آنکه بر تخت جلوس کرده "مهدعلیا" مادر ناصرالدین شاه است که با سرانگشتش دربار ناصری را می چرخاند. همیشه چنین بوده. آنها که در پشت صحنه اند و دراندرونی هدایت کننده قدرتمندانی اند که در صحنه اند و بیرونی. فرق نمی کند که مادر باشد یا همسر، آقا زاده باشد یا دختر زاده. مهدعلیا از این گروه پشت صحنه ای ها بود که شاه قجر را سر انگشتانش می چرخاند. دخترش در جستجوی بخت به  خانه امیر کبیر رفت. امیرکبیر صدراعظم با اقتدار و اصلاح طلبی از کار در آمد که تجربه تلخ قائم مقام را کارنامه خود کرد: مقابله با دربار فاسد، جانشین ساختن ضابطه بجای رابطه در امور کشورداری، کوتاه سازی دست شاه در اموری که به او مربوط نبود اما به توصیه اطرافیان در همه آنها دخالت می کرد. و این همه، یعنی کوتاه شدن دست مهدعلیا از قدرت. سرانجام، شاه دهن بین و بیمناک از اصلاحاتی که از قدرت او بکاهد، صدراعظم نیک اندیش و اصلاح طلب را برکنار کرد و فاجعه به این جا ختم نشد. با طرح و توطئه مهدعلیا و دستور شاهی که سرانجام 50 سال سلطنتش را "میرزارضا کرمانی" با تیری که در حرم شاه عبدالعظیم به سویش شلیک کرد رقم زد، در حمام فین کاشان رگ های امیرکبیر را زدند. مهد علیا خود مرد، ناصرالدین شاه را میرزا رضا ترور کرد و امیرکبیر را رگ زدند، اما ضرورت اصلاحات به حیات خود ادامه داد و آنجا که با مقاومت دربار شاهنشاهی روبرو شد، تبدیل به انقلاب مشروطه شد. جامعه پوست انداخته بود. مجلس می خواست، انتخابات می خواست، نخست وزیر انتخابی می خواست، حکومت قانون را می خواست، آزادی مطبوعات را طلب می کرد و... این سرگذشت همچنان ادامه دارد.