ایشان خبرنگار روزنامه کار و کارگر است. البته اگر خبرنگار باشد، زیرا در خبرنگار بودنش جای تردید بسیار است. مکتبی و مهر پیشانی نیست و در عوض کرواتی است و اتقاقا آنها که سئوال بدستش داده اند، روی همین تفاوت او با مکتبی ها حساب کرده اند،  یا برای روسیه ستیز این سئوال را دستش دادند تا در نشست خبری سخنگوی وزارت امور خارجه که از صدا و سیما پخش می شود آن را مطرح کند و یا از جای دیگری ماموریت داشته تا بلکه از دهان سخنگوی وزارت امور خارجه بیرون بکشد که ایران اس 400 و جنگنده سوخو 35 را از روسیه گرفته و بعد جنجال عظیم در رسانه ها و دولت های غربی راه بیفتد. درعین حال که اسرائیل پادگان نظامی امریکاست و ایران پادگان نظامی روسیه نیست و اگر هم چیزهائی به ایران داده باشد که ظاهرا داده آنها را در چارچوب مناسبات برابر حقوق دو کشور مستقل داده است. چنانکه گفته اسکای نیوز عربی چند ساعت پس از حمله اسرائیل به ایران مدعی شد که روسیه 3 تا 4 ساعت پیش از این حمله، خبر آن را به ایران اطلاع داده و بدنبال این هشدار دستگاه های تولید سوخت مایع موشک های کروز، از پایگاهی که در آن بود و اسرائیل به آن حمله کرد، منتقل کرده بود و اسرائیل تنها توانست جای پای آنها را با موشک بزند.

ایشان که در قد و قواره ای نیست که از این مسائل اطلاع داشته باشد و خبرنگار هم نباید باشد که پیگیر این مسائل قبل از دهان باز کردن باشد، اما گفته می شود، که حمله اسرائیل قرار بوده در یک طرح سه مرحله ای انجام شود. حمله اول برای از کار انداختن پدافندها و در مرحله دوم و سوم بمباران هوائی اهدافی در ایران بصورت ترور (کاری که در لبنان انجام شد) بوده است. اما در همان مرحله اول فرمان توقف دو مرحله بعدی داده می شود زیرا یک سیستم راداری ناشناس طرح را با اطلاع ایران می رساند و به شلیک از راه دور بسنده می کنند. اسرائیل مرحله اول عملیات را با هیجان بسیار گزارش خبری می کند اما یکساعت پس از این حمله فیتیله تبلیغاتی را پائین می کشد و  5 ساعت بعد پایان عملیات و پیروزی را اعلام می کند.

این که چرا بنام روزنامه کار و کارگر و نه مثلا روزنامه دنیای اقتصاد وابسته به اتاق بازرگانی و این که چه کسی با شرف است و چه کسی بی شرف و چه کسی در اوکراین در گل مانده و چه کسی نمانده، خرده ریزهای ماموریت این آقای به ظاهر خبرنگار است!