نفوذ اسرائیل در ایران، در ایجاد شبکه ای با خرید مهاجرین و
غیر مهاجرین مستمند برای انتقال پهپادهای انتحاری و حتی تولید
آن در کارگاههائی که نهادهای امنیتی و اطلاعاتی ایران تازه پس
از فاجعه روزهای اخیر، در حال کشف آنها هستند خلاصه نمی شود.
همچنان که در افرادی خلاصه نمی شود که در بطن نظام جاسازی شده
اند. بخش مهمی از این نفوذ در ارگانهای مطبوعاتی و رسانه ای
ایران صورت گرفته است. حتی در احزاب حکومتی تاثیر گذاری مانند
جبهه پایداری و یا صدا و سیمای جمهوری اسلامی. این شبکه نیز
ماموریت های محوله خود را در چند سال اخیر اجرا کرد، از جمله
جنگ روانی با جامعه و حتی حکومت، با روسیه ستیزی و چین گریزی.
ما این جنگ را بی وقفه شاهد بوده و بارها نیز آن را بعنوان یک
خطر برای حفظ تمامیت ارضی ایران مطرح کرده و هشدار داده بودیم.
حتی نام برخی از این رسانه ها را بعنوان نمونه نیز ذکر کردیم.
ماننند روزنامه جمهوری اسلامی، سهام نیوز، روزنامه ایران،
روزنامه شرق، سایت خبرآنلاین و .... که هر کدام به نوعی آلوده
به روسیه ستیزی و چین گریزی بودند. این جنگ روانی تاثیر عمیقی
روی افکار عمومی جامعه گذاشت، بویژه که صدا و سیمای جمهوری
اسلامی نیز در حد تاثیر خود روی مردم این جنگ روانی را دنبال
کرد. این جنگ روانی به گونه ای بود که مجلس و حاکمیت را هم در
بر گرفت و بخشی از فاصله گیری دولت ها از روسیه و چین محصول
همین جنگ روانی بود. همین جنگ روانی باعث دوری از چین و حتی
تغییر ماهیت قرارداد دو جانبه میان ایران و روسیه شد و بند مهم
دفاع متقابل دو کشور در صورت تجاوز نظامی به هر یک از آنها
تبدیل به شیر "بی یال و دم و اشکم" شد و اینگونه تغییر کرد:
"اگر هر یک از دو کشور مورد تجاوز قرار گرفتند طرف دیگر به
متجاوز کمک نکند!". یعنی الان که اسرائیل به ایران حمله کرده،
روسیه به اسرائیل کمک نکند و اسرائیل هر غلطی که خواست بکند!
مضحک تر از این می شود؟ حکومت نیز با یک بازی دو سره، اتحاد با
روسیه و چین را تبدیل به "لولو" ئی برای ترساندن امریکا و
اروپا کرد تا برای پرهیز از این اتحاد، از آنها امتیاز بگیرد.
ایران تبدیل شد به عضو بی خاصیت شانگهای و بریکس. روسیه دو بار
به ایران توصیه کرد که عضو جامعه کشورهای مشترک المنافع شود تا
در صورت به خطر افتادن بتوان از آن دفاع کرد. این همان جامعه
ایست که جمهوری بلاروس عضو آن شد و در هفته هائی که ناتو و
اوکراین و لهستان آماده حمله نظامی به آن می شدند، روسیه موشک
های اتمی خود را در مرزهای آن با اوکراین و لهستان مستقر کرد و
آنها "جا" زدند!
این روسیه ستیزی و چین گریزی و ترساندن مردم از باصطلاح
مستعمره شدن ایران، همان خطی نبود که اسرائیل و امریکا و اروپا
دنبال کردند تا به لحظه کنونی و بی دفاعی ایران در برابر تجاوز
اسرائیل و امریکا قرار بگیریم؟
ما عاشق و شیفته و وابسته به روسیه نبودیم و نیستیم، اما در
تمام این دوران و با پیش بینی همین روزها، بر ضرورت پیوند و
اتحاد نظامی با روسیه و چین تاکید کردیم. حتی چند بار صریحا
پیشنهاد کردیم که به چین و روسیه باید پایگاهی در ایران داد که
بتوانند در آن سلاح های اتمی خود را برای دفاع از تمامیت ایران
مستقر کنند.
پوتین در مصاحبه خود در حاشیه کنفرانس اقتصادی سن
پترزبورگ،(روز چهارشنبه) در پاسخ به این سئوال خبرنگار ترک که
از او پرسید: آیا ایران در این روزهای سخت از روسیه تقاضای کمک
نکرده است؟
پوتین گفت: « ایران علاقهای به همکاری در زمینه سامانههای
پدافند هوایی با روسیه نشان نداده بود.
ما حتی یکبار به دوستان ایرانی خود پیشنهاد دادیم که در حوزه
سامانههای پدافند هوایی همکاری کنیم اما شرکای ما در آن زمان
علاقه زیادی نشان ندادند و همین. پیشنهاد ما ایجاد یک سامانه
کامل بود، نه تحویل جداگانه تجهیزات یک سامانه. در نهایت فقط
یک بار این موضوع را بررسی کردیم، اما طرف ایرانی علاقهمندی
زیادی نشان نداد و موضوع متوقف شد. اما درباره تحویلهای
موردی، بله، البته، ما در گذشته این تحویلها را انجام
دادهایم. این مسئله هیچ ارتباطی با بحران امروز ندارد. این
همان چیزی است که همکاری عادی در حوزه فنی- نظامی نامیده
میشود و در چارچوب قوانین بینالمللی صورت گرفته است.»
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۲۱ ژوئن
۲۰۲۵ |