|
پس از سال‌ها ، پیشرفت‌هایی در پروژه انتقال ۵۰ میلیارد متر
مکعب گاز به چین از طریق خط لوله «قدرت سیبری ۲» روسیه اجرایی
شده است. این موضوع در بالاترین سطح توسط ولادیمیر پوتین و شی
جین پینگ، روسای جمهور چین و روسیه، در جریان سفر رهبر چین به
مسکو مورد بحث و بررسی قرار گرفت. عرضه گاز طبیعی مایع از طریق
خط لوله روسیه یک مزیت عمده نسبت به حمل دریایی
LNG
دارد: آنها تحت نفوذ ایالات متحده نیستند.
پروژه خط لوله دوم گاز به چین، ده سال پیش برای اولین بار، پس
از امضای اولین قرارداد تاریخی گاز، مورد بحث قرار گرفت. این
اتفاق در سال ۲۰۱۴ و در جریان سفر ولادیمیر پوتین به چین و پس
از بازگشت کریمه به روسیه رخ داد. الحاق بدون خونریزی قلمرو
کریمه، اولین رویداد تکان دهنده برای غرب بود. بدنبال شوک
کریمه، امضای یک قرارداد گازی تاریخی با چین، شگفتی بیشتری را
برای غرب به همراه داشت. این امر جایگاه و اهمیت روسیه را در
نظر جامعه بین‌المللی بیش از پیش افزایش داد.
امضای قرارداد تجاری با چین برای خط لوله گاز «قدرت سیبری ۲»
که از مغولستان عبور خواهد کرد، تقریباً به همان اندازه اهمیت
خواهد داشت. مدت‌ها بود که انتظار انعقاد این قرارداد می رفت.
تا پایان سال ۲۰۲۱، نه تنها مسیر خط لوله بیش از ۹۶۰ کیلومتری
مشخص شده بود، بلکه یک مطالعه امکان سنجی برای این پروژه نیز
تهیه شده بود. با این حال، دو سال دیگر نیز برای طراحی دقیق
مورد نیاز بود تا شروع ساخت و ساز که تا سال ۲۰۲۴ پیش بینی
می شد. با این حال، در این سال ها قرارداد تجاری منعقد نشده
بود و بدون آن، ساخت و ساز نمی تواند آغاز شود که این امر
بلافاصله موقعیت مذاکره خریدار گاز را تقویت می کند.
مشکل ترین بخش قرارداد، توافق بر سر فرمول قیمت گذاری بود.
واضح است که خریدار(طرف چینی ) در صدد است تا کمترین قیمت را
پرداخت و طرف روسی، بالاترین قیمت را دریافت کند.
ساختار
کسب و کار گازپروم به گونه ای است که گاز را با قیمت های
پایین ثابت در داخل کشور به شهروندان می فروشد، در صورتی که
از صادرات آن سود کلانی کسب می کند و درآمدی را برای بودجه
روسیه به همراه دارد. اعلام تسریع در اجرای پروژه «قدرت سیبری
۲» پس از دیدار پوتین و جین پینگ در ماه مه، به این معنی است
که طرفین به توافق نهایی در مورد قیمت نزدیک شده اند و احتمال
امضای توافق افزایش یافته است. این قرار داد می‌تواند یا در
مجمع اقتصادی سن پترزبورگ در تابستان یا در پاییز، طی سفر
پوتین به چین انجام شود. باید توجه داشت که آخرین بار قرارداد
گازی در خاک چین امضا شد.
این امر به معنای نزدیکی بیشتر چین و روسیه در مخالفت با
ائتلاف غربی خواهد بود. موضوع روشنی است که غرب به طور فعال(
و ناخود اگاه) به دوستی روسیه با پکن کمک می کند که باید از
این بابت باید به آنها مژدگانی داد. اول از همه، ایالات متحده
و اتحادیه اروپا که با محدودیت‌ها، تحریم‌ها و عوارض خود به
شدت چین را از خود دور می کنند.
برای مثال، اروپا اشتیاق داشته است تا به یک رهبر جهانی در
انرژی سبز تبدیل شود و از جمله می خواهد تولید کننده پیشرو در
خودروهای برقی و تجهیزات انرژی تجدید پذیر بشود. با این حال،
برای این هدف قدرت کافی وجود نداشت. بروکسل انتظار نداشت که
چنین رقیب قوی و چابکی مانند جمهوری خلق چین قد علم کند که در
حال حاضر در بسیاری از شاخص‌های سبز از اروپا پیشی گرفته است.
قابل توجه است که ایالات متحده به طور فزاینده ای از چین می
هراسد زیرا که چین از نظر اقتصادی بسیار قوی شده و به همین
دلیل چندین سال است که سعی در قطع بال‌های آن دارد. در غیر
این صورت، ایالات متحده، توسط چین له خواهد شد.
قرارداد جدید گازی با چین از نظر احیای حجم عرضه گاز از روسیه
و درآمدهای بودجه نیز حائز است. به دلیل تحریم ها و اختلال در
زیرساخت‌های گازی در اروپا، گاز پروم درآمد حاصل از تحویل گاز
به میزان ۱۴۰ میلیارد متر مکعب در سال را از دست داده است.
