|
در بحرانی ترین شرایط اقتصادی کشور، یکی از بیسوادترین و نادان
ترین افراد، در کابینه پزشکیان وزیر اقتصاد شده است. چنین
وزیری چگونه می تواند و یا اساسا می خواهد که بتواند با اتاق
بازرگانی و مافیاهای اقتصادی که برخی رسانه ها را دراختیار
دارند حریف شود؟ بعنوان نمونه بخوانید این چند خبر تحلیلی
روزنامه دنیای اقتصاد وابسته به اتاق بازرگانی را که چگونه
سیاست اقتصادی و سیاست خارجی جمهوری اسلامی را می خواهد رهبری
کند:
ابتدا مشخص کنیم که روزنامه دنیای اقتصادروزنامه روزنامه مهمی
است، نه به جهت اخبار و تحلیل های پوچی که از ایران و جهان می
دهد، بلکه از آنجهت که نه تنها ارگان سرمایهداران نولیبرال،
طبقه غربگرا، اتاق بازرگانی و بانک جهانی در ایران است، بلکه
از این نظر که ارگان بخش مهمی از وزرات خارجه ایران و تصمیم
گیران و سیاستگذاران حکومتی است. برای مشاهده سطح این روزنامه
به این خلاصه سه خبر خارجی درباره اوکراین، ونزوئلا و سوریه که
در یک شماره این روزنامه (۱۷
آذر) منتشر شده توجه کنید
:
۱-
راز تابآوری اقتصاد اوکراین چیست؟
تحلیلها نشان میدهد تابآوری نهادی و نوآوری کییف همراه با
حمایت غرب، در برابر ساختار متمرکز روسیه برتری داشته است.
روسیه دستاوردهای پراکنده و کماهمیتی داشته و هزینه انسانی
بالایی پرداخته است. اوکراین هم در برابر فشار آمریکا برای
طرحهای نامتوازن مقاومت کرده است.
در جنگ بین این دو کشور، مفروضات درباره اقتصاد جنگ به چالش
کشیده شده است. روسیه با وجود مزیتهایی، به دلیل ساختار
متمرکز و محدودیتهای فناورانه نتوانسته مزایا را به قدرت
نظامی کامل تبدیل کند؛ در مقابل، حمایت مالی، اطلاعاتی و
فناوری غرب و نوآوری اوکراین مزیت ایجاد کرده است.
جنگ
فرسایشی شده و مشکلات روسیه شامل انحصارات دولتی، محدودیت
ابتکار خصوصی، وابستگی فناورانه، تحریمها، تغییر تجارت به
شرق، کاهش جمعیت مردان سن جنگ و بسیج پرهزینه است. در مقابل
اوکراین سطح همگرایی با غرب را افزایش داده و پس از افت
۲۹
درصدی تولید ناخالص داخلی در
۲۰۲۲،
در
۲۰۲۳
رشد داشته است. اصلاحات
۲۰۱۴
تا
۲۰۲۲
با حمایت نهادهایی مانند صندوق بینالمللی پول باعث بهبود
مدیریت کلان شده است. بازسازی بانک مرکزی، پاکسازی داراییها،
هدفگذاری تورم و ساماندهی بانکها نقش داشتهاند.
بیش
از
۳۰۰
میلیارد یورو کمک از
۴۰
کشور، عمدتاً اروپا، به اوکراین اختصاص یافته است. تجربه
اوکراین نشان میدهد کشور کوچکتر با اصلاحات و حمایت متحدان
میتواند مقاومت کند."
۲-
سرکوب اعتراضات و توزیع قدرت و امتیازات میان وفاداران؛-
کارنامه
۱۲
ساله مادورو
سوءمدیریت و فساد موتور اقتصاد ونزوئلا را از کار انداخته است.
نیکولاس مادورو با باورهای عجیب و تصمیمات غیرمتعارف سوژه
تمسخر است، اما با بیش از
۱۲
سال قدرت طولانیترین رئیسجمهور فعلی آمریکای لاتین است.
