زمانی که قذافی امروز خاورمیانه را پیش بینی کرد و در دو سخنرانی خود آن را بعنوان هشدار بیان کرد، نه تنها مردم بلکه رهبران منطقه نیز آن را جدی نگرفتند و حتی به آن خندیدند. قذافی چون همین زبان سرخ و اشتباه اعتماد به غرب و غفلت در جلب همه اقوام متکثر لیبی به دور حکومت را خورد و شد آنچه که نباید می شد. با حمله به لیبی و در محاصره بی تفاوتی مردم قذافی را سلاخی کردند و این همان کاری است که می خواستند با بشار اسد بکنند. دستشان نرسید به او زیرا تجربه صدام حسین و قذافی را روسیه داشت و پیش از وقوع جنایت اسد را به روسیه منتقل کرد. کینه و نفرتی که اسرائیل با بمباران تاسیسات زیرساخت ها و تاسیسات و تجهیرات نظامی سوریه از خود نشان داد، کافی است تا یقین داشته باشیم می خواستند با اسد چه کنند. حوادث سوریه هنوز در پیش است و دور نیست زمانی که مردم سوریه از غفلت امروز خود پشیمان شوند. شاید بشار اسد که سن و سالی از او نمی گذرد، در آن زمان فرصتی دوباره برای هدایت سوریه پیدا کند. چنان که مردم لیبی امروز افسوس دوران قذافی را می خورند.

قذافی در نشست سران اتحادیه عرب که در سال 2008 به میزبانی دمشق و ریاست بشار اسد برگزار شد، از سران کشورهای عربی بابت بی‌عملی در جریان سقوط صدام حسین و رژیم بعث عراق انتقاد کرد و با اشاره به رهبرانی که در اجلاس حضور داشتند و خودش گفت ممکن است نفر بعدی من باشم یا شما باشید. سخنانی که با خنده رهبران حاضر همراه شد؛ چهره‌هایی چون بشار اسد رئیس جمهور سوریه، حسنی مبارک دیکتاتور مصر، عبدالعزیز بوتفلیقه رئیس‌جمهور الجزایر، زین‌العابدین بن‌علی رئیس جمهور تونس و عمرالبشیر سودان همگی یکی پس از دیگری قربانی انقلاب های رنگی و جنگ داخلی شدند و سقوط کردند.

قذافی از خنده بشار اسد و حسنی مبارک جا نخورد و اندک مدتی بعد در یک سخنرانی دیگر گفت:

«برنامه آنها حذف لبنان و سوریه است تا مرزهای به اصطلاح اسرائیل با ترکیه باشد نه با کشورهای عربی.  حتی اگر در آن آن زمان ما هم نباشیم، در زمان فرزندانمان این امر محقق خواهد شد. سوریه به پنج کشور کوچک تجزیه خواهد شد.