تا پیش از حمله اسرائیل به ایران، می زنم می زنم، شیوه تبلیغاتی اسرائیل بود و حالا همین شیوه بتدریج در ایران و در پاسخ به حمله اسرائیل آغاز شده است. رهبر جمهوری اسلامی روز گذشته گفت که درباره این حمله نه بزرگنمائی کنید و نه کوچک نمائی. حرف دو پهلوئی که از آن نه سیخ می سوزد و نه کباب. در همین سخنرانی، ایشان چند جمله دو پهلو در باره فضای مجازی هم گفت که بیشتر کباب می سوزد تا سیخ. بویژه که اشاره ای هم به یادداشت های روزانه پزشکیان داشت و توصیه غیر مستقیم به این که برخی مطالب در این یادداشت ها نباید نوشته شود. این همان شیوه بیگانه پنداری مردم است که دیوار بی اعتمادی میان مردم و حاکمیت را تا عرش بالا برده است. مردم نباید بفهمند رئیس جمهوری با رهبر چه صحبت می کند، مردم نباید بدانند در جلسه غیر علنی مجلس میان رئیس جمهور و نمایندگان چه می گذرد، مردم نباید بدانند چه کس و کسانی طرفدار ادامه فیلترینگ هستند و دهها و دهها موضوع و مسئله دیگر. صدا و سیما مجری همین بی خبر نگه داشتن مردم است و سقوط اعتبار آن به همین دلیل همطراز سقوط اعتبار حکومت در میان مردم است.

درباره پاسخ به اسرائیل هم، گویا از یک طرف پیغام داده اند که ایران قصد پاسخ متقابل ندارد و از طرف دیگر نوعی سخن گفته می شود که گوئی در تدارک حمله اند! با چه کسی در این میان بازی میشود جز مردم؟

عراقچی وزیر خارجه دولت را به مجلس فراخوانده اند تا درباره سیاست خارجی توضیح بدهد. فیتیله را پایداریچی ها روشن کرده اند. شاید در این جلسه عراقچی بگوید که باید دست دست کرد تا تکلیف انتخابات امریکا معلوم شود. هر اقدامی در شرایط کنونی میتواند به سود یکی از دو طرف انتخابات تمام شود. و برنده انتخابات چه سیاستی را در برابر جنگ اوکراین و جنگ لبنان و غزه اتخاذ خواهد کرد؟ بنابراین تا 10 روز آینده بهتراست خودمان را نخود آش نکنیم، ضمن آنکه مذاکرات آتش بس غزه در قطر جریان دارد و ما نمیدانیم نتیجه آن تا پیش از انتخابات امریکا معلوم خواهد شد و یا پس از آن. اسرائیل هم دست دست می کند تا ببینید نتیجه انتخابات چه می شود. از طرف دیگر، ما مسئله حمله اسرائیل را به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع داده ایم، باید صبر کرد و نتیجه این ارجاع هم معلوم شود.