او راننده اتوبوس و رهبر اتحادیه بود و گزینه اول جانشینی چاوز
محسوب نمیشد، اما در
۲۰۱۲
از سوی چاوز در بستر بیماری معرفی شد. در انتخابات
۲۰۱۳
با اختلاف
۱.۵۹
درصد پیروز شد و اپوزیسیون نتیجه را نپذیرفت. الگوی حکمرانی او
شامل انتخابات مناقشهبرانگیز، سرکوب اعتراضات و توزیع قدرت و
امتیازات میان وفاداران است و بر حمایت روسیه، چین و بهویژه
کوبا تکیه دارد.
کوبا
با خدمات امنیتی به مهار قیامهایی مانند شورش
۲۰۱۹
کمک کرد، اما این رویکرد ونزوئلا را منزوی کرد. اقتصاد از
۲۰۱۳
حدود
۷۲
درصد کوچک شده و صنعت نفت پیش از تحریمهای
۲۰۱۹
سقوط کرده بود. فقر، سرکوب و بحران مهاجرت نزدیک به
۸
میلیون نفر را مجبور به ترک کشور کرده است. گزارشهای سازمان
ملل و دادگاه کیفری بینالمللی از نقض حقوق بشر و جنایت علیه
بشریت سخن میگویند و دولت این اتهامات را توطئه امپریالیسم
میخواند.
بقای مادورو با ایجاد "کنفدراسیون قدرت" و واگذاری مناصب
اقتصادی به ارتش و نقش رهبران چاویسم و کالکتیووها تضمین شده
است. اکنون با فشارهای جدید آمریکا، آینده او دوباره در موقعیت
خطیر قرار گرفته است."
۳-
تغییر رفتار مردم دمشق یک سال پس از سقوط اسد
الجزیره از تغییر رفتار مردم دمشق یک سال پس از سقوط گزارش
میدهد. در میدان اموی، کودکان پرچم سبز، سفید و سیاه سوریه را
تکان میدهند و آتشبازی برپا است. امروز
۸
دسامبر، نخستین سالگرد سقوط حکومت بشار اسد و روی کار آمدن
دولت احمد الشرع است؛ اسد سال گذشته در همین روز دمشق را به
مقصد مسکو ترک کرد و حکومت
۵۰
ساله خاندانش پایان یافت.
برای بسیاری، فروپاشی رژیم فضایی باز ایجاد کرد؛ روزهای اولیه
با شور و نگرانی همراه بود. انتظار نمیرفت تحریمهای شدید
آمریکا، بهویژه علیه احمد الشرع، برداشته شود. در مارس در
سواحل و در ژوئیه در سویدا خشونتهای فرقهای گسترده رخ داد.
چند روز پیش از تجمع مردم در میدان اموی، اهمیت سرنگونی اسد
برای بسیاری آشکار بود. در شهر پرچمها همهجا دیده میشد.
بیرون مسجد اموی، صورت بچهها با رنگهای پرچم نقاشی شده بود و
در میدان مرجه، مردم پرچم توزیع یا فروش میکردند.
جشنها از جمعه
۱۴
آذر آغاز شد. عبدالعزیز العمری
۲۱
ساله به الجزیره گفت: "آمدهایم سالگرد آزادی را جشن بگیریم.
ما مظلوم بودیم، اما اکنون غم ما آزاد شده است." جشنها با بوق
ماشینها و آتشبازی ادامه دارد."
--------------
این ها نمونه ای از مهملاتی است که وزارت خارجه و کارگزاران
حکومتی ایران با آنها برای
۸۰
میلیون مردم ایران تصمیم می گیرند. آیا در این شرایط و بدون یک
خانه تکانی اساسی در مجموع دستگاه حکومتی می توان امیدی به
گردش به شرق، استفاده از ظرفیت های روسیه و چین و بریکس و
اوراسیا برای توسعه دفاعی و اقتصادی ایران داشت؟ آیا رهبران آن
کشورها، با این مواضعی که خواندید و عملا دولت و حکومت تابع آن
است میتوانند به ما اعتماد داشته باشند؟
بقول معروف : با این ریش میتوان رسید به تجریش؟
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱۰ دسامبر ۲۰۲۵ |
