اقدامات و تصمیماتش در جهت منافع کارگران و حل
مشکلات آنهاست . وزیر راه و شهرسازی نیز پا به کفش است و فعال
و سخنگوی دولت خوش صحبت و هوشیار.
از این جمع، اظهار نظر های "فرزین" نشان میدهد که گرایش به شرق
و بویژه مناسبات اقتصادی با روسیه در او قوی است. در تازه ترین
اظهار نظرش در یکی از برنامه های سیما در همین ارتباط گفت: "از
الگوهای همکاری متقابل با کشورهای عضو بریکس استفاده میکنیم
که اولین آن کنار گذاشتن دلار در مبادلات است. در اولین گام از
پیمانهای پولی، گام دوم اتصال کارتهای بانکی و در گام سوم از
حذف سوئیفت در مبادلات متقابل استفاده میکنیم.
با
۱۱
کشور اتحادیه پایاپای آسیایی از پیام رسان ای سی یو(ACU)
استفاده خواهیم کرد تا با پیام رسان غیر از سوئیفت معامله کنیم
که با روسیه این اقدام را عملیاتی کردهایم.
همچنین از اتاقهای تسویه پایاپای استفاده میکنیم و در یک
مرحله جلوتر از سی بی دی سی
(CBDC)
یا همان ارزهای دیجیتال ملی استفاده خواهیم کرد. در بریکس این
طرحها را ارائه کردیم و خیلی از اینها مثل "بریکس پی" پذیرفته
شد و تلاش می کنیم این روشها را با کشورهای طرف تجاری توسعه
دهیم."
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۱ نوامبر ۲۰۲۴ |