پیام میرحسین موسوی
بمناسبت 16 آذر
اگر بصیرت داشتند
به سوی مردم باز می گشتند
اشاره:
متاسفانه تجربه کهریزک و کوی دانشگاه و
زیر گرفتن بی پناهان با اتومبیل پلیس و از
پل پائین انداختن و سر زندانیان را به چاه
توالت فروکردن و خروش مردم را در
راهپیمائیهای
۲۵ و۲۸
و۳۰ خرداد و دیگر روزها ندیدن و دل بستن به تجمع
های مهندسی شده و فرمایشی، جلوی روی ماست و نشانی از
بصیرت
برای بازگشت به سوی مردم دیده نمی شود.
هزینه ناکارآمدی های دولتمردان را مردم کوچه و
بازار نباید پرداخت کنند، و نباید بر زخم
های عمیق نابسامانی هایشان نمک پاشید.
برعکس، چنانچه این همراه کوچک بارها
درخواست کرده ام، باید با دستگیری از
کسانی که این روزها بر اثر انبوه مشکلات
به زمین می خورند کمک شود تا، به دور از
روش هایی که کرامت انسانی آنان را از میان
ببرد، به زندگی آبرومندانه شان ادامه
دهند. چهره زندگی برای بسیاری از مردم زشت
شده است، آن را زشت تر نکنیم، بلکه در حد
توانمان، در زیبا کردن آن بکوشیم.
مستبدان
نمی دانند که به کارگیری زر و زور و
تزویر، فاصله مردم را با آنها بیشتر می
کند وآنها را به کنج خلوتکده تخیلی به
ظاهر امنی می راند که توسط مداحان و
ثناگویان منفعت جوی و دشمن مردم طراحی و
اجرا شده است، تا بلکه تألم ناشی از از
دست دادن پشتوانه مردم را از یاد ببرند.
به نظر من، به عنوان یک فرد از این خیل عظیم،
«آگاهی
چشم اسفندیار خودکامگان است». راز این همه احساس
خطر
از دانش و دانشجو و دانشمند، این همه
اضطراب از آزادی چرخش اطلاعات، این همه
ترس از رسانه های آزاد، این همه واهمه از
تجمع حتی آرام و مسالمت جویانه منتقدان و
معترضان، و نیز این همه تلاش برای بیگانه
نمایی دوستان مردم و انقلاب، و روند مستمر
پایان ناپذیر ناخودی کردن فرزندان ایران،
این همه هراس از هرآنچه با عقلانیت جمعی
پیوند دارد و این همه پرهیز از هر آنچه با
برنامه ریزی و مدیریت دانش محور مرتبط است
آیا درهمین نیست؟ |