تازه ضررهای ناشی از دست دادن سهام در سرمایه گذاری‌های
مشترک، خطوط لوله و تأسیسات ذخیره سازی در اتحادیه اروپا را
هم که دیگر نیازی به گفتن ندارد.
روی آوردن به چین، زیان های ناشی از تحریم های اروپا را به طور
کامل جبران نخواهد کرد اما به گازپروم کمک می کند تا حجم قابل
توجهی از بازار صادرات گاز را دوباره به دست آورد. روسیه ظرف
ده سال قادر خواهد بود تنها از طریق زیرساخت‌های خط لوله، حدود
صد میلیارد متر مکعب گاز به چین صادر کند.
با این حساب، در سال ۲۰۲۵، چین ۳۸ میلیارد متر مکعب گاز از
طریق خط لوله «قدرت سیبری۱» دریافت خواهد کرد که حداکثر سطح
ممکن از عرضه از طریق این خط لوله گاز است. در سال ۲۰۲۷، پکن
دریافت ده میلیارد متر مکعب دیگر گاز روسیه را از طریق مسیر
خاور دور آغاز خواهد کرد. در مجموع این رقم به ۴۸ میلیارد متر
مکعب می رسد. اجرای پروژه «قدرت سیبری ۲» عرضه گاز به چین را
دو برابر خواهد کرد، یعنی ۵۰ میلیارد متر مکعب دیگر در سال به
آن افزوده خواهد شد. اولین تحویل گاز از طریق این خط لوله
می‌تواند در سال ۲۰۳۰ آغاز شود و این خط لوله گاز می تواند تا
سال ۲۰۳۵ به ظرفیت کامل ۵۰ میلیارد متر مکعب خود برسد. این
پروژه نه تنها مشارکت را به سطح جدیدی می رساند، بلکه گردش
مالی تجاری بین روسیه و چین را که همچنان به سرعت در حال رشد
است، به طور قابل توجهی افزایش خواهد داد.
علاوه بر این، گازپروم می تواند بیش از یک تریلیون روبل درآمد
سالانه از فروش ۵۰ میلیارد متر مکعب گاز به چین از طریق خط
لوله «قدرت سیبری ۲» دریافت کند، با این فرض که قیمت هر هزار
متر مکعب ۲۵۰ دلار باشد (چنانچه نرخ برابری روبل با دلار ۹۰
باشد). این بودجه تنها از طریق پرداخت مالیات بر استخراج مواد
معدنی به دلیل رشد تولید گاز برای چین، به میزان ۳۵۰ تا ۴۰۰
میلیارد روبل تکمیل خواهد شد. در حالی که هنوز عوارض صادراتی و
سایر مالیات‌هایی وجود دارد که گازپروم پس از اجرای پروژه جدید
پرداخت خواهد کرد.
در مورد چین، این پروژه نه تنها به معنای افزایش حجم گاز
وارداتی است، بلکه به عنوان یک اقتصاد رو به رشد، هر ساله به
منابع انرژی بیشتری نیاز دارد. برای چین، تأمین گاز روسیه از
طریق زیرساخت خط لوله، تضمینی برای قابلیت اطمینان و ایمنی
است. محموله‌های
LNG
دریایی نمی‌توانند چنین ویژگی‌هایی داشته باشند. صادرات
LNG
کمتر قابل اعتماد است. البته نه تنها به این دلیل، بلکه بازار
LNG
آن نوع قراردادهای بلند مدتی را که گازپروم به امضا می رساند،
امضا نمی کند و قیمت‌ها به بازار لحظه ای گاز که بی ثبات
تر است بستگی دارد. همچنین باید توجه داشت که دو منطقه، اروپا
و آسیا، برای
LNG
در حال رقابت هستند و قیمت‌های بازار آن در دوره‌های اوج مصرف
افزایش می یابند.
عرضه
LNG
دریایی از جنوب به چین نیز کمتر قابل اعتماد است زیرا آنها از
همان مسیر تنگه مالاکا، از جمله از قطر و خاورمیانه، عبور می
کنند. این خطر وجود دارد که ایالات متحده بتواند با یک اشاره،
منابع انرژی دریایی به چین را قطع کند. این تهدید، نه تنها
منابع
LNG،
بلکه نفت و سایر منابع را نیز در بر می گیرد. با این حساب، اگر
ایالات متحده بخواهد، می‌تواند قحطی انرژی را برای چین ایجاد
کند. تنها منابعی که ایالات متحده نمی‌تواند به آنها دسترسی
داشته باشد، منابع خط لوله هستند. این در حالی است که روسیه
قصد دارد به بزرگترین تامین کننده گاز از طریق خط لوله به چین
تبدیل شود.
شکی نیست که ایالات متحده چین را به حال خود نخواهد گذاشت. حتی
کاهش متقابل تعرفه های فعلی توسط ایالات متحده و چین به مدت
۹۰ روز به معنای کنار گذاشتن هدف بلند مدت واشنگتن برای تضعیف
پکن نیست.
https://ria.ru/20250514/sdelka-2016751172.html
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۲۱ مه
۲۰۲۵ |
