در فاصله دو پیک هفته "پروین دولت‌آبادی" از بنیانگذاران شعر کودک در 84 سالگی چشم برجهان فرو بست. قلبش از طپش باز ایستاد. در سال 1303 در اصفهان متولد شده بود. از بنیانگذاران شورای کتاب کودک بود و سالها از جمله ویراستاران بخش کتاب‌های کودکان انتشارات فرانکلین بود. هجده‌ ساله بود که معلم شد. «شوراب»، «آتش و آب»، «بر قایق‌ ابرها»، «باز می‌آید پرستو نغمه‌خوان»، «شهر سنگ»، «هلال نقره‌سا»، «در بلورین‌جامه‌ی انگور»، «گذری در ادبیات کودکان»، «گنجشک و وزغ» و «جمجمک برگ خزان» از او به یادگار مانده است. اما این تمام زندگی ادبی و نقش او در ترویج کتاب کودکان نیست. از قلم زهره قائنی که کار دولت آبادی را در ایران پی می گیرد بخوانید:

دولت آبادی غزل‌های ناب بسیاری دارد، اما ما با پروین دولت‌آبادی، شعر کودک را در ایران داشته‌ایم. همراه محمود کیانوش، مفهوم شعر کودک را بسط داد. تا پیش از او، ما با شعر کودک به معنای امروزی آن آشنا نبودیم.

پروین دولت‌آبادی در شرح زندگی‌اش نوشته: از زمانی که در جوانی به پرورشگاه رفتم، به شعر کودک علاقمند شدم. ابتدا برایشان لالایی گفتم و بعد برای آن‌ها شعر سرودم، و این سیر را پس از آن‌هم ادامه داد.

زهر قائنی که «تاریخ ادبیات کودکان ایران» را نوشته می افزاید:

پروین دولت‌آبادی، هم شاعر کودک و هم غزلسرا بود. با عشق و علاقه‌ای که به کودکان ایران داشت، با گروه پیک کودک همکاری کرد. پیش از آن‌که به گروه پیک کودک بیاید، در مدرسه‌های مختلف کار می‌کرد و همراه بچه‌ها بود. در پیک‌های کودک و نوجوان هر هفته دست‌ کم یک یا دو شعر برای مقاطع مختلف سنی داشت و این در حالی بود که پیک کودک با تیراژ بالا در بسیاری از شهرها و مدرسه‌های ایران منتشر می‌شد.

کودکان با شعر دولت‌آبادی می‌توانستند با طبیعت ارتباط بگیرند. پروین از احساسات بچه‌ها صحبت می‌کرد و آن را با پدیده‌های طبیعی پیوند می‌داد.

کمتر بچه‌ای از کودکان نسل دهه‌ها‌ی 40 و 50 که شعرهای دولت‌آبادی را نخوانده باشد. پس از آنکه پیک تعطیل شد، تا حدودی کنار نشست، گرچه روی برخی شعرهایش آهنگ گذاشته شده و به صورت سرود منتشر شد .

مجموعه‌ ای غزل‌های نابش منتشر شده امنا می دانم که برخی از آنها هنوز منتشر نشده‌اند.