پیام ها و نظرات

نفس دولت را
بگیرید تا بتوانیم
نفسی تازه کنیم!

از قضا دولت و نظام، 30 میلیارد دلار کسر بودجه دارند. دولت احمدی نژاد  بنزین آلوده، گازوییل و چندین قلم کالا و خدمت اساسی را به 10 برابر قیمت رسانده و به مردم میفروشد. سپس نصف عایدات آن را با منت و به قول خامنه ای بعنوان "هدیه نظام " به حساب مردم می ریزد و نصف آن را می گذارد در جیبش و یا می دهد به لات ها تا آدم حسابی ها را بدزدند و بزنند و ببرند اوین. هوای شهرها شده سم ناب و قیمت سم را هم از جیب مردم مسموم بر میدارند تا کاروان بسیجی های چاقوکش به سلامت بلولند.  

چه باید کرد ؟ از بی پول شدن و مسموم شدن، چگونه خود را نجات دهیم؟  اعتصاب چاره خوبی است ولی هماهنگی می خواهد. دیگر، کار کردن درآمد چندانی هم باقی نخواهد گذاشت که از اعتصاب بترسیم. رانندگان کامیون در بندرعباس و جاهای دیگر دست از کار کشیده اند و کسی هم نتوانسته با آنها کاری بکند. از همه مهمتر، نخریدن بنزین است و نسوزاندن بنزین آلوده  در ماشین ها. پس چطور سر کار برویم؟ پاسخ اتوبوس است، همشهری گرامی. چون ما کرایه تاکسی نداریم بدهیم، یا بنزین لیتری 700 تومان بخریم و مهمتر از آن سوختن بنزین آلوده دارد ما را خفه میکند.  خوشبختانه چون اتوبوس و مترو هم کم است، دیر به سر کار میرسیم. چرخی که برضد ما می چرخد بهتر که کند و دیر بچرخد . اصلا نچرخد. آخرش یکجوری آدم باید نارضایتی اش را از بی پولی و خفگی و خفقان نشان بدهد. کافی است کمی از ماشین های شخصی پیاده شویم . باید با هم باشیم. اتوبوسی و مهربان شویم. اعتصاب همینجوری آغاز مبشود: با کم کاری و سرپیچی. این گرانفروشی و بنجل فروشی دولت را باید کساد کنیم تا ورشکسته شود. کم کم میتوانیم برای نخریدن هماهنگ شویم. با دیر پرداختن قبض آب  شروع کنید و با هماهنگی همسایه ها، ماه بعدش را نپردازید. وقتی دیدید جرات قطع کردن آب را ندارند، با نپرداختن قبض گاز و برق ادامه دهید تا دخلشان بخشکد. پول به جیب دولت و پاسدار نریزید. آی کارمندان دولت، برایش کم کاری کنید. همراه خصوصی ها، پولتان را ذخیره کنید. قبض ها را ندهید.  ماشین های شخصی را پارک کنید. سوار اتوبوس شوید و دیر برسید. هوا را پاک کنید. دولت دزد را پیاده کنید. نفسش را بگیرید و نفسی تازه کنید.

وحشت در میان
پیک های

موتور سوار

فريدون  مشيری

خانه ما

اینجاست!

 من دلم مي‌خواهد

خانه‌اي داشته باشم پر دوست،

کنج هر ديوارش

دوست‌هايم بنشينند آرام

گل بگو گل بشنو...؛

هر کسي مي‌خواهد

وارد خانه پر عشق و صفايم گردد

يک سبد بوي گل سرخ

به من هديه کند.

شرط وارد گشتن

شست و شوي دل‌هاست

شرط آن داشتن

يک دل بي رنگ و رياست...

بر درش برگ گلي مي‌کوبم

روي آن با قلم سبز بهار

مي‌نويسم  اي يار

خانه‌ي ما اينجاست

تا که سهراب نپرسد ديگر

" خانه دوست کجاست؟  "

یک رویداد
و دو بیمارستان

درود فراوان برشماگردانندگان سایت پر طرفدار پیک  نت! عزیزان بنده همان  پرستاری هستم که در مورد ادعای  سوختن باسن بیماران در بیمارستان امام خمینی مطلبی نوشته و این موضوع را رد کرده بودم. چون قصد گرفتن وقت شما و خوانندگانتان را ندارم و مایل نیستم صفحه اصلی پیک نت عرصه برخی کشاکش ها بشود اگر امکان دارد ایمیل بنده را در اختیار آن دوست عزیز دانشجوی ترم 7 قرار دهید تا بنده ایشان را متقاعد کنم و اگر صلاح دیدید این  مطلب را در سایت قرار دهید: دوست عزیز دانشجو! مشکلی که شما عنوان کرده بودید در بیمارستان امام خمینی بود. این موضوع چه ربطی به رئیس بیمارستان چمران اصفهان دارد؟ گیرم که گنه کرد در بلخ آهنگری، چرا در شوشتر می زنید گردن مسگری؟

برگرفته از کتاب "بازی شیطانی"
"حماس"
 در فلسطین
چرا و چگونه متولد شد؟

(این کتاب را از این طریق تهیه کنید)