|
باور کنیم که مملکت بی صاحب تر از دوران شاه است. در دوران شاه
خانه های بزرگترین سرمایه داران ایران و کلیدی ترین مقامات
حکومتی معلوم بود در کدام نقطه و خیابان شهر است اما حالا
هیچکس نمیداند این ویلاها و قصرهای رویائی که در تهران و برخی
شهرهای گیلان سر به آسمان کشیده کیست و پولش از کجا آمده است.
از جمله همین ویلائی که می بینید. ویلائی که در منطقه زعفرانیه
تهران است و صاحب نا معلوم و پنهان آن، این ویلا را با رهن
کامل ۳۰۰ میلیارد تومانی در اختیار سفارت قطر گذاشته است.
در گذشته دوران شاه خانه های شاه معلوم بود کجا هستند. خانه
امثال ثابت پاسال و یا القانیان، حاج برخوردار، اخوان و
برادران خیامی و حتی خانه ارتشبد نصیری رئیس شهربانی و سپس
رئیس ساواک هم معلوم بود در کدام نقطه لشکرک تهران است. همچنان
که خانه اردشیر زاهدی و هویدا معلوم بود در کدام خیابان است.
پست نگهبانی داشتند اما پنهان نبودند. همه اینها که بعنوان
نمونه نام بردیم از سرمایه داران و کارآفرینان بنام دوران شاه
بودند و هویدا نخست وزیر و اردشیر زاهدی وزیر خارجه شاه که در
خیابان ولی آباد منشعب از خیابان هدایت زندگی میکرد. اگر گفته
شود که امنیت آنها تامین بود، باید پرسید چرا دستگاههای عریض و
طویل در جمهوری اسلامی توان تامین امنیت مقامات حکومتی و
سرمایه داران را ندارد؟ چرا صاحبان هولدینگ ها نام و مشخصاتشان
پنهان است؟ همه آن سرمایه داران بنام دوران شاه که از آنها نام
بردیم کار و فعالیت و کارخانه و مراکز تولیدی شان معلوم بود و
به اسانی در مطبوعات درباره آنها می نوشتند. ما فقط چند نمونه
را ذکر کردیم، والا لیست بلند بالائی را می توان دراین باره
ردیف کرد. از جمله کازرونی در اصفهان، میراشرافی در اصفهان،
حاج حسین آقا ملک در مشهد و.... تکلیف کارخانه های دولتی هم که
معلوم بود. از جمله ذوب آهن اصفهان، تراکتور سازی تبریز، ماشین
سازی اراک و ...
چه کاسه ای در جمهوری اسلامی زیر نیمکاسه است که صاحبان این
قصرها، ساکنان ویلاهای لواسان، صاحبان هولدینگ ها، همه و همه
نا معلوم است. مثلا صاحبان بانک ها و تجار بزرگ وارد کننده و
....
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۱ ژوئن
۲۰۲۵ |
